[bluemoon24]

1. Pika

2. Ruminasyon Bozukluğu

3. Bebeklerde ya da Küçük Çocuklarda Beslenme Bozukluğu



1-) Pika



● En az 1 ay yenilebilir olmayan maddeleri sürekli yeme,

● Yenilebilir olmayan maddelerin yenmesi gelişim düzeyine uygun değildir,

● Bu yeme davranışı kültürel olarak kabul gören bir uygulamanın bir parçası değildir.





Pika: Yenilmemesi gereken şeylerin yenmesi:



● Küçük çocuklarda: boya, saç teli, elbise kumaşı.

● 18-24 ay arası bütün çocuklar ağızlarına ne konulsa yediği için, ayrı tutulmalı.

● Daha büyük çocuklarda: hayvan dışkısı, çakıl taşı, yaprak.

● Ergenlerde: toprak, kil



Eşlik eden sebep olan bozukluklar:

Mental retardasyon

Yaygın gelişimsel bozukluk

Anne-baba ihmali



Sonuçları:



● Kan tablosu bozulup, kan hastalıkları çıkabilir.

● Sindirim sistemi bozuklukları görülebilir.

● Bağırsaklarda tıkanmalar görülebilir.

2-) Ruminasyon Bozukluğu



● En az 1 ay süreyle yiyeceklerin yineleyen regürjitasyonu ve yeniden çiğnenmesi,

● Bu davranışın, eşlik eden bir gastrointestinal ya da genel bir tıbbi duruma bağlı olmaması

● Yeteri kadar beslenememeden (malnütrisyon) ötürü % 25 vakada kilo kaybına bağlı ölüm görülür.



Ruminasyon Bozukluğu:



Sebep olan etkenler:



● Anne-baba yoksunluğu

● Anne-baba ihmali

● Ailenin parçalanması

● Sömürü-taciz

● Annenin hamilelik döneminde ruhsal travması

● İstenmeyen hamilelik

● Çocuğun istenmemesi/gayrimeşru çocuk



● Koşullar düzelince sıklıkla belirtiler kaybolur.



Bebeklerde ya da Küçük Çocuklarda Beslenme Bozukluğu



● Belirgin biçimde kilo alamama ya da en az 1 aylık sürede kilo kaybıyla giden, sürekli olarak yeterince yemek yememeyle kendini gösteren beslenme bozukluğu

● Bu bozukluk, eşlik eden bir gastrointestinal ya da genel bir tıbbi duruma bağlı değildir

● Bu bozukluk, başka bir mental bozukluk ya da yiyecek bulunmaması ile açıklanamaz.

● Başlangıç yaşı 6 yaşından öncedir.

● Gelişimleri de geri olan bu çocuklar, içe kapanık ve ilgisiz de olabilmektedirler.



Bebeklerde ya da Küçük Çocuklarda Beslenme Bozukluğu



● Bakım veren (sıklıkla anne) ile çocuk arasında yemek konusunda çatışma yaşanır.

● Annenin ya da bakıcının besini uygun ortam ya da koşullarda sunamamasından kaynaklanabilmektedir.

● İletişimin geliştirilmesi, annenin çocuğuna yemeği sevgi ile sunması önerilir.

● Bakım veren değişince beslenme düzeliyorsa, beslenme bozukluğu ihtimali güçlenir.



Her çocuk doğduğunda, açlıktan ölmeyecek kadar yeme içgüdüsüne sahiptir.Ailenin bu konuda zorlayıcı/baskıcı olmaması gerekmektedir.



Yeme sadece normal gelişim ve fizyolojik yönden değil, anne-baba-çocuk ilişkisinden sosyal ilişkilere uzanan geniş, sosyal etkileşim yönünden de önemli bir kavramdır.



Çocuklar zaman zaman iştahsız olabilirler:

● Çocuk çok yorgunsa

● Çocuk aşırı huzursuzsa

● Çocuk mutsuzsa

● Başka bir hastalığı varsa



● Bu durumlar geçtiğinde iştah düzelecektir.



İştahsızlık için ölçüt, çocuğun yeme alışkanlıklarının bir sağlık sorunu yaratıp yaratmadığı olmalıdır.



● Bu senin için iyi diyerek yemeye zorlamak, çocuğun yemeği ilaç olarak algılamasını sağlayabilir.

● Çocuk anne-babasının yemek konusundaki kaygılarını anlarsa, bunu suistimal etmeye çalışabilir.

● Disiplin uygulama yeri olarak sofrayı seçmek doğru değildir.



Dirseklerini masadan çek!, Sallanma!, Ağzını şapırdatma!

Sofra kuralları üzerinde çok erken dönemlerde ısrar etmek, küçük kırıntlar için hoşnutsuzluk göstermek ve diğer çocuklar ile karşılaştırmalar yapmak; çocuğun davranışlarında ısrar etmesine ya da gerilemesine sebep olabilir!