Zulüm bir yaşama biçimiyken gün gelir ölümle açılır kapalı gözler...

[Berilce]

Zulüm bir yaşama biçimiyken gün gelir ölümle açılır kapalı gözler

Bir varmış bir yokmuş, Allahın kulu mısır tanesinden çokmuş bir zamanlar, büyük bir ülkenin yüce bir padişahı varmış. Yüceymiş yüce olmasına ama, zamanla değişmiş, bambaşka bir insan oluvermiş. Bir zamanlar halkına sevgiyle hizmet eden bu sultan gün gelmiş zulmetmekten bir zevk duyar olmuş. Onun yüzünden canı yanmadık bir kul kalmamış ülkede, ölmesi için insanlar gece gündüz Allah’a yakarır olmuş. Padişah her gün zulümlerine devam ediyor, bundan da zevk alıyormuş. Günler su gibi akıp geçmiş, hiçbir şey kararında değilmiş dünyada, her şey zamanla değişmiş, bizim padişahımızda değişivermiş bir gün. Bunu da yurdun dört bir yanına duyurmuş. Sokaklarda tellal bağırıyormuş;
- Ey insanlar! Ben bu güne dek zalim bir hükümdardım. Artık adaletli olmak istiyorum. Ülkemi tekrar eski mutlu günlerine kavuşturmak istiyorum.
İnsanlar duyduklarına inanamadılar. Fakat çok geçmeden tellalın dedikleri çıkmaya başladı. Padişahın değiştiğini gösteren olaylar olmaya başladı. Artık zulüm günleri geride kalmıştı, herkes mutluydu. Eski padişah gitmiş, yerine başka biri gelmişti. Padişahın yanındakiler de şaşkınlık içindeydi, Vezirlerden biri sordu:
- Devletli Sultanım, izniniz olursa size bir şey sormak istiyorum. Sanırım maiyetiniz de bunu merak ediyor. Sizdeki değişikliğin sebebi nedir?
Padişah gülümsedi.
- Beni bu duruma getiren ormanda gördüğüm bazı olaylardır, dedi.
Padişah devam etti:
- Bir gün ormana gitmiştim avlanmaya, yolda bir köpek gördüm, bir tilkiyi izliyordu. Zavallı tilkinin ayağını ısırdı, hayvancağız ondan zor kaçtı. Köpek gezinmeye başladı, tam o sırada vahşi bir at köpeği tepeleyince hayvanın ayağı kırıldı, bunun üzerine meraklandım, atı takip etmeye başladım, at gide gide bir çukura rast geldi ve bir anlık şaşkınlık sonucu düştü, onun da ayağı kırılmıştı…
Vezir ilgiyle dinliyordu Padişahın anlattıklarını.
- Bu olaylar bana iyi bir ders olmuştu, kimsenin yaptığı yanına kalmıyordu, mutlaka ettiğinin cezasını çekiyordu.
* * * * * * * * * * *

Kelile, anlattığı bu öykünün Dimne’yi intikam duygusundan vazgeçireceğini sanıyordu.
- Ben, dedi Dimne, öç almak peşinde değilim. Ayrıca Şetrebe’ye zulmetmek de istemiyorum. Sadece bana yapılan haksızlığı önlemek istiyorum.
Kelile, arkadaşına tekrar öğütte bulundu:
- Yine de karşındakinin güçlü kuvvetli bir öküz olduğunu unutma.
- Kuşkusuz dediğin doğru, dedi Dimne. Ve sözlerine devam etti,
- Şimdi benim de aklıma Aldatan Tavşan hikâyesi geldi, onu anlatayım sana…
(Devam edecek…)