Mutluluğun Sırrı(MUTLULUĞU HAKETMEK)

[KURDELE]

Denilebilir ki, mutsuz olan insan, kendini az tanıyan daha da ötesi gerçek ihtiyaçlarını ve sınırlarını bilmeyen insandır. Aksi halde elde edemediğimiz şeylerin karşısında olduğu kadar ele geçirdiğimiz şeyler karşısında da mutsuz son kaçınılmazdır. Gazetelerde pek çok kez büyük ikramiye kazanan talihlilerin çok kısa zamanda nasıl sefalete düştüğünü ya da bir anda şöhreti yakalayan pop starların hayatlarının nasıl altüst olduğunu, nasıl uyuşturucu bataklarına ve skandallara sahne olduklarını okumuşsunuzdur. Demek ki çoğu zaman alınan büyük bir ödül ya da elde edilen büyük bir ün yaşamımızı eskisinden de daha kötü etmekten başka bir işe yaramamıştır. Eskilerin anlattığı bir hikaye vardır: Bir gün bir veli, yolda oynayan çocuklar görür. Çocuklardan bir tanesi güle oynaya velinin yanına gelir. O da elinde tuttuğu elmalardan birini çocuğa verir. Bu duruma sevinir çocuk. Bunun üzerine veli çocuğa bir elma daha verir ve çocuk daha çok sevinir. Bunun üzerine bir tane daha, bir tane daha... Tabii her defasında çocuğun sevinci daha da artmaktadır. Fakat kucağına sığmayacak kadar çoğalan elmalardan biri ne yazık ki düşüp yokuştan yuvarlanarak kaybolur. Ve çocuk ağlamaya başlar. Oysa çocuğun başlangıçta hiç elması yoktu ve son halinden daha mutluydu. Elindeki elmalardan yalnızca birini kaybettiği halde o son elmayı almadan önceki sevinçli haline dönmesi mümkün olmadı. Bunun nedeni çocuğun hem çaba harcamamış olması hem de birbiri ardına kucağına konan elmaları anlamlandıramamış olmasındadır. Nitekim büyük bir ihtimalle bu çocuğun, elmaların bir-iki tanesini yemek dışında geri kalanlarıyla ilgili hiçbir düşüncesi yoktu. O, yalnız elma görüntüsüne bürünmüş sevincini katladı. Çaba harcamadan kucağına düşen her elmanın mutluluğunu yaşamak istedi. Fakat birini kaybedince diğer hepsini kaybetmenin korkusunu duydu içinde. Evet, her şeyin iki yönü vardır. Her iyinin, mutluluğun içinde bir mutsuzluk barınır. Sahip olmak istediğimiz ya da sahip olduğumuz en önemli şeyler, içinde onu kaybetme korkusunu barındırır. Bundan yola çıkarak elbette ki, küçük şeylerle yetinmeliyiz mantığından ziyade, gerçekten yaşamak için büyük şeylere ihtiyacımız olmadığıdır. Bildiğiniz gibi insanın temelde ihtiyacı olan şeyler, öncelikle bedensel ve ruhsal ihtiyaçlarıdır. Şüphesiz hiçbiri diğerinden çok daha öncelikli değildir bu ihtiyaçların. Yalnızca sözgelimi bir bardak su, bizi bir gün idare eder ya da bu yediklerimle akşama kadar tok kalabiliriz diyebiliriz. Lakin ruhumuzun ihtiyacı olan bir ezginin ya da bir sevginin yoksunluğu bir süre sonra yemek yeme arzumuzu ve hatta yaşama arzumuzu dahi elimizden alabilir. Neticede ihtiyaçlar ister maddi olsun, ister ruhsal hemen hepsi bir bütün halindedir. Bu yüzden büyük hedefler her zaman bir yanılgı riskini içinde taşır. Yalnızca bazı özel durumlarda belki de toplumsal bir gereklilik olarak kaşımıza çıktığında anlamlı olabilecek bu büyük hedefleri kuşkusuz her zaman yadsıyamaz ve küçümseyemeyiz. Ama yine de bu büyük hedeflerin aynı oranda riskleri içinde barındırdığı gerçeğini reddetmez. Sözgelimi en büyük sanatçılar, yazarlar ve şairler en önemli eserlerini en bunalımlı toplumsal süreçlerde ortaya çıkartmışlardır. Bütün o büyük eserler, çekilen büyük sıkıntıların ve yoksullukların ardından gelen başarının neticesidir. Mutluk hiçbir zaman elma hikayesinde olduğu gibi başka biri tarafından konmaz insanın kucağına. Üstelik de acısı ve yenilgisi daha büyük olur böylesi bir durumda. -ALINTI- Mutluluğun Sırrı(MUTLULUĞU HAKETMEK