Bkz:Bunalmış ruh

[rockday]

meraba arkadaşlar. Geçmişe hatta çok geriye gitmiyim 2 yıl önceki anımla şu anımı karşılaştırdığımda gerçekten büyük gelişmeler kaydettiğimi görüyorum. Hem de çok büyük gelişmeler..

Söyleyeceği çok birşey olmayan, genelde de saçmalayan , çocuksu , hayata dair korkak bir insandım.

Bu durumu kabullendim ve fitnessa gittim 8 kiloya yakın kilo aldım kaslarım belirginleşti , hayata dair düşüncelerimi daha rahat söylüyorum, bir insanla hadi konuş dese dinlese sabaha kadar konuşacak birşey bulurum , delikanlılık babında çok şey geliştirdim artık haksızlık olan bir yerde sesimi yükseltiyorum gerekirse zabıtaya , polise başvuruyorum, yani düşünüyorum öyleyse ben de varım gerçekten diyorum..

Herneyse şimdi huzursuz olduğum noktaları anlatayım;

Şu hayatın tamamen acımasız ve sahtekar olduğunu düşünüyorum. Hatta Fight Club filminin repliği geliyor sürekli aklıma " biz tanrının istenmeyen çocuklarıyız ".

Ders dışında bu çocuğun sosyal bir sorunu var mı , kızlarla arası nasıl , hayata karşı görüşü ne filan bunlar hiç önemsenmeyen bir ailede bu şekilde yetiştirildim. Hatta lise sona kadar 1 kıza bile sarılmamıştım.

Fakat o kadar yol kat ettiğimi düşünürken sevdiğim kızın belki de doğduğu vasıflar sayesinde hani derler ya lale pasajında doğan çocuk küçüklüğünden beri kadınların bacağından ayrılmadığı için kadın uzmanı kesilir diye. Bu tarz bir insanın sevdiğim kızın gönlünü çelmesi. Hatta ben onun için çok şey yapmaya razıyken kızın o çocuktan hoşlanıyorum demesi ve çocuğun kıza yüz vermemesi..

O kızla ayrı olduğumuz dönemlerde kızın aklından gitmiyim diye kızın arkadaşlarının paylaştığı şeylere yorum atmalar filan. Bir dönem kızla yine konuşur gibi olduk bana dedi ki " bak git sen benim arkadaşlarımla filan konuş. Onlarla aran iyidir ya senin ". Şimdi desem herşey senin içindi diye hem erkeklik gururumu ayaklar altına almış olucam hem bu şekilde erkeklik gururunu ayaklar altında alan bir erkeği kim ister ki ? Fakat söylemesem de kabul etmiş gibi olacaktım. Söylemedim haliyle ve o gün tartıştık yine herşey tuz buz..

Üniversite de bir arkadaşım var çocuk tam bir fırlama . Her gün onlarca kızla görüşüyor . Her 1 dkda bir biriyle selamlaşıyor. Tanımadığı kızlarla çok rahat konuşuyor. Böyle bir tip daha var. Sevdiği kızı elde eden. Fakat 3 günde 1 de kız götüren.

Ulan diyorum hayat niye bu kadar acımasızsın. Hadi diyorum eski halim neyse ama gerçekten potansiyel olarak bu kadar geliştikten sonra şu içimdeki eski kalıntılardan bir türlü kurtulamadım diye bir yol kat edemiyorsun. Hem o çocuktan daha da hak etmiyor muyum mutluluğu? O sevgilisini aldatıp ş*refsizlik yaparken, her türlü espriyi yapıp fakat aldatma ş*refsizlik noktasında duran ben..

Bazen böyle janjanlı hayat yaşayan , istediğini elde eden bir kız olmayınca 3-5 gün acısını yaşayıp hemen unutan yeni bir kıza tutulan neşeli erkeklere imreniyorum.İçki filan içmiyordum ara ara kafam bozulup içmeye başladım, bir de halil sezai açınca iyice insan yaşamdan soğuyor.

Daha önce burada açtığım başlıkta bir arkadaşımın cimri olduğundan bahsetmiştim.Düzeltmeli miyim napiyim diye. Çok çabaladım ettim fakat adam hasta olduğunu kabul etmiyor. Düzelmeye çalışmıyor . Ben böyle mutluyum, hem diğer insanlar hep beni böyle kabul etti sorunlu sensine getirdi olayı.

Hayatımda yediğim en büyük kazıklardan biri olarak hissettim içim de. Ben onu kardeş olarak görüp o kadar umursarken resmen adamın hastalıklı olduğunu görüp ki bu beni de yani çevresindeki insanları da etkilediğinden kurtarmaya çalışırken sen bilirsine getirdi. Ben de görüşmemeyi seçtim. Artık çevrem de adam akıllı ait olduğum ortam olduğunu düşünmüyorum bile..

Telefonu şarja koymuyorum. Birinden mesaj gelirse gerçekten sürpriz gözüyle bakıyorum. Bir ara mahallede bazı tanıdık arkadaşların yanına takılayım dedim onların da dersi filan yok full time boş insanlar ki fazlalık gibi hissediyorum muhabbete her türlü katılmama rağmen çünkü ertesi gün bir aktivite yaparken çağırmıyorlar hı gelirse gelsin, yolda rast gelirse gelsin gözüyle bakıyorlar.

Belki de yeterince takdir etmiyorumdur kendimi, başkalarının onayını arıyorumdur. Başkalarının onayı benim için çok önemlidir.Tespit önemli de önemli olan çözümüne yönelik tavsiyeler yapılacaklar. Psikolog filan yazıp geçmeyin lütfen onu son çare olarak düşünüyorum siz birşeyler üretmeye çalışın beraber düşünelim..

Hı bu arada o kızla ilgili birşeyler daha yaziyim ara ara profiline girip bakıyorum. Sİlmiştik birbirimizi ama hani resim filan değiştiriyor arada duvarında birşeyler herkese açık oluyor ya. Galiba biraz psikopatça

Dışardan baksanız bu yazıları yazan insan sen değilsin dersiniz.Çünkü espriler yaparım gülerim güldürürüm çok ciddi takılmam filan.Evde yalnız kalınca ya da o şekilde imrendiğim insanları görünce , eski kayıpları yapamadıklarımı düşündükçe bu ruhsal hale bürünüyorum.