Sadece Sevmek

[Işıldayan Safir]

Sadece Sevmek

Sevgi dendiği zaman hepimizin duyguları ne kadar birbirine benzerse bir o kadarda birbirinden ayrıdır. Aslında sevgi her bilinç boyutunda farklı algılanır ve farklı ifade edilir. Sevginin ifadesi için yaşın, deneyimin önemi yoktur. Sadece sevebilmek için insan olmak yeterlidir.

Sadece sevmek derken kelimeleri tek tek incelersek “sadece” kelimesindeki yalınlık ve sadelik hemen kendini gösterir. Hiç bir koşulu olmaksızın ve hiç bir niyeti içinde barındırmadan sevebilmek. Hiç bir şart, önyargı, yargı, beklenti olmaksızın sadece olduğu gibi sevebilmek.

İlişkilerimizdeki sevgi ifadelerine bir göz atacak olursak altında bir sürü niyetide beraberinde barındırdığını görürüz. Örneğin karşılıklı sevgide ya önce sevgimizi belli ederiz ve karşılığını bekleriz, beklentimiz biraz karşılandığında daha da fazlasını alabilmek adına verdiğimiz sevginin dozunu artırırız. Ya da beklentimiz karşılık bulmazsa bizde sevmekten vazgeçeriz.

Ruh halimize göre sevgimizi ifade ederiz. Ruh halimizin iyi olması ilişkide bulunduğumuz kişinin bize nasıl davrandığıyla doğru orantılıdır. Eğer o davranışta sevgiyi hissedersek bizde sevgi dolu davranırız. Aksi halde bizlere değersizlik duygusunu deneyimlemize neden olan birini sevmemiz mümkün olmaz. Tam tersi o kişiye karşı kızgınlık ve öfke duyarız.

Sevgi ifadelerimizin ardında bazende korkularımız vardır. Reddedilme korkusu, kaybetme korkusu, terkedilme korkusu. İçimizde korku barındırırken sevgiyi ifade etmemiz mümkün değildir. Öncelikle korkularımızla yüzleşip, bizim duygularımızı nasıl etkilediğini farketmemiz gerekir. Sadece sevmek reddedilsekte, kaybetsekte, terkedilsekte sevgimizin devam ettiği anlamına gelmektedir. Sevmenin dışındaki tüm koşullar bizlerin bilinçaltı ihtiyaçlarımızdır ve onları kabul edip yüzleşmemiz esastır. Burada sevgi bunlardan bağımsız olarak vardır.

Kadın erkek ilişkilerinde ise durum daha da farklılaşır. Sevgili olmanın dışında “seni seviyorum” kelimesini çok kolay kullanamamaktayız. Bazen sevgili olduğumuzda bile zorlanırız sevgimizi ifade ederken. Zihnimizde bir sürü soru vardır. “ya beni yanlış anlarsa”, “önce o söylesin”, “sevdiğimi söylersem sorumluluk alırım”, “ya karşılık görmezsem”, “dur şimdi sonra söylerim”, bir şekilde kendimizi tutarız. Bazen beden dilimizle ifade ederken sözle söylemek zor gelir. Oysaki sadece seni seviyorum diyebilmek ne büyük yakınlık ve özgürlüktür. Örneğin evli birine bu sözcüğü sarfetseniz farklı algılayabilir, sınırlarına girilmiş gibi düşünür, düzenini bozmak endişesiyle duyarsız kalabilir.

Oysaki niyetiniz hiçte onun düşündüğü gibi değildir. Bekar birine söyleseniz oda sizi potansiyel sevgili algılayabilir... Buradaki en önemli durum ilişkilere bakış açısıdır. Sadece sevmek ise mevcut tüm bakış açılarını aşar. Çünkü sözcüklerin ardında ne bir niyet nede bir beklenti vardır. Bir insanı sevme hakkımız her zaman vardır ve bunu en doğal halimizle ifade etmek özgürlüğümüz de vardır.

Ebeveyn çocuk ilişkisinde durum daha da farklıdır. Toplumumuzda hala anne ve babası tarafından bir kez bile sevildiğini duymamış insanlar vardır. Çocukların şımarmaması adına ebeveynler onlardan sevgilerini esirgerler. Hatta çocuklarını sırf bu nedenle uyurken seven anne ve babalar duymuşsunuzdur. Sadece sevmek en çok ebeveyn cocuk ilişkisinde kendini gösterir. Anne henüz bebeğini dünyaya getirmeden onu içinde sevgisiyle büyütür. Çocuk bu sevgiyi tanır ve bilir ve tüm yaşamı boyunca bu sevgiyi hissetmek ister. Anneler çocukları dünyaya geldikten sonra onları koşulsuzca sevebilen yegane varlıklardır. Ne yaparlarsa yapsınlar onların sevgileri hiç bitmez, eksilmez... Çünkü onlar sadece severler.

Sadece sevmek birde doğada mümkün olabilmektedir. Doğadaki herşeyi sevebilme potansiyelimiz vardır. Eğer gerçekten baktığımızı görebiliyorsak doğaya hiç önyargısız yaklaştığımızı da farkedebiliriz. Çünkü doğada her şey tek ve benzersizdir. Tıpkı bizler gibi. Ancak bizler kendimizi ve diğer insanları kategorize ettiğimizden, ikilikçi düşünce yapısıyla kutuplara ayırdığımızdan, onlara sıfatlar katarak sadelikten uzaklaştırdığımız için sadece sevmek eylemini gerçekleştirememekteyiz. Bazılarından duymuşsunuzdur: “içimde öyle çok sevgi var ki verecek birilerini arıyorum.” Bu koşullu bir sevgi örneğidir. Kendinden başlamak üzere herkese sevgi vermek yerine sevgiyi verecek birini beklemek.

Sevilmek bir ihtiyaç halidir. Sadece sevebilmek sevilme ihtiyacımızın tamamlanması ile mümkündür. Sevilmek önce kişinin kendisini sevmesiyle başlar. Kendimizi sevdikçe önemimizi ve değerimizi, tek ve biricik olduğumuzu farkederiz. Kendimizi sevdikçe içimizdeki sevgimiz çoğalır. Çoğaldıkça dışımıza taşırırız sevgiyi… Başkalarından sevgi beklentisiyle içimizdeki sevgiyi çoğaltamayız. Çoğalma aynı zamanda sevgiyi vermekle de mümkündür. Verebilmemiz için bizim içimizde tamamlanmamız gerekir ki dışımıza sevgi verebilelim. Herkesin gözlerinin içine, en derinlerine bakarak “seni seviyorum” diyebilmek, sadece sevebilmek ile mümkündür. Bu ifadede yüreğinizi tüm çıplaklığıyla ve cesaretle ortaya koyarsınız... Böylece etrafımızdaki diğer insanlarada sadece sevmeyi öğretmiş olursunuz.

Sadece Sevgimle…

Yazar: Rüya Yüksel