Müzayede Tadımı

[bluemoon24]

Bonhams & Butterfields ünlü İngiliz müzayede evi Bonhamsın Amerika kolu. Özellikle batı yakasında müzayede denince akla ilk gelen isim. Yılda 700den fazla müzayede ile dünya çapında en çok satış rekorunu elinde bulunduran firma 1793 yılında Londrada kurulmuş. Antika halıdan takıya, tablodan otomobile, aklınıza gelen tüm kıymeyli ve nadir eşya ile çalışan Bonhams şarapta da iddiali. Koleksiyoncuların elden çıkarmayı düşündükleri şarapları konsinye alarak satışa hazırlayan firma San Franciscodaki merkez binasında yılda 8 kadar şarap müzayedesi yürütüyor. Bu satışlar Los Angelestan da simultane olarak izlenebiliyor. Daha önceki Massandra Koleksiyonu şarapları yazısından anımsarsınız, bu Rus hazinesini başarıyla meraklılarına kavuşturan Bonhams olmuştu.

Koleksiyon şarabı ticareti aslında oldukça riskli bir is. Sahte şarapların yanısıra doğru koşullarda saklanmamış ve bu yüzden de zarar görüp benzerlerinden çok daha erken içilemeyecek hale gelmiş şaraplara sık rastlanabiliyor. Bunu önlemek için de ticaretini yapanlar öyle önüne gelen herkesle çalışmıyorlar. Koleksiyoncuları önce mahzenlerinde ziyaret edip saklama koşulları hakkında incelemede bulunuluyor. Eski şarapların kaç yıldır aynı sahibin elinde olduğunu öğrenmek de önemli. İlk sahibinden olanlar doğru koşullarda yıllandırılmışlarsa haliyle en iyi örnekleri teşkil ediyorlar ve yüksek bedellere alıcı buluyorlar. İşin ilginci, şarap klasik iktisadi arz talep dengesi teorilerine aykırı bir ürün, çünkü fiyat arttıkça talep de tırmanışa geçebiliyor.

Müzayede ile satılan diğer lüks tüketim ürünlerinde olduğu gibi şarapta da açık arttırma öncesi potansiyel alıcılara yönelik tanıtım çok önemli. Şarap gözden çok damağa hitab ettiği için de satılan koleksiyonların doğru koşullarda saklandığını kanıtlayabilmenin tek yolu tadım. Bu yüzden Bonhams & Butterfields her müzayedesinden önce satışa sunulan yüzlerce şişenin arasından 40 kadar örneği özel bir tadım düzenleyerek açıp seçmece bir müşteri kitlesine tattırıyor. Bu sayede potansiyel alıcılar hem şarapları daha yakından tanıma fırsatını elde ediyorlar hem de koleksiyonların saklama koşulları hakkında fikir edinmiş oluyorlar. Genelde firmam için, kimi zaman ise bu mecranın sunduğu müthiş kalite fiyat dengesinin cazibesine kapılıp kendi koleksiyonum için bu müzayedelerden alışveriş yaptığımdan bu seçkin tadımlara katılma fırsatını bulabiliyorum.

Geçtiğimiz hafta katıldığım tadım bugüne kadar en iyilerinden biriydi. Yüksek miktarda Burgonya ve Bordeaux şaraplarının yanısıra rengarenk bir yelpazeye yayılmış çeşitlilik de bu tadımı farklı kılıyordu. Salonun kapıları açılır açılmaz soluğu beyazlar masasında aldım. İmparatorların bağı Corton Charlemagnein en büyük parseline sahip olan Bonneau du Martrayin 1989 rekoltesi başlangıç için dört dörtlüktü. Ardından Romanée-Continin eski şarap yapımcısı ve ortağı Madame Leroyun sahip olduğu Domaine dAuvenaydan 1990 Auxey Duresses ise nispeten zayıf kalıyordu. Soylu Sınıf bir bağın şarabının ardından sıradan bir kasaba bağları harmanı, kim yaparsa yapsın, coğu zaman hemen kendini belli edecektir.

Beyazlar masasında Kaliforniyayı 2002 rekoltesinden Kistler "Dutton Ranch" ile Marcassin "Three Sisters Vineyard" temsil ediyordu. Her iki şarap da Burgonyalar yanında biraz fazla baskın kalsa da Kistler daha dengeli ve kompleksti. Kırmızı Burgonya kategorisinde tam sekiz şarap görmek bir fanatik için rüya gibiydi. Aralarında en yaşlısı 1969 rekoltesinden, maalesef yaşını gösteren bir Charmes-Chambertin idi. Hemen yanındaki 1971 Bonnes Mares ise dipdiri, dengeli, doyumsuz lezzette bir kırmızıydı. İpeksi dokusu, yumuşacık tanenleri ve mükemmel dengesiyle bu efsane bağın adını gururla taşıyan olağaünüştü bir şaraptı.

Sıradaki 1985 rekoltesinden bir ikili benzer bir kontrast sunuyordu. Louis Latourun Romanée-St.-Vivantı Romanée-Continin de paylaştığı bu bağa pek yakışmasa da Denis Mortetnin babası Charlesın Gevrey-Chambertin Clos Prieuru çok daha lezizdi. Aynı rekolteden negociant, yani bağ sahibi olmayıp üzüm alan büyük bir firmanın Soylu Sınıf bir bağdan şarabıyla küçük bir üreticinin kendi asmalarından yaptığı bir şarabın bir alt sınıflandırmadan olsa da üstünlüğü kesindi. Burgonya işte bu yüzden uzman olunması en güç, kafa karıştırıcı bir bölge. Comte de Vogüénin sıradan bir rekolte olan 1991den son derece çarpıcı bir Musigny Vieilles Vignes yapabilmesi de üreticinin önemine kanıt. Bu şarap tek kelimeyle şaheserdi.

Burgonya gibi nüanslı şaraplardan sonra Bordeaux tadıp takdir edebilmek oldukça güç. Buna rağmen 1975 Château Latour sıradaki masada en dikkate değer şaraptı. 80li yılların en iyi rekoltesi 1982den iki Pomerol; Certan de May ile Vieux Chateau Certan 1985ten bir Leoville Las Cases kadar derin olmayı başaramasalar da oldukça lezizlerdi. Gecenin sürprizi ise bir sonraki masadan 1966 rekoltesi bir Châteauneuf-du-Pape oldu. Jaboulet gibi büyük bir üstadın "La Grappe des Papes" adlı bu şarabı yaşına meydan okurcasına genç ve akıl almazdı. Meğer o yıllarda daha Beaucastel gibi bağlar en iyi meyvelerini Jaboulet gibi iyi negociant firmalara satarlarmış. Tevekkeli değil, bu 1966dan sonra nice Kaliforniya ve Avustralya şarabı beni etkileyemedi. Tek başına tüm geceye bedel bu şarap geçmişe ve yaşlı Grenache asmalarına dair bir abideydi.

Sizlere iyi şarap dolu günler diliyorum, çünkü ömür vasat şarap içmek için çok kısa!

Gence Alton ile Her Kadehten kategorisine ait tüm yazılar için tıklayınız


Kaynak: Şarap Günlüğü