üstüme varma istanbul

Sana geldim, içim ümitlerle dolu
Beni sarhoş etme İstanbul, ne olur
Bir gün ben de eririrm caddelerinde
Çürür kemiklerim adım unutulur
Yine sen kalırsın dipdiri, sımsıcak
Göğün bulutların, denizlerin kalır
Oynama İstanbul, benimle oynama
Bir gün öldürür beni bu dert, bu kahır
Ezilmiş ellerimin arasında başım
Bu yeryüzünde başka çarem kalmamış
İşte gelip kapılarına dayanmışım
Karşında yıkılmış bir duvar gibiyim
Beni sarhoş etme, başım dönüyor
Üstüme varma İstanbul, kederliyim.
Ümit Yaşar Oğuzcan

[acemisirine]

Istanbul.. Tasi topragi altin sehir.. Herkesi varligi ile büyüleyen sehir..

[güldeniz1994]

bende İstanbulu çok severim...

[kuantumxyz]

İstanbul'un dili olsa, o acaba hakkımızda neler yazardı? Yüzüne bakabilir miydik onun? Nedir bu İstanbul'un biz insanlardan çektiği...Yaşadığım bu güzel şehre kızarak ona nankörlük yapmak istemiyorum, ama hep nankörlük yapıyorum..İstanbul bizim üzerimize varmıyor, maalesef biz onun üzerine varıyoruz..Canım İstanbul; seni seviyorum, özür dilerim, lütfen beni affet, teşekkür ederim..

[kinetix]

İstanbul çok kalabalık.. Her şey var burada, ama korkuyorum bu kalabalık bir gün deprem olursa çil yavrusu gibi dağılacak çok korkuyorum kendi kendime sallanır oldum :( Geçen gece yatağımda sallandım yine evham sandım. 30 dk. sonra sms geldi Yunanistan Oniki adalar açıkları 5.2 diye. Daha önce Bursada yaşadım orada da hep korktum. Zaten gece savurup atmıştı yatağımda beni deprem 03.00 civarı.

[Berilce]

İstanbul üzerine yazılmış belki de en güzel şiirlerden biri de Atilla İlhan'ın İstanbul Ağrısı
adlı şiiridir. Bazen insan sevdiğine kahırlı bir "ulan" ile başlayan sitemler eder!... İstanbul janjanlı bir
şehir, büyülüyor insanı, Ulan İstanbul, tüm oyunlarına rağmen, ben de seni çok seviyorum!...

İstanbul Ağrısı
Kanatları parça parça bu ağustos geceleri
Yıldızlar kaynarken
Şangır şungur ayaklarımın dibine dökülen
Sen
Eğer yine İstanbul´san
Yine kan kopuklu cehennem sarmaşıkları büyüteceğim
Pançak pançak şiirler tüküreceğim
Demek yine ben
Limandaki direkler ormanında bütün bandıralar ayaklanıyor
Kapı önlerinde boyunlarını bükmüş tek tek kafiyeler
Yahudi sokaklarını aydınlatan Telaviv şarkıları
Mavi asfaltlara çökmüş
Diz bağlıyor
Eğer sen yine İstanbul´san
Kirli dudaklarını bulut bulut dudaklarıma uzatan
Sirkeci Garı´nda tren çığlıklarıyla bıçaklanıp
İntihar dumanları içindeki Haydarpaşa´dan
Anadolu üstlerine bakıp bakıp
Ağlayan
Sen eğer yine İstanbul´san
Aldanmıyorsam
Yakaları karanfilli ....... eğer beni aldatmıyorsa
Kulaklarımdan kan fışkırıncaya kadar
Yine senin emrindeyim
Utanmasam
Gözlerimi damla damla kadehime damlatarak
Kendimi yani şu bildiğim Atilla İlhan´i
Zehirleyebilirim
Sonbahar karanlıkları tuttu tutacak
Tarlabaşı pansiyonlarında bekarlar buğulanıyor
İmtihan çığlıkları yükseliyor üniversite´den
Tophane İskelesi´nde diesel kamyonları sarhoş
Direksiyonlarının koynuna girmiş bıçkın şöförler
Uykusuz dalgalanıyor
Ulan İstanbul sen misin
Senin ellerin mi bu eller
Ulan bu gemiler senin gemilerin mi
Minarelerini kürdan gibi dişlerinin arasında
Liman liman götüren
Ulan bu mazot tüküren bu dövmeli gemiler senin mi
Akşamlar yassıldıkça neden böyle devleşiyorlar
Neden durmaksızın imdat kıvılcımlari fışkırıyor
Antenlerinden
Neden
Peki İstanbul ya ben
Ya mısralarını dört renkli duvar afişleri gibi boy boy
Gümrük duvarlarına yapıştıran yolcu abbas
Ya benim kahrım
Ya senin ağrın
Ağır kabaralarınla uykularımı ezerek deliksiz yaşattığın
Çaresiz zehirler kusan çılgın bir yılan gibi
Burgu burgu içime boşalttığın
O senin ağrın
O senin
Eğer sen yine İstanbul´san
Yanılmıyorsam
Koltuğumun altında eski bir kitap diye götürmek istediğim
Sicilyalı balıkçılara Marsilyalı dok işçilerine
Satır satır okumak istediğim
Sen
Eğer yine İstanbul´san
Eğer senin ağrınsa iğneli beşik gibi her tarafımda hissettiğim
Ulan yine sen kazandın İstanbul
Sen kazandın ben yenildim
Kulaklarımdan kan fışkırıncaya kadar
Yine emrindeyim
Ölsem yalnız kalsam cüzdanım kaybolsa
Parasız kalsam tenhalarda kalsam çarpılsam
Hiç bir gün hiçbir postacı kapımı çalmasa
Yanılmıyorsam
Sen eğer yine İstanbul´san
Senin ıslıklarınsa kulaklarıma saplanan bu ıslıklar
Gözbebeklerimde gezegenler gibi dönen yalnızlığımdan
Bir tekmede kapılarını kırıp çıktım demektir
Ulan bunu sen de bilirsin İstanbul
Kaç kere yazdım kimbilir
Kaç kere kirpiklerimiz kasaturalara dönmüş diken diken
1949 Eylül´ünde birader mirc ve ben
Sokaklarında mohikanlar gibi ateş yaktık
Sana taptık ulan
Unuttun mu
Sana taptık.

Attila İlhan

[sweeet]

İSTANBUL'UM
...

Bugün beyaz örtülere bürünen şehir
İstanbul benim şehrim
Doğduğum şehir bu şehir
Aşık olduğum yer...
Büyüdüğüm yer bu şehir
Geçmişim olduğun gibi
Geleceğimde de ol İstanbul'um
Daha çok güzel günlerimiz olacak seninle
Ben sana aşığım güzel şehir
Güzel kelimesinin anlamsız kaldığı şehir.
Eşsizsin İstanbul'um.
Bu kadar insanla boğuşan kalabalık şehrim.
Sen benim vageçilmezim.
Baş tacım ömürlük şehrim.
Sana ömürler yetmez.
Yeniden doğmak için bana seç deseler
Yine seni seçerdim.

Senin gibi şehir yok
Benim güzel şehrim İstanbul'um

...