Bu Gidiş Nereye?

[bluemoon24]

TTB Merkez Konseyi Başkanı Prof. Dr. Gençay Gürsoy'un, 23-24 Haziran 2007 tarihlerinde gerçekleştirilen TTB 56. Genel Kurulu'nda yaptığı konuşmanın özeti: TTB yönetiminin birinci yılını tamamladığı bu günlerde ülkemizin olağanüstü belirsizliklerle dolu bir zaman tünelinin içine girdiğini söylemek abartılı olmaz sanırım. Bu belirsizlikler sadece sınır ötesi askeri müdahale olasılığına dayanan, boyutlarını şimdiden kestiremediğimiz yerel bir savaş durumundan ibaret değil. Böyle bir müdahalenin, uzun bir süreden beri tırmandırılan huzursuzlukları ve gerginlikleri etnik iç çatışmalara doğru tetiklemesi olasılığı yanında, bu ortamın ister istemez (ya da bilerek ve isteyerek) kendi siyasal rejimini dayatması olasılığı ile de karşı karşıyayız. İki üç haftalık bir süre kalmış olmasına karşın sağlıklı bir seçim yapılıp yapılamayacağını, cumhurbaşkanının nasıl seçileceğini, 22 Temmuz'u izleyen günlerde bizleri nelerin beklediğini kimse bilmiyor. Güney sınırımıza işgal gücü olarak yerleşen ABD'nin Hudson Enstitüsü'nde yüksek rütbeli Türk Genelkurmay yetkililerinin huzurunda tartışmaya açtığı, Türkiye'nin Kuzey Irak'a müdahalesini hazırlayan dehşetengiz terör senaryolarını bir yana bırakalım. Onları ve benzerlerini uzun zamandır zaten biliyoruz. Biz şimdi soğukkanlılıkla biraz kendimize bakmak durumundayız: İçerde siyaseti yönlendiren resmi ve gayrıresmi aktörlerin (Genelkurmay dahil) iktidarın ve muhalefetin, farklı niyet ve amaçlarla da olsa, elbirliği ile ülkemizi böyle ağır bir belirsizlik ve istikrarsızlık ortamına doğru sürüklemekte olduklarını görmezlikten gelebilir miyiz? Kuşkusuz bu körlemesine gidişin eğik zeminini hazırlayan gelişmelerin birinci derecede sorumluları, şiddeti ve terörü siyasi mücadele yöntemi olarak seçenlerdir. Ancak son birkaç ay içerisindeki gelişmeler bir kez daha açıkça gösteriyor ki, bu tür eylemlerin tertipçileri sadece PKK ve benzeri örgütlerden ibaret değil. Kamuoyunun silah üzerine yemin törenleriyle tanıdığı Kuvvai Milliye Derneğinin kurucu ve mensupları arasında yer aldığı bilinen, Orhan Pamuk ve öteki 301 sanıklarının duruşmalarında fiili saldırılar düzenleyen bazı emekli subay ve astsubayların evlerinde ele geçirilen silah, el bombası, patlayıcı kalıpları ve ucu son ayların siyasi cinayetlerine, Cumhuriyet Gazetesi'nin bombalanmasına, Danıştay saldırısına, Susurluk sanıklarına, bazı emekli generallerin sahibi oldukları şaibeli güvenlik şirketlerine ve her taşın altından çıkan ünlü bir emekli generale uzanan karanlık ilişkiler zinciri, terör eylemlerinin çok aktörlü bir ya da birkaç senaryonun sahne gösterileri olduğunu kavramamıza fazlasıyla yetiyor. Siyasi tarihimiz, terörün belirli bir etnik, ulusal ya da dinsel kimlik mücadelesinde, amaçlanan siyasi hedeflere hiçbir şekilde hizmet etmediği gibi karşı şiddeti körükleyerek bütün bir siyasi ortamı demokrasiden uzaklaştırdığını ve egemen milliyetçi-dinci ideolojiyi yükselttiğini gösteren sayısız derslerle doludur. Kimse ETA, IRA örneklerine sığınmaya kalkmasın. Her ikisi de ancak teröre ve şiddete son verme koşulu ile siyasi muhatap olarak kabul edildiler. Yine, kimse mayın patlatarak can almayı savunma diye nitelemeye yeltenmesin. Silahlar, teknolojinin en aşağılık ürünleridir. Mayınlarsa silahların en aşağılıklarından biridir. Yoksul Afrika ve Asya'daki çatışma bölgelerinde bu kalleş silahla yaşamını yitiren yüz binlerce yetişkin savaşçı yanında, savaşla hiçbir ilgisi olmayan yüz binlerce sivil kayıp, sakat genç ve çocuk bu insanlık suçunun mağdurları olarak karşımızdalar. TTB, uluslararası silahsızlanma hareketleri içinde özel bir yere sahip olan kara mayınlarına karşı harekatın Türkiye ayağındaki çalışmaların aktif katılımcılarından biridir. özetlemeye çalıştığım bu gelişmelerle içine girdiğimiz seçim ortamında, ardı ardına gelen şehit cenazelerinin yol açtığı kolektif acı ve öfke önümüzü görmemizi olanaksız hale getiriyor. Kürt sorununun ancak ülke bütünlüğünü titizlikle koruyarak, kültürel haklara saygılı ve eşitlikçi bir yurttaşlık temelinde çözülebileceği gerçeğini gözardı etmeden ortak aklı devreye sokarak, soğukkanlılıkla ve en az zararla baş etmeye çalışmamız gereken terör, yaratıcılarından bağımsız olarak siyasi çıkarlar uğruna kullanılan bir araç haline geliyor. Siyasi iktidar alabildiğine yıpranıyor, toplumsal gerilim ve kutuplaşma dolu dizgin gidiyor. Bu ortam içinde, biriken acıların zehrini boşaltacak yer arayan, öfkesini kime yönelteceğini bilemeyen halk, gece yarısı bildirileri aracılığıyla teröre karşı kitlesel refleks göstermeye çağrılıyor. Bazı maceracı siyasi odakların vakit geçirmeden durumdan vazife çıkarmaya kalkmaları üzerine yeni bir açıklama ile refleksin demokrasi sınırları içinde kalması gerektiğinin anımsatılması zorunluluğu duyuluyor. Muhalefet, seçim ortamına girilmesine karşın, iktidarın 4 yıllık icraatındaki yoksul halk kesimlerini ezen neoliberal ekonomik ve sosyal tercihlerini görmezlikten geliyor ve stratejisini terör, sınır ötesi müdahale ve milliyetçilik yarışında yangına körükle gitmek üzerine yoğunlaştırıyor. İktidarsa, Cumhurbaşkanlığı seçim sürecinin başlangıcında yediği birkaç sıkı yumruğun sersemlemesini bir türlü üzerinden atamıyor. Terörle baş edememesinin ve iktidar olamamasının çaresizliğiyle, mazlum ve mağduru oynayarak siyasi alanda; benden sonrası tufan anlayışı içinde 15 Haziran'dan itibaren başlattığı eşi görülmemiş popülist uygulamalarla da sağlık alanında puan toplamaya çalışıyor. Akıl tutulmasının salgın hale geldiği bu ortamda TTB, yıldırımları üstüne çekmek ve hedef gösterilmek pahasına, hekimlik sağduyusunu ve soğukkanlılığını koruyarak, kurumsal kimliğini maceracılıktan, kışkırtıcılıktan, provokasyonlardan, demokrasiyi vesayet altına sokmaya çalışan anlayışlardan uzak tutmayı başarmış ve bu toz duman içinde toplumsal muhalefet görevini sürdürmüştür. İktidarın sağlık alanındaki 4 yıllık piyasacı icraatı ve önümüzdeki seçimlerde iktidara talip olan siyasi partilerin sağlık ve sosyal güvenlik programları incelenmiş, Genel Kurul'da tartışmaya sunulmak üzere birer broşür haline getirilmiştir. Kuşku yok ki tüm meslek örgütlerinin ve emek cephesini temsil eden sendikal örgütlerin asıl gündemleri kendi alanlarını kapsar. Ancak bu alanın açık tutulmasının ön koşulu, demokratik düzenin kesintisiz sürdürülmesidir. TTB, bütün eksikliklerine, sakatlıklarına ve yetersizliklerine karşın demokratik parlamenter düzenin askıya alınmasını ya da bize bu kadarı da yeter anlayışı içinde, güdümlü ve otoriter bir demokrasiyle yetinilmesini öngören stratejilere karşı sonuna kadar direnmeye kararlı olmalıdır.