[bluemoon24]

İngilizler Çanakkale için

sömürgeleri altında olan müslüman ülkelerden asker topluyorlardı. Saf

müslümanları, "Sizin halifenizi Almanlar kaçırdı. Biz, sizin halifenizi

kurtarmak için Almanlarla savaşıyoruz." diyerek kandıran İngilizler, bu yalana

kanmayan müslümanları, ailelerini öldürmekle tehdit ederek zorla cepheye sürdü.

Gelmek istemeyenleri ise öldürdüler. İngiliz'in oyununa gelen müslüman askerler

Çanakkale'de, Türklerle savaştıklarından habersiz harp ediyorlardı. Bir bayram sabahı ilahî bir lütuf

olarak Türk siperlerinin üzerini bulutlar kapamıştı. Düşmanın, siperlerimizi

gözetleme imkanı ortadan kalkmıştı. Askerlerimiz çok sevinmişti. Zira bayram

namazı kılmayı çok arzu ediyorlar fakat komutanları, toplu halde namaz kılmanın

düşman için bulunmaz bir fırsat olacağını söyleyerek müsaade etmiyordu.

Siperlerimiz bulutlarla kapandığına göre artık namaz kılınabilirdi. Komutanından

erine hep beraber saf tuttular ve vecd içinde namaza durdular. Bayram namazını

kıldıktan sonra hep bir ağızdan şevkle tekbir getirmeye başladılar. Bu sırada

düşman siperlerinden gürültü, arkasından da silah sesleri gelmeye başladı.

Meğer, kendileri gibi müslümanlarla savaştıklarını anlayan kandırılmış askerler,

düşman siperlerinde karışıklık çıkarmışlardı. İngilizler de onların bir kısmını

kurşuna dizmiş, bir kısmını da cephe gerisine çekmişti. Müslüman askerleri kandırarak

cepheye süren İngilizler, müslüman olmayan Avustralya, Yeni Zelanda gibi

ülkeleri de propaganda yolu ile kandırıyordu. Hıristiyan devletlerine, dünyayı

barbar Türklerden kurtarmanın zamanı gelmiştir, diyorlar. Bu savaşın aynı

zamanda bir haçlı savaşı olduğunu ifade ediyorlardı. Avustralya ve Yeni

Zelanda'dan gelen Anzak askerleri de İngilizler tarafından kandırılmıştı.

Çanakkale savaşında Türklerin kahramanlığı gibi insanlığına da hayran kalan

Anzak askerleri İngiliz kalleşinin gerçek yüzünü görüyordu. Nitekim İngilizler

onlara "Türkler yamyamdır. İnsan eti yerler. Dünyayı bu yamyamlardan kurtarmak

için savaşıyoruz" şeklinde propagandalar yapmışlardır. Fakat onlar cephede

gördüler ki Mehmetçik kendi hayatını tehlikeye atarak düşman askerini

kurtarabilecek kadar, kendi yaralı iken düşman askerinin yarasını sarabilecek

kadar, kendi bayat ekmek yerken düşman esirine taze ekmek yedirebilecek kadar

insanlığın zirvesindedir. Çanakkale'ye gelirken Türklerden nefret eden Anzaklar,

Türklere hayran kalarak memleketlerine dönmüşlerdir. İngilizlerin Çanakkale'de

yaptıkları âdiliklerden birisi de kimyasal gaz kullanma teşebbüsleridir. Bu

insanlık cinayeti, Lordlar Kamerasında Çörçil tarafından gündeme getirilmişti.

Bunun bir insanlık suçu olduğu vurgulanınca Çörçil, "Türkler insan değildir. Bu

yüzden gaz kullanmamızda bir sakınca yoktur" diyerek oradakileri ikna etmişti.

Varillerle kimyasal gazlar gemilere yüklenip Çanakkale'ye sevk edildi. Rüzgar,

mevsimin özelliğinden dolayı denizden karaya doğru esiyordu. Varillerin

kapaklarını açacaklar, rüzgarın etkisiyle karaya doğru esen gazlar Türkleri

zehirleyecekti. Fakat Müslüman Türk'e olan ilahî yardım İngilizlerin hesabını

bozmuştu. Variller Çanakkale'ye ulaşınca rüzgar yön değiştirmiş, karadan denize

doğru esmeye başlamıştı. Bu durum savaş boyunca devam etti. Zehirli gaz kullanmaya muvaffak

olamayan İngilizler başka bir kalleşliğe, başka bir insanlık suçuna imza atmayı

başardılar. 28 Haziran 1915 gecesi direk, Sargı Yeri Hastanesini hedef alarak,

çoğu parmağını bile kıpırdatamayacak kadar ağır yaralı olan 18.000 yaralı

askerimizi şehit ettiler. Mehmetçiğimiz onların hastane gemilerinin hiçbirine

tek kurşun bile atmazken, buna mukabil düşmanın yaralı askerlerini bile büyük

bir şefkatle tedavi ederken İngilizler Ortaçağdan kalma vahşiliklerini

pervasızca sergiliyorlardı. Bir savaş ve insanlık suçu işleyerek 18.000

savunmasız insanı katlediyorlardı. Çanakkale'de İngilizler ve

müttefikleri mağlup oldular. Savaş bitti, fakat İngiliz hilesi bitmedi. Savaştan

sonra İngilizler Londra'nın iki önemli caddesine, Oxford ve Cambridge

caddelerine birer heykel dikmişlerdi. Hâlen mevcut olan bu heykellerde, Osmanlı

askerinin süngüsünün ucunda bir İngiliz askeri tasvir edilmekte ve altında şu

ifadeler yazmaktadır: "Türkler, Çanakkale'de babanı böyle öldürdüler"

Şu ikiyüzlü İngilizlere bakın.

Aldatmacaları ile yetmiş iki milleti peşlerine takıp dev zırhlılarla, dünyanın

bir ucundan gelip ülkemizi işgal etmeye çalışıyorlar, her türlü imkansızlığa

mukabil göğüslerindeki imanla savaşan Mehmetçiğe ölüm kusuyorlar, buna mukabil

vatanını savunan Türkler hunhar, saldırgan İngilizler mazlum oluyor. Bugün de yapılan şeyler dün

yaşadıklarımızın benzeridir. Dünyanın bir ucundan kalkıp gelen Amerika ve

İngiltere, Ortadoğu'yu işgal etmeye çalışmakta, buna mukabil ülkesini savunmaya

çalışan bir avuç direnişçiye terörist damgasını vurmaktadırlar. Irak'ın

işgalinde yeniden görüldüğü üzere öncelikle müslümanı müslümana kırdırmayı

hedeflemektedirler. Bu yüzden etnik farklılıkları ve mezhep farklılıklarını ön

plana çıkarmakta, müslümanların birbirine düşmesine çalışmaktadırlar. Dünyayı

yanlarına alabilmek için müslüman ülkelerde kimyasal silah olduğunu ve bu

ülkelerin dünya barışını tehdit ettiğini iddia etmektedirler. Halbuki dünyayı

asıl tehdit eden kendileridir. Nitekim Amerika, Hiroşima ve Nagazaki'ye atom

bombası atarak yüz binlerce masum insanı buharlaştırmış, İngiltere ise başarılı

olamasa da Çanakkale'de gaz kullanmaya teşebbüs etmiştir. Kimyasal silah

kullanmadan yana sabıka dosyaları kabarık olan saldırgan müttefikler,

kendilerinin, dünyanın en korkunç kimyasal ve nükleer silahlarına sahip

olmasında herhangi bir sakınca görmemekte buna mukabil bir müslüman ülkede bu

silahların olabilme ihtimaline bile savaş açabilmektedir. Hayalî gerekçelerle

müslüman ülkeleri işgal edebilmektedirler. Gerek İngilizler, gerek Amerika ve

gerekse diğer batılı devletler dün ne iseler bugün de aynısıdırlar. Tarihten

ibret alıp yanlış adım atmamamız gerekmektedir. Maalesef bizim içimizde de

Amerika, İngiltere ve batılı devletlerle hareket etmeyi savunan gafiller

bulunmaktadır. Ziya Gökalp'in bu hususta öğüt veren şu dörtlüğü dikkat

çekicidir: Kardeş dalgın çıkma yola Bir yol tut ki emin ola Önde varsa bir İngiliz, Gitme sakın, fena bir iz.

Şu gerçeği asla unutmayalım ki

İngiliz'in, Amerika'nın veya AB'nin izinden gitmek bize az şey kazandıracak

fakat çok şey kaybettirecektir. Kaybedeceğimiz şeylerin en büyüğü ise

Müslümanlıkla ve Türklükle yoğrulmuş millî şahsiyetimiz olacaktır. Unutmayalım

ki, millî şahsiyetini kaybeden milletler millî hakimiyetlerini de kaybetmiş

demektir... Kaynak: Ilkadim dergisi,

04/2005