Neo-Klasik Ekonomi

[bluemoon24]

Neo-klasik ekonomi, değer teorisi konusunda 19. yüzyılın

sonlarına doğru ortaya çıkan marjinal devrim ile başlamıştır. Neo-klasik ekonomi

tek bir düşünce okulu değildir, yukarıda adı geçen üç tanınmış ekonomistin

etrafında oluşan alt-okulların karışımıdır. Bu alt-okulların ortak yanları,

piyasa süreçlerini koordine eden özellikleri piyasada kişilerin planları ve

sübjektif değerleriyle açıklamaya verdikleri ağırlıktır. Kişiler piyasada

teknolojik bilgi, sosyal alışkanlıklar ve uygulamalarla kaynakları n kıtlığı

gibi zorlayıcı faktörlerin etkisi altında değerlendirme

yapmaktadır.İngiltere'de Marshall'ın 1885'te Cambridge Üniversitesi

politik ekonomi kürsüsüne atanması Cambridge Okulu'nun başlangıcını

oluşturmaktadır. Bu Neo-klasik ekonomi varyantı klasik ekonominin geçmişteki

katkılarına, özellikle David Ricardo ve John Stuart Mill'in katkılarına

süreklilik getirmiştir.Marshall 1890'lı yıllarda yayınlanan Principles

of Economics adlı kitabında, malları n normal fiyatlarını belirleyen kuvvetlerin

sanayiler içinde yaşam kavgası veren firmalar çerçevesi içinde arz ve talep

vasıtasıyla açıklanabileceğini ispat etmiştir. Marshall'ın taraftarları A.C.

Pigou, D.H. Robertson, Ralph Hawtrey ve bir dereceye kadar John Maynard

Keynes'ten oluşmaktadır.1930'lu yıllarda Keynes eski üstadının aleyhine

dönmüş ve sübjektif değerlendirmelerin koordinasyonu bozan süreçlere, işgücü

işsizliğine ve sermayenin eksik kullanılmasına yol açabileceğini vurgulamıştır.

Fransa'da Walras 1874'te yayınladığı Elements of Pure Economics adlı kitabı ile

genel denge okuluna kurmuştur.Vilfredo Pareto'nun 1896-1897 yıllarında

yayınladığı Cours d'Economie Politique kitabıyla bu okul İsviçre'nin Lausanne

şehrinde gelişmiştir. Diğer taraftan Walras'ın bazı öğretileri A.L. Bowley'in

Mathematical Groundwork of Economics (1924) kitabı aracılığıyla İngiltere'ye

geçmiştir.Marshall gibi, Walras ve okulu piyasa fiyat belirlenmesinin

arz ve talebiyle meşgul olmuştur; fakat Walras Marshall'dan ileri giderek bütün

piyasaların eş-anlı olarak dengede olabileceği matematik şartları incelemiştir.

Avusturya'da Carl Menger 1871'de yayınladığı Principles of Economics kitabıyla

Avusturya Okulu'nu kurmuştur.Viyana Üniversitesi profesörlerinden

Friedrich von Wieser, Eugen von Böhm-Bawerk ve daha sonra Ludwig von Misse ve

Friedrich A. von Hayek onun öğretilerini genişletmişlerdir. Marjinalist

ekonominin temel konusu kişinin bir malın veya hizmetin değerini tahmin ederken

o birimden vazgeçmesi halinde tatmin edilmemiş en düşük değerdeki kullanıma

bağlıdır.Jevons, Marshall ve Walras kişinin mülkiyetinde bulunan arz

miktarıyla hissedilen sübjektif tatminin şiddeti arasındaki ilişkiyi kabul

etmişlerdir. Fakat her tercihin vazgeçilen bir fırsat ile ilgili olduğu fikrini

geliştiren Avusturya Okulu ve daha sonra 1930'lu yıllarda London School of

Economics'teki ekonomistler olmuştur. Bundan hareketle Neo-Klasik Okul her

harcama yönünde, harcanan marjinal doların sağladığı tatminin eşit olması

halinin bulunması için sürekli karşılaştırma ve ikameler yolu ile piyasada

rasyonelliği tanımlamıştır. Fiyatta bir yükselme sonunda ikame mekanizması

harekete geçmekte, pahalı malın yerine daha ucuz alternatifler ikame

olmaktadır.Marshall'ın tanımını yaptığı ikame prensibine göre fiyat

yükseldikçe kişisel talep asla artmamaktadır. Bu prensibe bir numaralı talep

kanunu denmiştir. İkinci talep kanunu, piyasanın uyum sağlamak için gerektirdiği

zaman ne kadar uzunsa, ikame etkisinin o kadar büyük olduğunu ifade etmektedir.

İkame kavramı sosyal bilimlerin en radikal fikirlerinden biridir ve ulusal

ihtiyaçların sabit olduğunu iddia edenleri eleştirmek için kullanılmıştır. Arz

kısmında üreticiler, piyasada yaşamlarını devam ettirmek için bir arz miktarını

en ucuz üretme yolunda, kaynaklar arasında ikamelerde

bulunmaktadırlar.Marshall'ın geliştirmiş olduğu firmalar ve endüstriler

modelinde, beklenmedik talep kaynaklarına bağlı olarak üretimi tedrici şekilde

ayarlama mecburiyeti çerçevesinde, firmalar kısa dönemde kapasitelerini daha

yoğun bir şekilde kullanacak ve uzun dönemde kapasitelerini değişreceklerdir.

Zaman geçtikçe firmalar hem büyüklük, hem de organizasyon bakımından daha esnek

hareket edebilmekte, arz ve talep arasındaki denge daha esaslı bir şekilde

oluşmaktadır.Ekonomik organizasyonla ilgili yeni şekillerin

öğrenilmesinin ve keşfedilmesinin ölçek ekonomilerine yol açtığı öne

sürülmüştür. Birinci arz kanununa göre fiyat ne kadar büyük olursa, arz miktarı

ndaki artış da o kadar büyük olmaktadır. İkinci arz kanununa göre belirli bir

fiyat artışına tekabül eden arz miktarı artışı, piyasanın uyum sağlaması için

geçen zaman ne kadar uzunsa o kadar fazla olacaktır.Neo-Klasik ekonomide

başka kaynaklarla bir arada kullanılan bir kaynağın değerini tespit ederken

marjinal prodüktivitelerine bakılmaktadır. Bir kaynağın marjinal

prodüktivitesini bulmak, diğer faktörleri sabit tutmak ve söz konusu faktörün

miktarını değiştirmek suretiyle üretimde meydana gelen değişmeleri tespit etmek

gerekir. Faktörün bir birimini azaltmak suretiyle üretim ne kadar artarsa,

faktörün marjinal ürünü o kadar büyük olacaktır.1898'de Phillip

Wicksteed, pozitif veya negatif ölçek ekonomileri mevcut olmadığı takdirde, her

faktöre marjinal ürünü kadar bir pay verildiğinde bütün faktörlerin ortak ürüne

tamamen dağıtılmış olacağını göstermiştir. 1920'li yıllarda Neo-Klasiklerden

Paul ve Douglas, 1960'lı yıllarda Robert Solow Amerika'da kişi başına gelirin

büyümesine emek, sermaye ve inovasyonun katkıkatkı larını ölçebilmek için faktör

fiyatları teorisini kullanmışlardır.Douglas, 1934 yılında yayınladığı

Theory of Wages kitabında işçilerin milli gelirden aldığı nispi payın zaman

içinde değişmiş olduğunu tespit ederek, kapitalizmin gelişmesiyle işçi sınıfının

daha az bir pay alacağı yolundaki Marksist iddiayı büyük çapta

çürütmüştür.Neo-Klasik ekonomi politikası analizinin büyük bir kısmını

ekonomik etkinlikle ilgili özel bir kavrama bağlamaktadır. A politikasının

belirli bir amaç için B politikasından daha az kaynak gerektirdiği gösterilirse,

bu takdirde A politikası B politikasına tercih edilmekte ve daha etkin olduğu

ifade edilmektedir. Piyasa fiyatlarının değer indeksleri olduğunu varsaymakla,

Neo-Klasik ekonomistler programların maliyet ve faydalarını değerlendirmektedir.

Maliyetlerine göre daha fazla fayda sağlayan politikalar ekonomik bakımından

daha etkilidir.İsrail Kirzner, Murray Rothbard ve Ludwing Lachmann gibi

modern Avusturya Okulu temsilcileri, fırsat maliyetinin ölçme teşebbüslerine

karşı çıkmakta, piyasa fiyatlarının denge fiyatları olduğu varsayımının yanlış

olduğunu iddia etmekte, böylece maliyet-fayda analizinin metodolojik temelini

reddetmektedirler.Özet olarak denebilir ki, Neo-Klasik Okul çeşitli

kavramlar çerçevesinde piyasanın işlemesini arz ve talep kuvvetleriyle

açıklamaktadır. Ekonomik etkinlik kavramıyla Neo-Klasik ekonomi, hükümet

politikalarından bazılarının israf sayılabileceğini, daha ucuz alternatifler

göstermek suretiyle ispat etmeye çalışmaktadır.



Afyon Jeotermal Merkezi Isıtma Sistemi, Ekonomisi Ve Hava Kirliliğini Önlemedeki KatkKserofitlik Ve Su Ekonomisi ÖkofizyolojisiFloresanların EkonomikliğiVarlık Vergisi1987-1993 Türkiye Ekonomisi1983-1987 Türkiye Ekonomisi1980-1982 Türkiye Ekonomisi1923-1980 Türkiye Ekonomisi19 Şubat KriziSermaye Piyasası Kurulu (SPK)İMKB PazarlarıİMKB'de Kote İşlemiMilli Korunma KanunuAltın Kurallar5 Nisan KararlarıElliot Dalga KuramıDow KuramıDirectional MovementDikdörtgen FormasyonuDestek ve Direnç