[sayuri]

Bir varmış, bir yokmuş. Uzak diyarlarda bir ülkede çok çalışan kadınlar varmış. Bu kadınlar ikiye ayrılırmış. Bir kısmı aradığı erkeği bulamamaktan, bir kısmı da bulduğu erkeği değiştirememekten şikayet edermiş.
Aradığı erkeği bulamayan kadınların neredeyse hepsinin hayalinde bir düğün fotoğrafı varmış. Kimisi kır düğünü, kimisi salon düğünü istermiş. Düğün nerede olursa olsun, hepsi sadece düğünde en iyi fotoğrafı verecek erkeği ararmış. O erkek; yakışıklı, iyi bir işi, iyi bir eğitimi olan zengin biriymiş. Fakat bu ülkenin kadınları kendilerine "Ben bu fotoğraftaki adamla bir ömür mutlu olabilir miyim?" diye hiç sormazmış. Mutlu bir yuvanın değil mutlu bir düğün karesinin hayalini kurarmış.
Bu kadınların hepsine söylenmiş çok meşhur bir yalan varmış. "Çocuk da yaparım kariyer de". Bunu hepsi bilirmiş ve her nasılsa hepsi bu yalana inanmış. Zaten doğası gereği narin olan bedenleri daha çok yük çekmeye başlamış. Her sabah, sabahın köründe kalkarlarmış. Saatler süren yolculuklarla işlerine giderlermiş. İşlerinde kılıçlarını çekip birçok meydan savaşına girerlermiş. Çoğu savaştan da galip çıkarlarmış. Savaşın erkek işi olduğunu hepsi unutmuş.
Fotoğraftaki erkeği bulup evlenen kadınlar, çocukları doğar doğmaz işe dönerlermiş. Çünkü işleri çok önemliymiş ve kazanılması gereken daha birçok savaş varmış. Bu kadınlar, işyerinde sattıkları ürünü alanların ihtiyaçlarını çok iyi bilirken, eşlerinin ihtiyaçlarını hiç sormaz ve merak etmezlermiş. İhtiyacı karşılanmayan erkekler de aç kalınca ihtiyacını başka yerde, başka şeylerde ararmış.
Masal bu ya, bu kadınlar için savaş kazanmak çok önemliyken, her gün daha büyük savaşlar kazanan erkeklerini hiç takdir etmezlermiş. Hatta bu ülkedeki kadınların çoğu takdirin ne olduğunu bile unutmuş.
Bu ülkede kadınlar kendilerini erkeğe teslim etmekten deliler gibi korkarlarmış. Bir yanda kendilerini yöneten güçlü bir erkek isterken, diğer yanda da "hep kendi dediğim olsun" isterlermiş. Bu tezatların da hiç farkında değillermiş.
Bu ülkenin kadınları, erkekleri hep değiştirmeye ve hayalindeki erkek yapmaya çalışırlarmış. Ancak ne yazık ki, kendileri kadın olmayı seçtiğinde hayallerindeki erkeğin de karşılarına çıkacağını hiiiç bilmezlermiş...
Gökten üç elma düşmüş. Biri anlatanın, biri dinleyenin başına. Sonuncusu da kadının başına. Artık uyansın diye...
_alıntı_

[busesu]

aslında çoğumuzun gözden kaçırdığı bir gerçek bu çok şükür ki ben onlardan değilim paylaşım için teşekkürler.

erkeklerin, ekonomik özgürlüğü olmayan kadına, bırakın kadınca yaşamayı insanca yaşama hakkı tanınmadığı bir ülkede, evlilikte erkekçe ihtiyaçlarının karşılanması için çooook beklerler....

[selda02]

yok sayuri kardeşim bi çeşidi daha var kadınların bizleri doğurup büyütüp bütün zorluklara (hayattaki en önemli şeyin kendi ihtiyaçları zanneden erkeklere rağmen mesela) göğüs geren hayatın yükü hep onların omzunda olan kutsal varlıklar ANNELERİMİZ mesela

[caglayanst]

Bu kadınlar, işyerinde sattıkları ürünü alanların ihtiyaçlarını çok iyi bilirken, eşlerinin ihtiyaçlarını hiç sormaz ve merak etmezlermiş. İhtiyacı karşılanmayan erkekler de aç kalınca ihtiyacını başka yerde, başka şeylerde ararmış.

masal güzelde bu masalı anlatan sanki erkek mi acaba dedirtiyor sayuri :D işin şakası elbet böylesi çalışan kadının ihtiyaçlarına ne demeli :D yukarıdaki cümleyi sevmedim sadece .. bence partnerler o kadar meşgullermiş ki birbirleriyle etkili zaman geçirmeyi ihmal etmişler yada o kadar meşgullermiş ki aralarındaki özel paylaşımların önemi kalmamış.. masal bu ki her iki tarafta birbirlerini yok saymış ve kaybeden her iki taraf olmuş :) gökten düşen elmaların birbuçukları kadın ve eşinin kafasına düşmüş uyansınlar diye :) :) paylaşımınız için teşekkürler.. sevgiler...