40 LI YAŞLARIN ÖZGÜRLÜĞÜ

40’ LI YAŞLARIN ÖZGÜRLÜĞÜ
Bir kaç yıldır, hayatımı ve kendimi yaşadığımı hissediyorum…dediğimde …bu konularla ilgilenen kuantumcu dostum bilgece gülümsedi…
“sen” dedi 40 ların başında, kendini keşfeden %10 insanlardan biri olmalısın..
42 yaş civarında hemen her insanın arabasının lastiği patlar..
Önünde 2 yol vardır….
Ya o güne kadar bildiklerini gözden geçirecek ve kendi öz gerçeğini bulacak..
Yada, eski bildiklerinde ısrar ederek yaşamaya devam edecek…
Eski alışkanlıklarıyla devam ederse, o saatten sonra ömrü hep iç ve dış çatışmalarla beslenir…
Mutsuzluk hakim olur….
Çatışa çatışa ölür…
Oysa, bu lastik patlamasında kendi öz geçeğini bulup, kendine göre yaşamayı denerse, müthiş mutlu, özgür, ve kendinin farkında olarak yaşar…
Bunu insanların %90 maalesef gerçekleştiremez….
Gerçekleştiremeyenler %90 buluyormu bilmiyorum, ama..gerçekleştirenler özgürlüğü buluyor onu biliyorum…
Artık bu korkunç klişenin duvarlarını yıkmak zamanı da çoktan geldi farkındayım…
Bu güne kadar, bunu söylemekten çekindim..
40 lı yaşları yaşadığımdan, sübjektiflikle suçlanmaktan korkuyordum..
Kendi reklamını mı yapıyor?sorusunun sorulmasından kaçıyordum..
Artık içimde daha fazla tutamayacağım…
Hayatı, ilişkileri, dostluğu, insanlığı yazarken, psikolojinin en derinliklerine kulaç atarken, yaşamakta olduğum en önemli gerçeği artık saklamayacağım…
Nasıl olsa 20 li yaşları yaşayan benim..
30 lu yaşları yaşamakta olanda benim..
Şu anda 40 yaşları yaşayanda benim…
Genetik şartlanmalardan en fazla kurtulduğum, en özgür ve en kendim hissettiğim günleri şu anda yaşıyorum…
Ben 20 li yaşlarda önyargılı ve yaşlıydım..
Şimdi genç ve kendimin farkındayım…
20 li yaşlarda hiç bu kadar özgür olmadım…
Kendimle ilgili bu kadar çok şey bilmedim…
Bildiğimi zannediyordum…
Bilmiyordum…
Kendimle ilgili bu kadar çok şey bilmediğim için özgür değildim…
Kendimin bu derece hakimi değildim..
Şartlanmalarım, önyargılarım, korkularım, komplekslerim vardı…
Onlar beni ayaklarımdan prangalıyordu..
Prangalı halimle hayat performansım düşüyordu…
30 yaşlar 20den daha kolay, 40 tan ise daha zordu..
40 lar bu güne kadar ki hayatımın en kolayı, en rahatı, ve en özgürü…
Daha açık söyliyeyim…
Ben 17 yaşındayken yaşlıydım…
Önyargılarım, korkularım, genetik olarak yüklediğim hırslarım, komplekslerim vardı
Bunlardan kurtuldukça, kendimi buldukça hafifledim…
Özgürleştikçe, performansımı yükselttim..kendimi hissettim, sınırlarımı genişlettim..
Kendimi bir harita yerine koyduğumda…
20 li yaşarlın düşman işgali altında ki anadoluya benzetirim..
Ankara ve civarında sıkışmış birkaç ilden ibaret bir Anadolu toprağını kişisel haritam olarak görüyorum…
40 lı yaşlardaki “ben” ise sınırlar açısından, Osmanlı İmparatorluğunun Yükselme Dönemine karşılık gelir..
Sınırlar gittikçe genişler..
Arap yarımadasından, Avrupa ya kadar yayılmış bir imparatorluk göz önüne gelir…
İtiraf etmeliyim…
20 yaşındayken ben genç değildim…
Yaşama enerjik baksam da, genç bakamıyordum..
Özgürleştirci güce değil, Kontrolsüz güce sahiptim..
Yaşamamın en bedensel işlevi sporu bile, 20 li yaşlarımdan daha fazla yapıyorum…
Çünkü 20 lerdeki psikolojik cenderem yok…
40 ların başı, kuantumcu dostumun dediği gibi, insan denilen arabanın lastiğinin patladığı yıllardır..
İnsanlar, bu yıllarda kendilerini keşfederlerse mutluluğa, özgürlüğe, ve gerçek gençliğe yelken açarlar…
Çıtırlık yılları, genetik yüklenmeler, ve zorunluluklarla dolu, psikolojik cendere yıllarıdır..
Kurtarabilenler gençleşir..
Biliyorum…
Ben yaşlandıkça gençleşiyorum…
20 lerde yaşlıydım..
Çok yaşlı..
40 larda gencim “çıtır “ değilim…biliyorum…
Ama şimdi tazeyim
Onun farkındayım

[yakamoz]

Benim arabanın da lastiği patladı, gerçi biraz zor oldu ama patladı
YAŞASIN ÖZGÜRLÜÜKKK

[Silvara]

Çok güzel bir yazı paylaştığın için teşekkürler
(az kaldı 40 lara :P iyi oldu bu )
Du sana güzel bir çiçek gönderimmm :P (artık bol bol resim yükleyebiliyorum heyo :P)

[pisimbat]

eheehhe hayl abla ben 41 im bilion ve gerçekten en güzel döenmim olduğunu biliyorum yazıcam keyifle buraya

[pisimbat]

ben 30ları devireli az yıl oldu şimdi yeni bir başlangıçtayım her anlamda ama şu var ben kendime olan özgüveni olan birisiyim zaten ama şimdi çok daha fazla ve bu özgüvenimi salakça değilde akılıca kullanıyorum sersemlikleri kenera bıraktım 30larda 20lerde kaldı onlar şimdi bir ben var benden içeri( çoçuk)ve içimde tutmuyorum onları artık özgürler benden fazla hemde yüreğimin sesi oluyorlar arsızca küstahça hınzırca
kim olduğunu ne için savaştığını eğrisini dogrusunu daha rahat görüyorum biraz çenem düştü yaşlılık işte ben yaşamadığım ve yaşayacağım tüm yaşlarımı seviyorum çünki kendimi sevmeyi öğrendim ise seviyorsan kendini güveniyorsan kendine herşey daha güzel ve kolay dusun 44 haa çokmu kolay hayır ama karşıma çıkan tüm engel ve zorluklarla başa çıkacak bir ben

[siyah]

Çok çok güzel yazmışsınız.

[hülyaa]

ablam döktürmüşsün yine..40 lı yaşlara daha yıllar var...yazdıklarını okudukça şimdiki yaşımla ve 20 li yaşlarımla kıyaslamalar yaptım..çok doğru..20 li yaşlarda hiç özgür değilmişim..kendimi hiç tanımıyormuşum ayrıca sevmiyormuşumda..kendimi sevmeyle 32 yaşımda tanıştım..tanıştım ama tam olarak tanışmanın yoğunluğunu yaşayamadım..yeni yeni kavrayabildim..bazen düşündükçe o kadar tuhaf geliyor ki herşey,bildiğin herşeyin aslında hiç olduğunu öğreniyorsun..hayatın yaşamın farkını anladıkça da yaşanmış yıllar bir anda anne karnındaki döneme dönüşüyor..kendimi sevmeye başladığım tarihi öncelik alırsam henüz 2 yaşındayım diyebilirim..tabi bu yaşadığım diğer yılları silip atmak değil..aksine beni bu günlere taşıyan o yıllara teşekkür ediyorum..yaşadığım geçmişim olmasaydı,acılar olmasaydı ben hala anne karnında olacaktım..belkide hiç doğmadan ölecektim..şükürler olsun ki doğdum..şimdi büyüyorum..
ipler filmini seyrettim yeniden..beğendiğim bir filmi yenilemeyi severim..aslında anlattığı o kadar çok şey varki..evet uçmayı öğrenmeliyim..görünmeyen ama var olan kanatlarımı kullanmalıyım..yaratanım bunları boşuna vermemiş ki..sanırım asıl özgürlük o zaman başlayacak..40 lı yaşlarda lastiğin patlamasını beklemeden...sevgi ve saygılarımla..

arkadaşlar alıntı olduğunu yazmayı unutmuşum..bu satırlar bana ait değil..ama kendimi buldum satırlarda..sonradan siyahın, yazdığı mesaj üstüne geldi ve eşzamanlılığa baktım gülümsedim..tüm kırklı yaşlarımıza saygılı sevgiler..

[siyah]

Ama bizi çok iyi yansıtmış. Ben okurken çok duygulandım. Biraz hayatı geç yakalamanın hüznü birazda genç yaşlarda yaşadığım yaşlılığımın hüznü. Bana benzeyen beni anlatan bir yazı. Teşekkürler bu hüzün sonunda bir zafer duygusu yaşattığınız...

[asevgican]

biran önce 40 olmak istedim.:)