[bluemoon24]

*



'DYLAN THOMAS ' bana daha çok şiirlerindeki bilimsel kaynak ve ileri dil anlayışıyla türk edebiyatında nilgün marmara'yı çağrıştırıyor. şiirindeki biçem anlayışı etik pigmentlerin duruşu bakımından da durum böyle. aslında kendini bir yolun sonunda ne kadar illegalize olarak görse de anlatış tekniği muazzam kimbilir bizdeki son dönem postmodernist akımın en uç insanların bir tanesi olarak çıkmış şiir arenasına.







bir de ecevit çevirisi var ki aslında kötü de sayılmaz







ölüme kalmayacaktır bu dünya







ölüme kalmayacaktır bu dünya.



çırılçıplak ölüler



aydaki rüzgardaki adamdan olacaktır



kemikleri tertemiz ve tertemiz kemikleri yok olduğunda,



yıldızlardan olacaktır, ayakları, dirsekleri



akılları başlarında olacaktır delirseler de,



denizlere batsalar yükseleceklerdir yine



yok olsa da sevgililer sevgi yok olmayacaktır



ölüme kalmayacaktır bu dünya







ölüme kalmayacaktır bu dünya.



dalgaların altında upuzun yatanlar



dağılıp gitmeyeceklerdir denizde



burulsalar da kasları koparan



çemberlerinde gerili, kırılmayacaklardır



kopsa da ellerinde gerilen insanları,



kötülükler dolu dizgin delip geçse de onları



paramparça olsalar da çözülmiyeceklerdir







ölüme kalmayacaktır bu dünya.



haykırmaz olsa da kulaklarında martılar



gümbürdemez olsa da dalgalar kıyılarda



çiçeklerin fışkırdığı yerde bir çiçek bile



kaldırmaz olsa başını çarpan yağmura



deli de olsalar ölü de çiviler gibi



başverecektir kişilikleri, kırçiçeğinden sürer gibi



çıkacaklardır güneşe tükeninceye dek güneş,



ölüme kalmayacaktır bu dünya.







çeviri: bülent ecevit



kaynak: sosyalist kultur ansiklopedisi







Ve Artık Hükmü Kalmayacak Ölümün







Ve artık hükmü kalmayacak ölümün.



Ölüler çırılçıplak birleşecek tek bir gövdede



Yeldeki ve batı ayındaki adamla



Kemikleri ayıklanınca ve yitince arı kemikler



Yıldızlar olacak dirseklerinde ve ayaklarında



Delirseler de uslu olacaklardır her zaman



Batsalar da denize doğacaklardır yeni baştan



Sevenleri kaybolsa da sonrasız yaşayacaktır sevgi



Ve artık hükmü kalmayacak ölümün







Ve artık hükmü kalmayacak ölümün.



Kıvrımları altında denizin



Yatacaklar upuzun ölmeksizin yelcene



Kıvranıp işkence aletleri üstünde



Adaleleri çözülünceye dek



Kayışla bağlasalar tekerleğe ezilmeyecekler



Avuçlarında ikiye bölünecek inanç,



Tek boynuzlu canavarlar yönetecek onları



Yıpratamayacakları her şeyi o paramparça kıracak



Ve artık hükmü kalmayacak ölümün.







Ve artık hükmü kalmayacak ölümün.



Martılar ağlamayacak artık kulaklarına



Dalgalar kırılmayacak gürültülerle deniz kıyılarında



Bir mayıs çiçeği soldu mu hiçbir çiçek



Başkaldırmayacak vuruşlarına yağmurun



Çılgın ve ölü olsalar da çiviler gibi,



Başları çekiç gibi vuracak papatyalara,



Güneş batıncaya dek güneşte kırılacaklar,



Ve artık hükmü kalmayacak ölümün.







Kaynak:Antropoloji