[bluemoon24]

MERHABA

Perihan abla, sana kucak dolusu sevgi gönderiyorum... Öyle doluyumki şu an nerden başlıyacağımı bile bilmiyorum. Hayatın ta ortasında 1,5 yaşındaki kızımla çaresiz kaldım. Sevgisizim... Kadınına değer vermesini bilmeyen her fırsatta ezip geçen, konuşarak problemleri aşmak bir yana hep içine atıp bana karşı kin besleyen, sürekli eleştirip hor gören, asabi ve kadının hizmet için yaratıldığını düşünen bir eşim var. Ayrılmak söz konusu olursa kızım için çok olaylar yaşanacak elimden alması söz konusu değil, tüm hakları bende, fakat onun bana yapacağı sorunlarla savaşmaya manevi gücüm yok. Tüm bunlar bir yana olaylar büyüdüğünde şikayet duyurusunda bulunursam onun başı belaya girecek yani hapise girmesi bile mümkün.. Kızımın babasına bunu yapmak istemiyorum. O kadar basit ki yapması gereken çok değil biraz ilgi, sevgi ve sorumluluk. Yapmıyor, elini uzatıp alabileceği televizyon kumandası için bile beni mutfaktan çağırıp kumandayı versene diyor. Çocukla sadece ben ilgileniyorum bir saat bile değil birgün, bir ay kendime zaman ayıramıyorum yani yalnız çocuksuz. Verdiği sözleri hiç tutmuyor. Güvenim zaten kalmadı. Birşey söylediği zaman biliyorum yapmıyacak yapamıyacak. Onunla nasıl başa çıkabilirim. Sürekli fedakarlık beni yıpratmaz mı?



Sevgili Çalıkuşu,



Güzel dileklerin için teşekkürler ederim.



Birbuçuk yaşında bir bebeğin ile mutsuz olduğun bir birlikteliği sürdürmek zorunda olduğunu söylüyorsun. Senin için bu durumun ne kadar acı verici olduğunu tahmin edebiliyorum. Maalesef beraberlikler tek tarafın çabası ile yürümüyor, her iki tarafın da emek vermesi ve özen göstermesi gerekiyor.



İnsanları değiştirmek elimizden gelmiyor. Kişi ancak kendini değiştirebiliyor o da kararlı olursa elbet. Belki uygun bir zamanda eşinle oturup hissetttiklerini onunla paylaşman yarar getirebilir. Belki yaptıklarının seni üzdüğünün farkında bile değildir. Bilmiyorum başından beri böyle mi idi yoksa çocuğunuz olduktan sonra mı değişti.



Çocuğunun babası olan bu insanla bir yaşam sürdürmeyi planladığına göre onunla anlaşmanın bir yolu olmalı. Ona zarar vermek yerine sabırlı olarak sürekli konuşmaya çalışmak ve davranışlarının altında yatan nedenlere inmeye çalışmak daha yapıcı olur sanırım. Pozitif yaklaşım çözümleyici negatif yaklaşım hep probemin devamını sağlar.



Bebeğinin sana ihtiyacı var. Onunla birçok güzelliği paylaşabilirsin. Sizin huzursuzluğunuz bebeğin hem şu andaki yaşamını hem de geleceketeki hayatını olumsuz etkileyebilir. Çocuğunuzun sorumluluklarını eşinle paylaşmaya çalışmak da bir başka yoldur.



Sevgili Çalıkuşu, rumuzun bana kapana kısılmış, özgürlük özleminde olan bir ruh halini anımsattı. Önce bir de kendini sorgula istersen. Mutsuzluğun nelerden kaynaklanıyor? İsteklerin nelerdir? Beklentilerin mi cevaplanmıyor? İçinde bulunduğun durumda senin katkı payın ne? Neleri düzeltebilirsin? Neleri değiştirmek istersin? İlk adımın ne olacak?



Sağlıklı paylaşımlar dilerim...



Peri

Kaynak: HamileBilgi