GEL DOSTA GİDELİM, GÖNÜL!

[bluemoon24]

Nasıl bir yıldır bu, en sevdiklerimi arka arkaya alıp götüren?.. Nasıl?.. Önce Orhan`la Kazım gitti.. Çeyrek asırlık dostlar.. Şimdi de Cüneyt Ağabey.. 50 yıllık, yarım asırlık dost.. O da Ercan gibi pisi pisine.. Karşıdan karşıya geçerken bir arabanın altında kalarak..

Olacak şey mi?..

Dost!.. O kadar çok kullanır, o kadar çok kişiye dost deriz ki.. Ucuzlar sözcüğün anlamı aslında..

Bu yüzden Cüneyt Ağabey`in dostluğunu ayrı anlatmam lazım..

1958`de tanışmıştık, o 28 yaşındaydı, ben 18.. İkimiz de gazeteciydik.. O Amerika Fresno State`de Gazetecilik ve Halkla İlişkiler okumuş, dönmüş, ülkenin tek İngilizce gazetesi Daily News`a yazı işleri müdürü olmuştu. Ben Yeni Gün gazetesinin spor şefiydim. İkimiz de atletizm âşığıydık. Gazeteler o zaman gece çalışırdı. Akşamüzeri atletizm sahasına giderdik, gazeteye yürüyüş mesafesinde.. Ekremler, Cahitler, Fahirler`i izler, sohbet eder, ordan işe geçerdik. Tanışmamız atletizm sahasında oldu yani.. Hemen de kaynaştık. Öncü`yü kurduğumuzda Roma Olimpiyatları başlamak üzereydi. Cüneyt Ağabey Olimpiyatları bizim için izleyince, birlikte çalışmaya başladık, bir daha da ayrılmadık.

Ben askere giderken, o da fiili gazeteciliği bırakıp Delta Reklam Ajansı`nı kurmuştu..

İki yıl sonra tezkere aldım, Ankara sokaklarında işsiz dolaşıyorum. Sebeb TRT..

O sıralar kuruluşunu yeni tamamlıyor. İşin başında çok sıkı dostlarım var.. "Tezkere alır almaz gel başla, yerin hazır" diyorlar. Bu yüzden etrafa bakmıyorum bile.. Askerlik bitti, TRT`ye gittim. Dilekçemi kendi elleriyle yazdılar. O kadar dostlar yani.. Ertesi gün başlayacağım, formaliteler bitince. Söylenen o.. Bir daha kimse aramadı. Dilekçemdeki "SBF mezunu" lafı sonum olmuş. TRT o sıralar lise mezunları ve üniversite terklerle dolu. Üniversite mezunu üç dört kişi var, onlar da tepe görevlerde.. Bir üniversite mezunu onlar için tehlikeli olabilir..

Aylak aylak dolaşırken bir gün Cüneyt Ağabey`e rastladım Kızılay`da..

"İş buldun mu" dedi.. "Yok" dedim.. "Yarın sabah bana gel, Delta Ajans`a" dedi.. "Hemen şu köşeyi dönünce.."

Gittim.

"Hemen işe başlıyorsun" dedi.. "Şurası senin odan.."

"Tamam da işim ne" dedim.

"Delta Ajans Piar Müdürü`sün" dedi..

"Piar ne ağbi" dedim..

"Öğrenirsin" dedi..

Adını bile bilmediğim bir işe aldı beni, düşünebiliyor musunuz.. Hem de çok iyi bir maaşla..

Masama oturdum ki geldi.. Kucağında kitaplar.. Tam sekiz tane.. Hepsi İngilizce.. "Bir hafta içinde bunların hepsini okuyacaksın" dedi..

Okudum ve Piar`ın İngilizce PR harflerinin okunuşu olduğunu, bu PR`nin de Public Relations, yani Halkla İlişkiler denen ifadenin kısaltılmışı olduğunu öğrendim. Piar da Halkla İlişkiler de o sırada bu ülkede bilinen, tanınan laflar değil.. Bu yüzden ailem dahil aylarca, hatta yıllarca Delta Ajans`ta ne iş yaptığımı kimse pek anlayamadı..

Cüneyt Ağabey`e sorarlardı..

"Ne zaman gelsek oturuyor, okuyor.. Bu adam ne işe yarıyor, niye ona bunca parayı veriyorsun.."

"İşi bana itiraz etmek" diye yanıt verirdi Cüneyt Ağabey.. "Hıncal`ın işi bana itiraz etmek. Onun itirazları sayesinde, her planımı, programımı, kararımı bir defa daha düşünmek zorunda kalırım. Bu da bizi ileri götürür.."

1972 sonunda hastalandım. Hastaneye yattım.. Bir türlü çıkamıyorum. Uzadıkça uzuyor. Ameliyat üstüne ameliyat.. Cüneyt Ağabey her gün kentin öbür ucundaki hastaneye geliyor.. Bir gün "Delta`yı İstanbul`a taşıyoruz" dedi.. "Güle güle" dedim.. "Ben İstanbul`a gelmem. Sen kendine yeni bir PR Müdürü bul. Ben de çıkınca iş ararım."

Gitti Delta İstanbul`a.. Ama "Benim işim bitti. İstanbul`a gelmem" dediğim halde maaşım her ayın birinci günü hastaneye geldi, aksatmadan.. Tam bir yıl, tek gün çalışmadığım, Delta ile ilişkimin kalmadığını açıkladığım halde.. O zamanın parası, 22 bin lira ödedi bana, Gülhane`de yatarken..

Aylar sonra hastaneden çıkınca öğrendim ki, İstanbul`da işler sıkıntılı başlamış ilk aylarda. Yeni iş, yeni masraflar.. Arabasını satmak zorunda kalmış, savaşabilmek için. İşyeri Harbiye`de, evi Emirgan`da bir işadamını arabasız düşünebiliyor musunuz İstanbul`da, hem de maddi sıkıntılar içinde. Otobüsle gidip gelerek..

Kaça satmış bilir misiniz?..

22 bin liraya..

Bana ödediği para yani..

Yanından ayrılan "Artık seninle çalışmam" diyen Hıncal`a, hastanede parasız kalmasın diye her ay maaş ödemek için arabasını satmış Cüneyt Ağabey..

"Dost" ne demek anlatabildim mi?..

Şimdi bu yazı bitince, kalkıp gideceğim cami avlusundan uğurlayacağım. Dost`un benim için neler ifade ettiğini, nasıl, ama nasıl birini kaybettiğimi anlatabildim mi?..

Hayır anlatamadım..

Bazı şeyler anlatılmaz zaten. Yaşanır.. Yaşadığım sürece onu her gün yaşayacağımı biliyorum..

Sonra Dost`a, dostlara gitme günü gelecek.. O güne dek Cüneyt Ağabey!.. O güne dek!..

Hayır ben yazmadım şu şiirsel satırları.. Bu nasıl bir felsefedir.. Bu nasıl bir müziktir.. Vay vay vay!..

Leo Delibes`in Flower Duet form Lakme adlı eserinin kendisine ifade ettiği duyguları anlatmak için Ertuğrul Özkök yazmış..

Aydın Doğan`ın yerinde olsam, Ertuğrul`un Hürriyet Genel Yayın Müdürlüğü görevine derhal son verirdim. O işi yapacak yüzlerce insan var bu ülkede..

Ama bu yazıyı yazabilecek kaç kişi var söyler misiniz?.

Ertuğrul`un "Yazma" dışında herhangi bir şeyle uğraşmasını yasaklar, ona kesinlikle idari görevler vermezdim..

O zaman Doğan gurubunun yıllardır süren "Hıncal bize gel" tekliflerine de gerek kalmazdı. İhtiyaç kalmazdı. Hazine ellerinde, ama yanlış yerde ziyan ediyorlar.

Sentel ve gentel demokratlara, kendilerini güya hoşgörülü sanan entellere dersler veren muhteşem siyasal yazılarına da döndü bu arada..

Hürriyet`in bir tam sayfasını ona ayıracaksın ve "Yaz" diyeceksin.. "Yaşamı yaz, bütün boyutlarıyla.. Yaşadıklarını yaz. Yaşamak istediklerini yaz.. Yaz.. Yaz.."

Ertuğrul`un seçtikleri arasında Zafer Mutlu`ya rastlayınca çok şaşırdım. Hayır, bizim meslekdaşımız değil. Bu doktor Zafer Mutlu.. Ankara`da yaşıyor.. Olağanüstü bir tenor sesi var. Yorumları harika.. Dinlediğimde M.Ali`ye, Q Bar`a koşmuştum hemen, iki yıl önce.. "Ferhat`ın yerine birisini arıyordun.. İşte bu.. O da doktor üstelik" diye..Olmadı nedense.. Niye olmadı bilemem.. Ama Ertuğrul da bir yerden duymuş, dinlemiş bu amatör tenoru ve "En iyi 15"i arasına koymuş, onun söylediği Bizet`nin İnci Avcıları`ndan Je Crois Entendre Encore aryasını.. Enfes!..

Ertuğrul`un seçtikleri arasında Zafer Mutlu`ya rastlayınca çok şaşırdım. Hayır, bizim meslekdaşımız değil. Bu doktor Zafer Mutlu.. Ankara`da yaşıyor.. Olağanüstü bir tenor sesi var. Yorumları harika.. Dinlediğimde M.Ali`ye, Q Bar`a koşmuştum hemen, iki yıl önce.. "Ferhat`ın yerine birisini arıyordun.. İşte bu.. O da doktor üstelik" diye..Olmadı nedense.. Niye olmadı bilemem.. Ama Ertuğrul da bir yerden duymuş, dinlemiş bu amatör tenoru ve "En iyi 15"i arasına koymuş, onun söylediği Bizet`nin İnci Avcıları`ndan Je Crois Entendre Encore aryasını.. Enfes!..

Ercan Saatçi dostumu yürekten kutlarım. Bu devirde, böyle zor bir klasik plak çıkarmaya cesaret ettiği için..

"Arta Kalan Zamanda" Ertuğrul Özkök`ün, hayattan arta kalan zamanda dinlediklerinden oluşan bir seçme.. Klasik müzikten 15 melodi.. Hayır.. Onun bile popüleri değil.. Çok yukarılardan.. Ama bir şarkıyı dinlerken, bir yandan da Ertuğrul`un o şarkı için yazdıklarını okuyorsanız, derinlere dalıyor, güzelliğin farkına varıyorsunuz. Müzik ve düşünceler birlikte içinize akıyor.

15 melodi.. 15 muhteşem anlatım..

Bu CD`yi alın mutlak.. Dinlerken okuyun.. Okurken dinleyin.. Bir duygu denizinde boğulacaksınız..