Kaçırılma Raporu 15

[bluemoon24]

Carol büyük cismin yanında ondan daha küçük bir aracın daha olduğunu

gördü. Küçük nesne balık biçiminde, ışıksız ve mat metalden yapılmıştı.

Boşlukta, havada öylece asılı duruyordu. Carol ışık saçan büyük

nesnenin hemen sağ tarafında beş altı kişilik bir gurubun toplandığını

gördü. Aralarında bir kadın; ceket ve blucin pantolon giymiş bir de

adam vardı. Adam küçük bir çocuğu elinden tutuyordu. Daha küçük bir

çocuğu ise kucağına almış, göğsüne bastırmıştı. Arkadan vuran ışıkta

yüzlerini seçmek, bu insanların yaşları hakkında fikir yürütmek kolay

değildi.Grup Carol'un yaklaştığını fark etti. Carol bu devasa garip cismin

belki de bir endüstri makinesi olabileceğini ve gruptakilerin de

herhangi bir inşaat işi için burada toplanmış oldukları düşüncesini

geçirdi aklından... Ancak daha yakından baktığında üzerinde pencereleri

de bulunan metalik yüzeyli nesnenin inşaat makinesi olamayacağı

kararına vardı. Daha çok bir binaya benziyordu. Arabasının içinden bile

cisimden yayılan rahatsız edici ısıyı hissedebiliyordu. Bu belki de

görmemesi gereken gizli bir araştırmaydı...Carol geri dönmeye karar verdi. Arabayla yakındaki tepeye tırmandı ve

bu defa cismi yukarıdan izledi. Çevreye yayılan ışık hala güçlüydü ve

uzaktan baktığında Carol cismin dev bir muza benzediğini düşündü. Az

sonra cisimden etrafa garip bir ses yayılmaya başladı. Işık nabız gibi

atıyordu. Ses giderek yükseldi, Carol gözlerini kapattı. Yeniden

açtığında cisim yerinde yoktu.Az önce gördüğü şeyin bina olmadığından emindi artık. Bu onun şuurlu

halde yaşadığı ilk UFO fenomeniydi. Daha doğrusu o böyle

zannediyordu... Daha sonra yapılacak ipnoz seansları unuttuğu pekçok

anıyı ortaya çıkartacaktı...Örneğin 5 Eylül 1991 tarihinde de olduğu gibi...Söz konusu tarihte Carol yine arabasıyla şehir dışında ilerliyordu...

Her zamanki gibi Hagerstovvn'a giden 70 numaralı Interstate yolunda

idi. Daha sonra 26 numaralı Route yoluna kıvrıldı ve bir virajı

dönmekte olduğu sırada yolun kenarındaki siluet dikkatini çekti...

Arabayı durdurup aşağı indi. Pek emin değildi ama gölgenin kısa boylu

Grilerden birine ait olduğunu sezmişti...Carol varlığı gördü, ona doğru ilerledi ve yanına geldiğinde ikisi

birlikte yere otuz derecelik açı yapacak şekilde havada süzülmeye

başladılar. Küçük Gri biraz daha öndeydi. Carol vücudunu

taşıyamayacağı kadar ağırlaşmış gibi hissediyordu. Midesi bulandı,

gözlerini kapatmak istedi ancak bunu başaramadı. Çok geçmeden büyük ve

karanlık görünüşlü cisme yaklaştıklarım fark etti. Bu, cisimden çok,

siyah bir bulutu andırıyordu. Gri Varlık ve Carol bulutumsu nesneye

girdiler. Carol cismin uzunluğunu yaklaşık yüz metre kadar tahmin

ediyordu. İçeride ışık yoktu, ortam sisli ve karanlıktı.Carol sert köşeler ya da belirgin bir kapının varlığını bile

saptayamamıştı. Gri varlık artık yanında değildi. Carol geldiği şekilde

yine süzülerek ilerledi ve şimdi bir koridordaydı. Neyse ki burayı

aydınlatan bir ışık vardı. Yere bir tür sembol çizilmişti. Desen beyin

dalgalarını gösterir gibiydi.Daha sonra Carol hemen karşısındaki gri renkte, soğuk ve sert yüzeyli

duvara itildi. Duvar taş bloktan yapılmış gibiydi, yavaşça aşağı indi

ve şimdi Carol yüzüstü bu taş blok üzerinde yatıyordu. Kıpırdayamıyordu

ama yine de sol tarafında iki kişinin varlığını sezdi. Üzerlerinde gri

üniformalar vardı. Sonra birden metal görünümlü yumuşak madde Carol'un

üzerine örtüldü.Yavaş ve yumuşak hareketlerle, Carol'un üzerini kaplayan ikinci bir

deri gibi bedeninin her yanını sarmıştı. Madde sanki yaşayan, hafif ve

sünger yumuşaklığında yapıya sahipti. Nasıl olduğunu anlayamadan

üzerinde yattığı taş blok ters döndü ve zemine girerek kayboldu. Carol

yine üzeri o yumuşak maddeyle kaplı olarak bu defa sırt üstü yatıyordu.Yanındaki varlıklardan birinin uzun boylu Gri olduğunu gördü. İri,

siyah gözlerinde parıltı ya da anlam yoktu. Carol'a yaklaşırken elinde

çift iğneli bir şırınga tutuyordu. Carol aklından onun Doktor Gri

olduğunu geçirdi. İğnelerden her birinin ucunda birer tüp vardı. Gri

Doktor tüplerin içindeki yeşilimsi altın renkli sıvıyı Carol'un baş

parmağından enjekte etti. Carol konuşamıyordu ama zihninden sürekli

bunu durdurmasını ve canının acıdığını tekrarlıyordu.Gri Doktor telepatik olarak canının acımayacağını söyledi. Carol

ısrarla iğneleri istemediğini düşünüyordu. Gri: Hayır canım

yakmam... dedi. Sana asla zarar vermedim. Sonra elini Carol'un

alnına koydu ve bütün ağrıları sona erdi.Ardından da, Carol'a kendisini nasıl hissettiğini sordu. Carol oradan

gitmek istiyordu. İğneyi geri çektikten sonra gidebileceğini söyledi.

Carol geldiği yoldan geri dönerken üzerini kaplayan yumuşak gümüş

renkli maddenin yok olduğu fark etti. Anne ve babasının evine

geldiğinde ise, blucin pantalonu nedensiz yere , ıslanmıştı. Annesi baş

parmağındaki yara izlerini sordu. İğnelerin girdiği yerde iki derin iz

vardı. Yılan ısırığı gibi görünüyordu. Carol az önce yaşadıklarım

hatırlamadığı için kesin cevap veremedi... Yaşadıkları hafızasından

silinmişti...Bu olaydan üç gün sonra Carol yeniden Griler tarafından kaçırıldı...

Gemiye alındığında kendisiyle ilgilenen Doktor Griyi gördü ve

iğneleri yapanın o varlık olduğunu anladı. Ancak bu deneyimi yaşadığı

sırada öncekileri tamamiyle unuttuğu için bilinci parçalanmış ve

anıları birbirine karışmış durumdaydı.Kendi kendisine oraya neden getirildiği ve bu yabancıların kim

olduklarını soruyordu. Gri Doktor Carol'a değiştirileceğini söyledi.

Varlık anlatmaya devam etti, bu deneyleri yapmak zorunda olduklarını ve

daha sonra açıkladığında Carol'un her şeyi anlayacağını söyledi. Gri

Doktora göre yapılacaklar çok önemliydi. Carol ısrarla sormaya devam

etti, ancak Gri Doktor şimdilik bunları bilmesinin gerekli olmadığı

cevabını verdi.Grilerde pek de fazla bilgi vermek istemeyen ve kendini üstün gören

bir tavır hep gözlenmiştir. İnsanlara sanki bir deneyin parçası ve

kobayıymış gibi davranıyorlar hatta onları sosyal hayvanlar yerine

koyuyorlardı. Bu kaçırılmada Carol'a Griler tarafından enjeksiyon

yoluyla iki farklı sıvı daha verildi. Biri altın renginde diğeriyse

yeşildi. Bu defa Gri Doktora CaroPın asistan adını verdiği bir başka

Gri Varlık daha eşlik ediyordu. Üçüncü iğne o büyük şırıngayla

yapılacaktı ve Carol zihninden canının acıyacağını geçirdi. Gri

Doktor yine telepatik olarak canının yanmayacağı cevabını verdi.Ardından Griler Carol'un giysilerini çıkarttılar. Carol varlıkların

karşısında çıplak kaldığı için öfkeliydi ve utanıyordu, üstelik

üşüyordu da... Bu defa göbek deliğinden içeri yapılan bir iğneyle

karnına kızıl-portakal renkli sıvı enjekte edildi. Bu defa acısı çok

büyüktü ve Carol düşünceleriyle çığlık atıyordu. Gri Doktor yeniden

elini Carol'un alnına değdirdiğinde acı kayboldu. Sonra Carol'a daha

önce de bu iğneyi yaptıklarını ama önceki seferlerde acıdan şikayet

etmediğini söyledi.Çok kısa bir anda, Carol karşısındaki varlığı üç gün öncesindeki

kaçırılmadan değil de, yıllar öncesinden tanıdığı hissine kapıldı...

Daha sonra varlıklar Carol'ı test etmeleri gerektiğini söyleyerek

odadan çıkıp onu yalnız bıraktılar. Carol çıplak olmasına rağmen artık

üşümüyordu. Ancak vücudu hala felcin etkisi altında ve kaskatıydı... Griler yeniden döndüklerinde Carol'un sol kolundaki damardan kan

aldılar. Carol neden kan aldıklarını sorduğunda, Gri Doktor bunu

bilmesinin o kadar da önemli olmadığı cevabını verdi. Carol ısrarla

bilmek istediğini söylüyordu. Doktor Gri her şeyin yolunda gidip

gitmediğini kontrol etmeleri gerektiğim açıkladı. Ve sonra Carol'a

artık değiştirildiğini söyledi...Carol bütün bunlara anlam veremiyordu ve defalarca değişikliğin ne

anlama geldiğini sordu. Gri Doktor artık sadece sığır eti yemesi

gerektiğini söyledi. Carol itiraz etti, kırmızı etten hoşlanmaz, beyaz

eti tercih ederdi. Hayatım boyunca sığır etiyle beslenemem dedi. Biz

insanlar değişik besinler tüketiriz.Gri Doktor artık değiştiği için farklı şekilde besleneceği konusunda

ısrarlıydı. Carol nasıl bir değişimden geçtiğini asla öğrenemedi...Her şey çocukluk yıllarında başlamıştı...Carol'un Grilerle tanışması çocukluğuna rastlıyordu. Henüz dört

yaşındaydı. Bir gece kardeşi Mary ile paylaştıkları yatak odasında

aniden uyandı. Pencereye baktığında kendisini daha önce de ziyaret eden

iri kedilerin yeniden geldiklerini gördü!... Korkuyordu ve mevsim yaz

olmasına rağmen çok üşümüştü... Seslenip babasını çağırmayı denedi. Ama

kendini zorlamasına rağmen ağzından tek hece bile çıkmıyordu. Mary'i

uyandırmayı denedi ama sesini ona da duyuramadı.Carol daha önce de pek çok defa gördüğü Gri Ziyaretçileri kedi

zannediyordu... Pencerenin dışında dikkatle Carol'u izleyen gözler

vardı. Sonra kediler ya da Griler odaya girip Carol'a yaklaştılar.

Carol onları istemiyordu, defalarca gitmelerini söyledi. Kısa bir süre

sonra odaya parlak, mavi ışık doldu. Griler o gelişlerinde kulağına

garip bir şey yerleştirmişlerdi...Ancak o bunu çok daha sonra hatırlayabilecekti... O anda canı acıyordu

ve kulağına bırakılan yabancı maddeyi görememişti bile. Griler odayı

terk ettiklerinde, Carol her zaman yaptığı gibi giysi dolabına

saklandı. Carol ağlayarak babasını bekliyordu. Gece korktuğu zaman

odasına gelip teselli eden daima babası olurdu.Bir defasında da minik Carol, babasıyla beraber gemiye alındı. Küçük

kız hala dört yaşındaydı ve gece ziyaretçisi Gri Varlık, yarı

karanlıkta oda kapısında durup ona bakıyordu... Konuşmuyor ve yüzündeki

ifade asla değişmiyordu. İnce yapılı, saçsız, bedeni tüysüz klasik

Grilerden biriydi...Carol yatağından kalktı ve ikisi birlikte pencereden dışarı çıkıp

yürüdüler. Sonra Carol, babasının da yanlarına geldiğini gördü. Çatı

penceresinden aşağıya doğru süzülüp, çimenlerin üzerinde bekleyen uzay

gemisine yaklaşıp içeri girdiler. Gemide başka insanlar da vardı.

Değişik yaş guruplarından pek çok çocuk gördü. Bazıları pijamalarıyla,

bazıları da günlük kıyafetlerle gelmişlerdi. Çocuklar sessizce,

olacakları bekler gibi hareketsiz duruyorlardı. Yetişkinlerin sayısı

ise o kadar kalabalık değildi.Getirildikleri odada beyaz renkli bir kaç muayene masasından başka eşya

yoktu. Carol etrafı seyrederken bazı büyüklerle çocuklar odadan dışarı

çıktılar. Babasına neden gittiklerini sormak istedi ama konuşamıyordu.

Sonra baba ve kız dairesel koridor boyunca havada süzülerek, yüksek

tavanlı odaya getirildiler.Odanın merkez noktasında camdan yapılmış asansörlere benzeyen uzun,

şeffaf tüpler vardı. Cam kabinler o kadar yüksekti ki, Carol üst

kısımlarım göremiyordu. Sonra bütün çocuklar birer birer cam odalara

geçip yerlerini aldılar. Sıra Carol'a geldiğinde, camın ardından

babasının ağladığını gördü. Kızının yanına gitmesine izin verilmemişti.Cam kabinin içinde kar benzeri bir madde yağmaya başladı ama bu gerçek

kar değildi. Beyaz taneler kuru ve sıcaktı. Üzerine yapışmıyor,

geceliğinde iz bırakmadan bedeninden aşağı akıp gidiyordu. Kar

durduğunda Gri Varlık Carol'a telepatik olarak seslendi ve gözlerini

kapatmasını istedi.Carol gözlerini kapatmak istemiyordu ama Gri aynı emri tekrarladı. Bu

defa daha farklı bir madde yağmaya başladı. Limon kokulu yapışkan

madde, öncekinin tersine yakıcıydı ve arı sokması gibi bir etki

bırakıyordu. Carol gözlerini kapattığında acı hissi sona erdi. Varlık

Carol'a artık gidebileceğini söyledi. Küçük kız gözlerini açtığında

karşısında yeniden babasını gördü. Babası az öncekinin tersine şimdi

biraz daha sakindi.Carol, babası ve diğer çocuklarla büyükler sessizce uzay gemisinden

çıktılar. Açık havada Carol yürümekte zorlandığını ve kulağının

ağrıdığını hissetti. Eve girdiklerinde babası sanki aralarındaki gizli

bir anlaşmaya uyarmış gibi Carol'u elbise dolabının içine bıraktı.

Ertesi gün ikisi de hiç bir şey hatırlamayacaktı...Sayısız defalar gemiye alınan ve geri gönderilen Carol, Grilere ait

minik bebekleri görmüş, onları kucağına almıştı. İnsan çocuğuna

benzemiyorlardı. Sessiz, beyaz tenli ve neredeyse ölü bir beden kadar

hareketsiz bebeklerin gerçek olduğuna inanmak zordu. Üstelik Carol

onların kağıt kadar da hafif olduklarını hissetmişti.Nuh'un gemisi gibi!...Tüm yaşamı boyunca süren kaçırılmalarda, Carol'u odasından gelip alan

hep aynı Gri Varlıktı. Carol onu iyi tanıyordu. İpnoz seansı

sırasında Carol, Gri varlığın yapay dölleme yoluyla kendisini pek çok

defa hamile bıraktığını anlattı. Uzay gemisinin içi yüzlerce yeni

doğmuş bebekle doluydu. Melez bebekler doğumdan hemen sonra dünyalı

anneden alınıyordu. Ancak gemi sadece insan melezi bebekleri değil,

yavru atları, yavru kanguru, fare ve akla gelebilecek her tür canlının

yavrularıyla da doluydu...Yıllar sonra Carol'un John adını verdiği bir oğlu oldu. Çocuk dört

yaşına geldiğinde, geceleri ağlayarak uyanıyor ve pencereden kendisine

bakan kedilerden korktuğunu söylüyordu... Kısa bir süre sonra Carol

oğlu John ile birlikte gemiye götürüldü. Kontrol sırasında Gri Varlığa

oğlunun canını acıtmamasını söyledi. Varlık çocuğu muayene etmek

istediğini tekrarlıyordu. Carol itiraz etti ve oğlunu alıp eve götürmek

istediğini belirtti. Varlık: O tamamiyle senin değil, yalnız bir

parçasıyla senin. O bizim çocuğumuz... cevabım verdi. Sonra John'dan

kan ve deri örnekleri aldı, annesiyle eve dönmesine izin verildi...Ertesi sabah küçük John, annesine geceki kabuslarını anlatırken,

yaşadıkları evden nefret ettiğini, çünkü bu evde çok sayıda kediler

olduğunu söylüyordu... John yetişkin bir erkek olup evlendiğinde, Stacy

adında bir kızı doğdu. Stacy 4 yaşındayken uzay gemisi resimleri çizip

bunlarla seyahat ettiğini anlatıyordu...Bugüne dek kaçırılma olaylarında ön plana, çıkan ve vurgulanması

gereken bir nokta da; birbirini tanıyan, arkadaş olan ya da akrabalık

bağına sahip kişilerin aynı zamanlarda kaçırılmalarıdır. Örneğin

Carol'un sadece kendisi değil, babası, oğlu ve oğlunun çocuğu bile sıkı

bir takibe alınmıştır. Bunların arasında Carol'un en yakı arkadaşı

Alice de vardı...Alice'nin uzaylı bebeği...Alice, Alabama-Tuskegee'de arkadaşlarıyla geçirdiği hafta sonunun

ardından, arabasıyla Tallahassee'ye doğru yola çıktı. Kasabadan

ayrıldığında saat 16.30'u gösteriyordu. Ancak bir süre sonra, aşırı hız

yaptığı için trafik polisi tarafından durduruldu. Bütün bunlar olurken,

Alice kendini yorgun ve sanki nezle olacakmış gibi hissediyordu. Aynı

gece saat 22.30'da Tallahassee'ye ulaştı ve bir otele yerleşti. Kendini

hala iyi hissetmiyordu, alışkın olmadığı halde soğuk duş yaptı ve

yattı...Ertesi gün uyandığında tam anlamıyla iyileşmemişti ve özellikle de

midesinden rahatsızdı. Normalde 3.5 saat sürmesi gereken yolculuk, bu

sefer anlayamadığı şekilde neredeyse 6 saat sürmüştü. Bu kadar zaman

içinde neler olduğunu ve ne yaptığını hatırlayamıyordu...Kayıp zaman diliminde olanları, Budd Hopkins'in ipnoz seanslarında yeniden hatırlayacaktı...Budd Hopkins, Alice'e uyguladığı ipnoz seansları boyunca, onun kişisel

hayatı ve çocukluğu hakkında da bazı bilgiler edindi. Alice henüz küçük

bir çocukken anne ve babası tarafından terk edilmiş, onlar tarafından

hiç sevilmemişti. Hatta terk edilmeden önce subay olan babası

tarafından sık sık da dövülüyordu. İlk gençlik yıllarında bazı fobileri

oluştu. Örneğin lise yıllarında bebeklerden korkuyordu. Bebeklere

dokunamıyor, hatta onlara bakamıyordu bile ve tiksiniyordu... Bu panik

sadece minik bebekler için geçerliydi.Bebeklerle ilgili fobisi onu asla hamile kalmamak için tüplerini

bağlatmaya kadar itmişti. Arkadaşlarının yeni doğmuş çocuklarından uzak

kalmaya çalışıyor ve bir çocuk ancak 45 yaşına geldikten sonra onu

görmeye tahammül edebiliyordu...12 yaşındayken babasıyla gittiği bir balık avı sırasında babası

tarafından tecavüze uğradığını düşünüyordu ancak bundan tam olarak emin

değildi!... Hopkins ipnozla geriye dönüş sırasında Alice'i kayıp zaman

dilimini yaşadığı, araba yolculuğuna geri götürdü. Alice uyanıkken

hatırlayamadığı tüm ayrıntı ve olayları ipnoz altında yeniden yaşamaya

başladı...Tallahassee oto yolunda herhangi bir problem yaşamadan hızla

ilerlerken, arabası anlayamadığı nedenlerle durdu... Alice üşüdüğünü

hissediyordu. Etraf soğuktu ve arabada beklemeye başladı. Sonra aniden

sol tarafındaki camdan kendisine bakan yüzü fark etti. Bu uzun yüz, bir

insana ait değildi!... Kendisini dikkatle izleyen varlığın yüzü, cilt

rengi tamamiyle griydi...Alice şuursuz şekilde arabadan indi, dışarı çıktı. Sonra o Gri

yabancıyla birlikte havada süzülmeye başladılar. Az ileride dev bir

deniz anasına benzeyen, ışıklı cisim duruyordu. Sekiz köşesi vardı ve

Alice onun eski tip gaz lambalarına benzediğini düşündü. Gri Varlık

ve Alice dev araca girdiler. Alice etrafa tatlı bir yumuşaklığın hakim

olduğu beyaz renkli odaya götürüldü. Ancak burada yalnız değildi.

Kendisini izleyen üç ya da dört çift gözün olduğunu hissetti.Alice'in hatırladıkları arasında boşluklar vardı... Birden kendini

yerde uzanır halde buldu... Üşüyordu ve giysileri çıkartılmıştı...

Sonra kendisiyle ilgilenen korkunç görünüşlü yabancıyı tarif etmeye

başladı... Canavara benziyordu ve gözlerinin üzerinde Alice'in

tanımlamakta zorluk çektiği bir şeye sahipti.Alice geri dönmek istiyordu ancak onu gemiye getiren varlıklar

yapılması gereken işler olduğunu ima ettiler. Bu arada Alice karnının

hemen alt kısmında, rahim bölgesine yakın yerde korkunç bir acı duydu.

Sancı giderek artıyor ve dayanılmaz hal alıyordu. Dışarıdan gelen baskı

ve içten hissettiği ağrıların şiddeti giderek artıyordu. İnanılması

zordu ama Alice o anda doğum yaptığını hissetti.Gözlerini açıp bebeğine baktı. Onu nasıl tanımlayacağını bilmiyordu.

Kendisine ait hissedemedi. Minik yaratık neredeyse armut

büyüklüğündeydi. Pembe cildi iyice kırışmıştı. Ağlamadı, herhangi bir

ses çıkartmadı. Doğumdan hemen sonra Gri Varlıklar bebeği alıp

götürdüler. Bebek artık onlarındı...Budd Hopkins'in ipnoz seansı sırasında Alice, Griler tarafından nasıl

hamile bırakıldığım da hatırladı. Bu doğal bir ilişki ile değil, yapay

döllenme türündeki uygulamayla gerçekleşmişti. Şırınga benzeri küçük ve

elastik bir tüp kullanmışlardı. Tüpün içinde beyaz bir sıvı vardı.

İpnozla geriye gidildikçe Alice çocukluğundan beri Gri Varlıklar

tarafından kaçırıldığını ve bazı tıbbi testlerden geçirildiğini

hatırlıyordu... 9 yaşındayken gemiye götürülmüştü. Yanında kendisinden

daha küçük bir kız daha vardı. İki çocuk birbirlerini önceki

kaçırılmalarda da görmüşlerdi.Diğer kaçırılmada ise, Alice henüz 12 yaşındaydı. Babasıyla balık

tutmaya gittiği gün, Alice Grilerle olan temasında büyük bir korku

yaşadı. Babasından yardım istedi. Ancak babası çaresiz halde, adeta

felç olmuşçasına, kenarda duruyor ve kızına yardım edemiyordu...Griler Alice'in canını acıtıyorlardı. Kalem büyüklüğünde bir cismin

içine girdiğini ve daha sonra kanama başladığını net olarak hatırladı.

Dünya Dışı Varlıklarla yaşadığı bu tatsız olay, sonraki yıllarda

babasına duyduğu öfkeyi arttırmıştı.Yıllar sonra kim bilir kaçıncı kez yeniden Grilerle beraberdi... Ve

bu defa onların çocuğunu doğurmuştu... Minik bebek alındıktan sonra

Gri Varlıklar Alice'i yıkadılar. Alice çocuğu görmek istemiyor hatta

ondan nefret ediyordu... Gemiye gelişleri sırasında daha büyük çocuklar

da görmüştü. Sayıları otuz ya da kırk kadardı. Artık

yürüyebiliyorlardı. Ancak tuhaf görünüşlüydüler ve insan çocuğuna hiç

benzemiyorlardı... Başları büyük, bedenleri ise yetişkin Grüere

kıyasla biraz daha şişmandı... Konuşmuyorlar ancak bazı sesler

çıkartıyorlardı...