Artık Dayanacak Gücüm Kalmadı (Lütfen Okuyun)

[kutsalduman]

Neyi, nasıl anlatacağımı dahi bilemiyorum senelerin ezilmişlikliği var üzerimde. Nerden başlasamki anlatmaya doğruyu söylemek gerekirse bıktım artık iyice sürekli devir daim eden hep bi kısır döngü içinde kalan hayatımdan hep ertelenmişlik hep bi bıkkınlık var bi türlü başlayamadım değişmeye, yenilenmeye

26 yaşında yeni atanmış bir öğretmen olarak belki de hayatımın en mutlu zamanını yaşamam gerekirken tam tersi git git daha da kötüleşiyor.

Hikayeme panik atak serüvenimle başlayayım bari sanırsam 2014 ün
temmuzu kpss bitmiş ve ben umutlarımı bir sonrakı seneye bırakmıştım. Bir yandan kpss ye çalışacak bir yandan da yazılım konusunda kendimi geliştirip kpss olmazsa en azından askere gidip dönüşte iyi kötü bir yere girip çalışırım diye düşünüyordum. İnternetten kaynaklar indiriyor yeni sayfalar buluyordum hazırlığımı yaptım sınav stresinden biraz daha kurtulduktan sonra çalışmalarıma başlıcaktım kı o aralar ben de bi nefes darlığı ve çarpıntı oluşmaya başladı sigarayı da zaten son dönemlerde ıyıce artırmıştım sınav yaklaşınca sigaraya bağlı olarak akcıgerlerımde bır sorun olduguna kanaat getırdım internetten araştırarak ve gögüs hastalıklarına randevu aldım her şey hastaneye gıttıgım o gün başladı hastaneye gıtmek için iki dolmuşa binmem gerekıyodu bizim mahalleden bindim dolmuşa bi müddet sonra karın bölgemde tuhaf bi his heyecan gibi bi şey bastırıyo ama hissediliyo ve ben hakım olamıyorum bu duyguya gereksız yere cıkıyo bıraz sıkıyorum karnımı gidiyo geri geliyo en son indim dolmusa diğer dolmuşa da binmeden bir saat falan yürüyerek hastaneye gittim yolda giderken biraz daha derin nefes alıp vererek ilerledim biraz rahatamıştım ta ki hastaneden içeri girene kadar içeri girer girmez ortamın kokusu benı mahvettı göğüs hatalıkları polikiliğini bulana kadar bıraz da zaman kaybettım yanlışlıkla yatan hastaların katına cıkmısım sonra gerı ındım buldum sıramı aldım gıttım baktım bana daha cok sıra var ama ben bayıldım bayılıcam kımseye de bı sey dıyemıyorum baktım olacak gıbı deıl cıktım hastaneden geri eve gıdeyım yanıma annemı alır bızım mahalledekı özel hastaneye gıderım dıye dusundum bındım dolmusa Allahtan ön tarafa bınmıstım bıraz sonra benım eller kollar basladı ıyıce uyuşmaya inanılmaz bı baygınlık hıssı yasadım nerdeyse bayılıcam şfore dedım abı ıı deılım benı gerı hastaneye göturuver saolsun benı tesellı ede ede gerı getırıverdı acıle varınca bıraz rahatladım neyse bılenler vardır muhakkak kardıyo kan testı falan derken baktı sonuçlara tamam dedı bı seyın yok stres falan yaptın mı son zamanlar yanı dedım sınav falan streslıyız ok dedı stresten gıt dınlen dedı (sevmiştim doktoru genç bi erkek doktordu normalde pek ısınamam doktorlara ama bı tuhaf gelmıstı bana ozellikle de omzuma vurup sen de kansızlık da ıyısın demesı gulumseyerek baya tuhaf hıssettırdı benı o sıkıntılı halımde) ıı dedim tamam gıdeyım geldım eve baktım internetten başladıma raştırmaya evet yaşadıgım biçok semptom panık atak oldugumu adeta haykırıyordu. Bu kısmı cok fazla uzatmak ıstemıyorum panık atak olduguma kanaat getırdıkten sonra o yonku tedavı araştırmalara basladım once psikiyatrıste gıttım bı ılaç verdı başlarda kullansam mı kullanmasam mı derken bi 20 gün kullandım aynı zaman dılımı bı de psikologa gittim zerre faydası dokunmadı ben zaten sureklı ınternetten araştırıyordum bı cozumu varmı diye bıkmadan usanmadan girmediğim sayfa kalmadı en son bı kaç yerde hacamatın panik atağı ıyıleştırdıgını gordum gerçekten de ilk hacamattan sonra bıle rahtladım ve su anda cıddı bı sıkıntım yok tabı zaman ıcersınde başka yaptıklarımda oldu mesela karbonat ıcmeye basladım facede bı sayfa bunla ılgılı her neyse şimdi ben bu kısmı kapatmak istiyorum Panik atak konusunda yardım isteyen olursa yarıdımcı olabileceğimi belirtip bıtırıyorum altta mesajlardan devam edeceğim kendı sorunlarıma şimdilik hoşçakalın

[kutsalduman]

Şimdi artık devam eden sorunlarıma geleyim bu konuyu hipnoz bölümüne açmamın sebebi şimdilerde hipnoz ile ilgileniyorum ve sorunlarıma otohipnoz ile çözüm bulabilir miyim onu öğrenmek istiyorum.

Artık sıralamaya başlayayım isterseniz sorunlarımı

-Kendimi bildim bileli bir korkaklık var üzerimde nedenini bilmiyorum ama hayatımı mahveden unsurların başında geliyor. Birisiyle tartışsam başlangıçta bağırıyorum ağzıma geleni söylüyorum ta ki o kaşılık verene kadar karşılık verdiğinde ben de bi tıkanma oluyor hatta fazlacca karşılık verırse sesım solugum kısılıyor. Farkına vardıgım dıger bır husus kavga gördüğüm zaman bile kalp atışım hızlanıyor içimi bir korku kaplıyor. Genelde sonradan kendime kızıyorum nıye böyle yapıyorum diye

-Hakkımı arayamıyorum çoğunlukla bana verilene razı gelıyorum itiraz edemiyorum genel olarak söylenilenleri yerine getiremiyorum

-Arkadaş ilişkilerim çok iyi değil çok az insanla samimi olabiliyorum

-Yeni girdiğim ortamlara alışmam zor oluyor

-Belki de en önemli sorunlarımdan biri liseden öncesinde pek farkında değilim ama liseye başlamamla birlikte üzerime oturan içimden hiçbişey gelmeyişi hiç birşey yapmak istemeyişim

-Aile içi zaten büyük ihtimalle sorunların kaynağının başlangıcı ki hiç iyi değil özellikle de benim açımdan

-Hayattan hiç zevk alamıyorum

-Sıkıntılarım genel olarak lisede başladı demiştim aslında farkına vardığım şey şu daha öncesinde de olan sorunlar devam edıyor ama önceleri fazla sıkıntı yapmıyordu fazla koymuyordu bana liseyle beraber acıtmaya başladı her geçen gün ise daha fazla acı veriyor. Mesela geçen günlerde liseden bir arakadaşın düününe gittim gelen bazı arkadaşlar daha vardı. Sonra bizi bayan arkadaş arabasıyla evımıze bıraktı. İşin açıkcası diğer arkadaşlarda araba olmasa da ehlıyet var ben de ehlıyet de yok hiç almak için ugrasımda olmadı unıversıtedeyken bılen bılmeyen herkes basvuruyodu ehıyete o zamanlar bı değişikilik falan vardı onun için herkes basvuruyordu benimse hiç içimden gelmiyordu ehliyete basvurmak dediğim gibi hiç birşey yapasım gelmiyor. O bayan arkadaşa bakınca kendimden utanıyorum şimdi. zaten araba kullanmaktan da korkuyorum bununla birlikte benim için ailemden ayrılıp üniversiteye gitmek zor geliyodu erkek bayan farketmeden bazı arkdaşlar programlarla yurtdısına gidiyor dil öğreniyor hem kendilerini geliştiriyor hem geiyorlardı ben her zamankı hiç bi şey yapmadan beklıyordum yine bakıyorum bazı arkadaşlar yurtdısına gezmeye gidiyorlar şimdi ve ben hala bakıyorum

-Araba kullanmaktan korkuyorum deyınce aklıma geldı kendimi bildim bileli hep olumsuz düşünceler hep bi korku var üsütümde üniersiteye giderken de ben oradayken babam ölür diye düşünce hakimdi içime daha önceleri de hep annem ölüp gidecekmiş kaygısını yoğun şekilde yaşadım

-Bir iş yapacak sam bütün altyapı hazır olsun öyle işe başlayayım diyorum (ultra mükemmeliyetçilik)

-En ufak bir engel karşısında pes ediyorum mücadele ruhum sıfır aslında bakıyorumda çocukluğumda hırslıydım genelde maç yaparken zayıf takımda olmayı secerdım herkes iyi takıma geçmek isteseler de ben zayıf takıma geçmeyı sıkıntı yapmazım belkı kendıme güvenimden belkı de benı o takıma almazla dıye mı dusunuyodum acaba

-Sürekli bir erteleme hali

-Araştırmalarım sonucu güçlü bi sevgi yoksunluğu

-Değersizlik inancı diye bir kitap var okudum genel olarak ban cuk dıye oturuyor.

Şimdilik bu kadar büyük ihtimalle yazmaya devam edeceğim ben bu sorunlardan kurtulmak için nasıl bir yol izleyeyim kendi başıma eft, tohipnoz falanla mı uğraşayım yoksa bi uzmana mı danışayım aslında regresyon ve emdr için araştırıyorum yaşadığım sehırde yok ama yakınsehırlerden uygun bı yer bulabılırsem gıtmeyı dusunuyorum herkesten bilgi ve fikirlerini, desteklerini bekliyorum iyi günler esen kalın

[KıpçakBeyi]

Hoş geldiniz.Boş bir zamanımda uzun uzun cevap yazacağım İnş'Allah.Sadece şunu bilin eğer üyelerin hikayeleri kısmını okursanız benzer hikayelere sahip üyeler olduğunu göreceksiniz.Yalnız değilsiniz.

[KıpçakBeyi]

Alt alta monolog gibi yazmaktan hoşlanmıyorum ama sözüm vardı.Uzun uzun yazacağım dedim.

Aslında çok şeyden bahsetmişsin nereden başlayacağımı ben de çok bilemedim.

Öncelikle yanlış anlamazsan cinsiyetini merak ettim.Bayan bir arkadaş vardı bizi eve bıraktı cümlende bir gıpta mı vardı yoksa kendine acımamı çözemedim.Eğer bayansan ülkemizde ben ehliyet alcam nolur nolur demiyorsan kimse seni kınamaz.Evin şoförü hep babadır.Araba kullanılcakdsa da genelde ilk öğretilecek erkek çocuk olur.Kız çocuk merak etmezse yadırganmaz.

Erkeklerin genelde arabaya meraklı olması istenir ama bir yandan da pek çok aile tarafından istenmez.Arabayı çalıp kaçacak erkek çocuk istenmez.

Bizim hikaye anlattığım hikayelerden biraz farklı.Ben hep meraklıydım ama isteyemezdim.Kız kardeşimde çok isterdi.On sekiz yaşıma kadar kapalı alanda iki üç kere kullanmışımdır ama ilk parayı bulduğum vakit (öğrenim kredisinden yazın biriktirdiklerimle ) kursa yazıldım ve bana araba sürmeyi öğretin dedim yoksa sen sınavı geçersin dedikleri iki-üç ders alırdı.

Yine de babam bana asla güvenmedi ben de kendimi kanıtlamak için uğraşmadım böylece on sene ara birikti.Maalesef insanın çok yetenekli bir babası olması sıkıntı yaratabiliyor.

Kız kardeşim çok aktifti hatta benden önce belki ehliyeti aldı(aslında aynı yaşta almışız).O aşırı heyecen yapar.Babam arabayı sıfır aldığında ona ders verirken ufak bir yerini dokundurmuş.Bu da onun araba macerasının sonu oldu.

Bu hikayeyi yaşayan çok bay bayan var araba kıymetlidir küçük servettir.

Lakin özellikle pek çok kız arabaya heves ediyor.Özellikle seksenden sonra doğan hatta seksen ortası doksan başı arasında doğan kızlarda biraz kendini kanıtlama isteği , biraz heves , biraz bizde yapabiliriz düşüncesi araba sürme isteği vardı.(arkadaşlarım ve kardeşimden biliyorum)Sigara var birde böyle asi ve maskülen olduğunu düşünen kızlar var neyse.

Ben çok istedim merak sardım ama içimde kaldı.Bir gün arabam olunca dedim ve o gün bugün.Dün ilk defa gece araba kullandım bunu da ilçeye gidip gelerek yaptım araba kırmızı ılıkta iki kere stop etti hatta yol hakkı benimken dört yol ağzında araba önüme kırdı mecburen ortadan gittim tabi karşıdan da araba geliyor.Paniklemedim.Bir ayı az geçti sürücülüğüm

İşin aslı istemek eğer arabayı görünce mehter adımı gibi iki ileri bir geri atıyorsan olmuyor.Üzerine gitmelisin.

Benim hikayemi okudun mu bilmiyorum ama kendi kpss maceramı anlattım.Başkalarında hikayelerini dinledim sınav döneminde pek çok kişi obsesif kompulsif denen o sinir bozukluğu yaşıyor ama sonra ne oluyorsa bir yerlere yerleştikten sonra şükretmesini unutuyorlar.Bu tarz bir ıskıntı yaşamış olman doğal bir süreç.Pek çok insan bu süreci yaşıyor.

Muhakkak çocuklukla alakalı bazı sıkıntıların vardır.İşte burada çekirdek inançlar ve yaşanmışlıklar devreye giriyor.Çekirdek inanç hakkında yazılanları okumanı tavsiye ederim.Geçmişte yaşadığın bazı şeyler seni pusmaya ya da sessiz kalmaya itiyor.

Kendine değer vermek çok önemli ama şunu unutma klişe belki ama hayatta sen kendine verdiğin değer kadar değerlisin ve hayatta gerçek ten bir amacın olsun seni sürükleyen.Bu basketbol oynamak olabilir. O yaşında milli bir sporcu olmak isteyebilirsin.

Eddie the eagle filmini sana öneririm.

Bunu bir yerlerde yine yazmıştım Fatih'i fatih yapan büyük emelleriydi eğer emelleri olmasaydı Fatih ikinci Mehmet olarak kalacaktı.Büyük emeller çok çalışma çok göz yaşı ve sebat demek ama unutma insanın emel dairesi amel dairesinden daha geniştir.Bu insan fıtratında var.

Sessiz ve sedasız yaşabilirsin güvenli bir şekilde ama kendini gerçekleştiremezsin.Gemisi battığı ve kendisi öldüğü halde bugün adı anılan kaşifler var.

Kendine şunu sor.Zafer nedir veya galip kimdir?

Ben düzgün bir biçimde eftye başlayacağım ama şunu müşahade ettim sadece karate noktasına vurmak ve o an içinde bulunduğu durumu söylerek kendini derinden sevip , onayladığını söylemek bile rahatlatıyor ama hiç kısa seri yapmadım ama geçmişimdek i bazı olayların analizini yaptım ve onlar için uygulayacağım.

Şimdilik bu kadar.Forum malum çok hareketli ??? bütün kelimeleri bugün tüketmemek lazım yarına da kalsın.

[kutsalduman]

erkeğim hocam bayan arkadaş eve bıraktı derken yani o bile araba kullanıyor hatta bizi eve bırakıyor ben araba kullanabileceğime ihtimal vermediğim için henüz ehliyet almadım kıskanma dan ziyade gıpta diyebiliriz arkadaşı ziadesiyle takdir ettim ben erkek halımde yapamadıgım bi şeyi bayan halıyle yapıyo diye

[KıpçakBeyi]

Ben bile bazen nasıl kullanıyorum bu şeyi gibisinden söylüyorum.İnsan bazen hiç bir şeyde hiç bir şekilde başarılı olamayacağını düşünüyor.

Atla deve değil ama önce şundan kurtul kelimelerinde bir gücü var.O yüzden dayanamıyorum , beceremiyorum , yorgunum gibi olumsuz cümleleri aklından dilinden çıkar.

Kelimelerinde büyülü güçleri var.En azından dua yerine geçiyor her söylediğin.Benim dilime pelesenk olmuş bazı kelimler vardı hastayım , yorgunum , ameliyat olmalıyım.

Baktım ki hep hastayım ameliyat olmaya dünden razıyım.

Bir kere önce kendini değiştireceksin ama bunun yolu beyninin yapısı , işleyişini değiştirmekten geçiyor.Önce kullandığın kelimeleri değiştireceksin.