bildiğiniz başka bir yol varsa...

[vittoria è nostra]

Bluepebbles mükemmellsin her zamanki gibi yine ışık oluyorsun:)

bende naçizane fikrimi yaşadıklarımı paylaşmak isterim.

birkaç yıl öncesine kadar çok çekingen utangaç sıkılgan aşırı sessiz ve sakin biriydim. varlıgım belli olmazdı adeta ortamda. şimdi Allahtan okadar kalmadı ama yinede tam olarak atamadım herallde üstümden arada tutuyor damarım.

peki nasıl yendim bu huyumu biraz biraz insanlar susmamdan dolayı hayatımı sömürür hale gelmişlerdi düşüncelerime yapacagıma karar vermeye başladılar haddi olmayan en alakasız kişiler bile yorum yapar oldular. ee sabırda bir yere kadar bir höd noluyoruz demeye başladım son 2-3 senedir ve bu sömürücülükten dolayıda aşırı Asi bir yapım oluştu. artık tak etti ya onlarmı hadlerini bilmeyenler laflarını yaptıklarını yüzlerine çarpar oldum. tabii beklemiyorlar ya benden öyle birşey bir nasıl ya filan oluyorlar.

daha sonra telkinler filan başladım şimdi daha uysalım son birkaç aydır Asiliğim var hala ama karşımdakiyle tartışma yada kavga boyutuna gidecek kadar değil çünkü biliyorum haklı oldugumu yaptıgı davranışın dogru olmadıgını söylüyorum direk net bir şekilde yada düşüncesinin tasvip etmediğimi. oda bir dönüp kendine bakıyor. kabalıgımı agresifliğimi törpüledim ama asiliğimden memnunum o katı yanım insanların nerede durması gerektiğini gösteriyor onlara.

bütün bunları yaşadım ben şöyle bir bakıyorum şimdi niye oldu bunlar? sebebi yada çözümü ne?
sebebi benim devamlı susmamdan kaynaklanmış ben sustukça benim hakkımda başkaları söz eder olmuş ve bende farketmden başkalarının düşücelerini önemser kendimi hiçe sayar olmuşum ortamda konuşmaya laf etmeye korkar olmuşum.
çözümü fikirlerime ben karar veriyorum ve benim için en iyiyi ben bilirim çünkü. buna karar vermem bir çözüm yolu. ikincisi korkmuyorum kim ne dermiş diye. kimin ne demeye hakkı varki? diye düşünüyorum. ve biri bişi diyecekse söylediğinin benim için bir önemi yok önce her insan kendine bakmalı git aynaya bak diyorum o ordan gerekli mesajı alıyor zaten yüzümde bakacak hali kalmıyor bana gıcıgı varsa:) buda bir çözüm yollu vay o bana bunu dedi demez olaydımda bu tepkiyi almaz olaydım gibi düşüncelerin yerine o önce bir kendine baksın hadi ben yanlışsam kendisi çok mu doğru peki?! diye düşünüyorum yani. bu çözüm başkalarının düşüncelerini önemsememi sağlıyor ve hadlerini bilmeleri dolayısı ile rahat olabilecegimi. bir üçüncü yöntem telkin son birkaç haftadır listemde "başkalarının düşüncesini önemsememe telkini" var bence bununda çok yararı var tavsiyemdir.

bunu niye anlattım hani espiri yaptıgımızda yada fıkra anlattıgımızda çoğunlukla beklenmedik kişidense bir iyi tepki vermeyiz bu ne dedi şimdi filan oluruz. buna baglı olarak seninde bişi dersem tepki alırmıyım gibisinden bir düşünce olabilirmi bilinçaltında acaba? bunu bir bilinçaltında sorgula istersen. bunu ortamlarda bulundugun yaptıgın davranışlarını kendini izleyerekte keşfedebilirsin ne seni durduran?

mesela unutuyorum aklıma gelmiyor yada akıcı anlatamıyorum demişsin bu bile bilinçaltının seni sınırlandırması sen bunu böyle kabul etmişsin ve herağzını açtığında öyle olacagını düşünüyorsun.

önce aslında hiçte öyle sandıgın gibi olmayacagını düşünmekle başla hatta bununla ilgili olumlama bulabilirsen onu tekrarla bilinçaltındaki yerleşmiş tabuları değiştirirsin başkalarının düşüncelerini önemsememe ve kendine güven telkinlerinide dinlersen daha destekli olur diye düşünüyorum ve birde önce evde ayna karşısında sürekli fıkra anlat kendine birsüre sonra takılmadan anlatırsın hatta bunun için diksiyonda kullanılan tekerlemeleri tekrarlayabilirsin dilin daha rahat döner akıcılık kazanır. ve mesela olumlama yapar gibi 21 gün bir hikaye +1 fıkra bul onu herakşam oku kendine anlat 21 günde hem bilinçaltın benmser hemde ezberlemiş olursun okadr çok tekrarladıkça. ve bu 1 yılda 17 hikaye 17 fıkra eder. mesela kıssadan hisse kitapları var benm diksiyon hocam okitaplardan edinmemizi ve hergün bir hikaye okuyup sunrada aklımızda kalanı anlatmamızı istemişti. bu oku aklında kalanı anlat sürekli olunca bir süre sonra ezberliyorsun zaten. hafızan içinde hala unuturum diye endişen varsa onunla ilgilide olumlama yap ve türk kahvesi iç hergün bir fincan zihni çalıştırıyor.

bunlar naçizane aklıma gelenler.. telkinleri gece dinlesen (bilinçaltın daha açık) sabah ilk 15dk ve gece yatmadan ki 15 dk olumlama cümlelerini tekrar etsen (bu 15dklar uyanık oldugumuz süre içinde bilinçaltının en açık oldugu zamanlar) ve akşamları 1 saatini ayırıp tekerleme fıkra hikaye vs çalışsan ki günün 24 saatini baz alırsak bu zamanlar senin için çok uzun zamanlarda değil. bence 1 yıl sonra şimdiki senle aranda büyük bir fark yaratmış olucaksın:)

herdaim sevgiyle ve ışıkla kalın. saygılarımla.

Bluepebbles Nickli Üyeden Alıntı

Selam Happyboy,
Sana naçizane önerim önce kendine eğlenmek istediğini ve kendi çizdiğin sınırların dışına çıkmak istediğini itiraf et. Kendine ördüğün duvarları yık, güne neşeli başla, sonra da çevrendekilere eğelenebildiğini ve hatta eğlendirebildiğini göster. Bu dünya ağır abiler için bile çok hızlı akıyor, kasmadan yaşamak, biraz hafiflemenin senden bir şey götürmeyeceğini göreceksin. Önce yanında en rahat olduğun arkadaşların arasında estir bu değişm havasını. Memnun kalacaklar inan bana. Bunu gördükten sonra özgüvenin daha da yükselecektir.

Zaman zaman senden beklenmeyen çıkışlar yapabileceğini göster kendine de çevrene de.
Ağır abi karizmasının altından çıkan cevherler insanlara daha cazip gelecektir. Benim tanıdığım en mükemmel ağır abi, yüzünden gülümsemeyi eksik etmeyen, yeri geldiğinde kaşını kaldıran abimdir.

Şakanın da bir ciddiyeti olmalı demezler mi hep has tiyatrocular???

Önce sen gülmeye başla, salgın haline gelecek:)))