[bluemoon24]

*



deniz.. derinlerin sende saklı.. berrak rüya gibi.. uyurken sakin zaman zaman tanrı kadar kudaretli zaman zaman bebek kadar aciz ve bilinçsiz.. deniz.. derinlerin sende saklı.. dokunursam bogukacakmısım gibi.. cazibenden ürkek maviliğinden büyülenmiş gibi.. esir sana özlerimde saklı genlerim...

denizzgen







DALGA ve GÖLGE







Denizde bir adam var! Ne yapalım! Gemi durmuyor. Rüzgâr esiyor, bu karanlık geminin gitmekte olduğu bir yol var. Kayboluyor adam, sonra görünüyor, dalıyor yüze çıkıyor. sesleniyor, kollarını uzatıyor, sesini duyuyorlar, gemi manevrayla meşgul, gemiciler ve yolcular suya batan adamı görmüyorlar, tek başına o koca dalgalar arasında sadece bir nokta şimdi.







Derinliklerde umutsuz şimdi, şu uzaklaşıp giden yelkenli ne hayal şimdi! Yelkenli uzaklaştı,rengini kaybetti ve küçüldü. Az önce o da oradaydı, tayfalardan biriydi, ötekilerle beraber güvertede gidip geliyordu havada ve güneşte onunda payı vardı. Ne oldu yani? Kaydı ve düştü,her şey bitti.







Ayaklarının altında sadece bir kaçış bir yıkılış var, su başının çevresinde dönüp duruyor, bir dalga güruhu üzerine tükürüyor, belirsiz delikler onu yutuyor. Her dalışında karanlık bir uçurumla karşılaşıyor, bilinmez bitkiler onu yakalıyor, kendine çekiyor, uçurum haline geldiğini anlıyor: Köpüğün bir parçası oldu artık, dalgalar onu birbirine atıyor, acılığı içiyor, okyanus onu boğmaya uğraşıyor. Sanki bütün deniz kin kesildi!







Buna rağmen kendini korumaya çalışıyor, savaşıyor, uğraşıyor, çaba harcıyor, yüzüyor. O hemen tükenen kuvvet, tükenmeyenle savaşıyor.







Nerede gemi? Orada! Ufkun karanlığında, boralar esiyor, dalgalar onu eziyor. Bakışlarını kaldırıyor,sadece bulutların morluğu, ölüm halinde denizin muazzam çılgınlığını seyrediyor. Bu çılgınlık onu ölüme mahkum ediyor. Toprağın ötesinde, korkunç dışarıdan gelen, insana yabancı gürültüler



işitiyor. İnsanın çektiği acıların üstünde melekler olduğu gibi bulutların arasında kuşlar var,ama ona ne faydaları dokunabilir ki? Onlar uçuyorlar, şarkı söylüyorlar, havada süzülüyorlar,o ise son nefesini veriyor.







İki sonsuzluğa birden gömüldüğünü anlıyor: Okyanusla gökyüzü biri mezar biri kefen.







Gece oldu, saatlerden beri yüzüyor, gücü tükendi, şu gemi, içinde adamlar olan şu uzaktaki şey, silindi gitti, alacakaranlığın muazzam uçurumunda tek başına kaldı.







Hiçbir insan yok. Tanrı nerede? Sesleniyor. Birisi! Birisi! Hep sesleniyor. Ufukta hiçbir şey yok. Gökte hiçbir şey yok. Geniş alanlara, dalgaya yosuna, kayalıklara yalvarıyor bunlar sağır. Fırtınaya yalvarıyor şaşmaz fırtına ancak sonsuzluğa boyun eğer.







Çevresinde karanlık, sis, yalnızlık. Kendi içinde dehşet, yorgunluk. Altında düşüş. Sonsuz soğuk onu uyuşturdu elleri kasılıyor kapanıyor, hiçliği yakalıyor. Rüzgârlar, bulutlar, çevrintiler soluklar yıldızlar faydasız, Ne yapmalı? Umudu kaybolan,bezgin olan ne yapar? kendini hüzünlü derinliklere bırakıveriyor.







Ey insan toplumlarının amansız yürüyüşü! Yol boyunca insan kayıpları, ruh kayıpları! Kanunun düşürdüklerinin düştüğü okyanus! Yardımın uğursuz kayboluşu! Ey manevi ölüm!







Deniz, cezanın lanetlediklerini attığı merhametsiz toplumsal gecedir.







(VİCTOR HUGO_SEFİLLER)







Bana Bir Yalnizlik Biraktin



.



bana bir yalnizlik biraktin



bütün sabaha karsilar büyüdü içimde



gözümde son bakislarin kisi



içimde bütün belkilerin ilkyazi



yasam dedigin denizi alinmis bir uçurum



kar çiçekleriyle bezenmis mayis tarlasi ömrüm







nice denizler yükselttim



bir akarsu gibi, alçaltarak kendimi







ey kirlangiç firtinasi, ey sevgili



"buzda köz, güneste çiy tanesi"



bana bir yalnizlik biraktin



içinden kaç deniz, kaç günes geçti







sen, hangi günesini unutmus gecenin sabahisin



dudagim dudaginda ölebilirim



sakin korkma, o bir asktir







ama yoksun



türkuvaz bir umutsun



bakislarim aciyor gel artik



sözcükler nefes almiyor



göz bebegimden öp artik







Önce bir damlaydın, çoğaldın, çoğaldın,çoğaldın Deniz oldun... Sonra yine bir damla oldun, aktın gözlerimden... Aktın, aktın, aktın.. Tüketemedim seni... Deniz tuzlu, gözyaşım da öyle.. İçim Denizle dolu, akan bir damlayla bitmeyecek... Ben Denizi seviyorum, bu yüzden denizi herkesten çok seviyorum.. Ben denizde boğulmuşum, boğulmuş ta yeni bir hayat bulmuşum... Gözyaşının anlamına yakışacak sevgiler yaşayabilenlere ne mutlu..







evimizin hemen arkası sahildi,yaz boyu arkadaşlarla oradaydık,öyle güzelki denizin serin sularına kendini bırakıvermek,ama bi okadarda haindir hemen yutuverecek gibi alıverir seni,sonrada kumda güneşin altında uyumak,bazende havanın hafif rüzgarlı olduğu zaman,dolaşacaksın kıyılarda,seyredeceksin taaa uzaklarını denizin,sanki gemide gidiyormuşsun gibi hissedersin kendini,dalgaları bişiyler anlatır insana hep,ne gizemlidir,ne manevi hazineleri gizlidir derinlerinde,hep hayranımdır denize,bazende kızgınımdır denize........







denizin kenarındaki göçük kahvede



oturup tavla oynar yaşlı adamlar



duvarlara delik deşik balık ağları asılmış



yukarda tavana yakın



yalancı ışıklı geveze



sırtlarını dönüp de ona bakarlar



o güzelim denize..







13 yıllık can dostum artıııııı her sene girmesem bile mutlaka görmem gereken doğa elementi







zaman geçrikçe kirletilen denizlerimizi temiz tutmak için



biraz daha duyarlı olmamız gerekiyor







Hani kaçta kaçı suydu bu dünyanın,,,,,,



niye kmlerce yol tepmek zorunda kalıyorum görebilmek için o zaman.......



Eyy gitmek için,, bakmamın kafi geldiği....!



Duy beni Duy ki ölümüm sudan olmasın........







Kaynak:Antropoloji