Çocuğun davranışlarını aşırı kontrol etme sakıncalı mı?

[Bluesky24]

Çocuğun davranışlarını aşırı kontrol etme sakıncalı mı?[/b]



Bazı anne babaların hatalarından birisi de çocuklarını aşırı kontrol etmeleri ve disiplin altında tutmalarıdır. Bu, genelde çok titiz ve hassas ebeveynlerde karşımıza çıkmaktadır. Özellikle bazı anneler: "Çocukları hakkında her an ne yapıyor? Ne ile

meşgul oluyor? Acaba bir problemi var mı? Bir şey olur mu? Başına bir iş gelir mi?" gibi düşüncelerle yaşamakta ve çocuklarını her an kontrol etmeye çalışmaktadırlar. Elbette ki her anne baba, belli ölçülerde çocuğuna sahip çıkmalı ve

çocuğunun o an nasıl bir durumda olduğunu merak etmelidir. Ama bunun ölçüsü kaçırılırsa, çocuklar aşırı kontrol edilirse, doğacak sıkıntının önemli bir kısmını çocuklar çekecektir. Yani çocuk, her an kontrol edilme hissi ile yaşamakta bu da onda

müthiş bir şekilde kaygı, gerginlik ve kendine karşı güvensizlik oluşturmaktadır. "Acaba hata yapar mıyım? Acaba annem görür mü? Acaba bu iş konusunda annem ne der? Acaba bu yaptığım için eleştirilir miyim?" gibi düşüncelerle yaşarlar. Çocukların bu

kontrol durumuna reaksiyon olarak kaygıları daha da artmaktadır. Hatta bu durumu bazen o kadar ileri boyutlarda görmekteyiz ki, kontrol ve bağımlılığa alışan çocuk, annesinden ayrıldığı zaman sanki başına kötü bir şey gelecekmiş gibi endişe

duyabilir. Yani annenin bedensel bir parçasıymış gibi yaşamaya alışmıştır. Annesinden ayrılmak istemeyen çocuk, ileride ayrı kalmaktan çekinebilir. Annenin kaygısı ve endişesi, çocuğu da anlamsız bir şekilde kaygı ve endişeye sokabilir. O

nedenle anne babaların çocuklarını belli ölçülerde kontrol etmeleri, onların bazı hatalarını görmezden gelmeleri (devam etme durumunda önlem almak şartı ile) onları bazı zamanlar kendi hallerine bırakmaları, her an nerede ne yapıyor, düşüncesinden

vazgeçmeleri, onlar için aşırı kaygı ve endişeye girmemeleri, çocuğun ufak tefek yanlışlarını tespit edip yüzüne vurmamaları uygun olur. Aşırı disiplin, mükemmeliyetçi davranışlar ve abartılı tavırlar, çocukları anne babanın sözlerine karşı pasif bir

dirence iter. Bu direnç, yalan söyleme, tik, tırnak yeme, konuşma sorunları, altını ıslatma vb. gibi kaygı belirtilerine de yol açabilir. Anne babaların çocuklarını kontrol etme konusunda bu dengeyi iyi ayarlamaları gerekir. Aynı zamanda çok

kontrol edilen, eleştirilen çocukların kendi özgüvenlerinin eksik kalacağı, sosyal olarak çekingen olabilecekleri, anne babalarının bu aşırı kontrol ve isteklerinin de onları strese itebileceği hiçbir zaman unutulmamalıdır. Çocukların kontrol ve

takibi onları bunaltmayacak ve germeyecek şekilde olmalıdır.