[bluemoon24]

*



ünlü Polonyalı yönetmen Kieslowsky üçlemesinin (mavi, beyaz, kırmızı) ilk filmidir..



kocasının evliyken kendisini aldattığını, kocası öldükten sonra öğrenen kadının cafeteryaya gidip çay içtiği sahne görülmeye değerdir..kadın küp şekeri hafifçe çaya değdirir. yönetmen burada kamerayı zoom yaparak şekere odaklar seyirciyi..şekerin çayı yavaş yavaş emişini görürsünüz..



bu sahne bile seyirciyi ihya etmeye yeter sebeptir kanımca...







mavi hasret sevgiliye duyulan okyanus derinliğinde sonsuz bir hasret ve yeşili se tanımlamak istiyorum izninizle sonsuz bir sevgi ağaçların her tonunda dağlardaki her bir çalıda toprakla bütünleşen bir kara sevda ve işte sevdanın en yoğunu hasretin en zoru birleştiğinde sonsuz bir kara sevda turkuaz







arkadaşın yeşili daha çok seviyorum..







Kan







Bulaştırmak...



şubat







Kararsa bile hersey



Sanirim hala bir parca mavi sakliyorum icimde



Usanmadan ve dahi utanmadan







umut....! ! !







Yanlış susuyorsun - gözlerin ağıt -



maviye bak.



Bir bugün mü, başında bunca bela.







Hatırla



bulut değildi, umut hiç değil



üstümüze abanan - isli duman.



Biz ki milattan önce, milattan sonra



acı kara yıllar devşirdik sabırla



beyaza dönsün diye devran.



Kimi zaman bir çığlıkla çıktık çığ altından



bir çığlıkla yıktık surları kimi zaman.



Biz ki nice tuzaklardan sunaklardan



korlardan korsanlardan kurtulan



kurban.







Yanlış susuyorsun - gözlerin ağıt -



maviye bak.







Sesin gökyüzüne akan ulu bir çavlan



susma, zamanın durağı yok.



yok tarihin molası.



Bırak sesin gökyüzüne aksın, yıkasın yıldızları.



Kapama şarkını, şarkını kapama



durma öyle kendine uzak.







Yanlış susuyorsun - gözlerin ağıt -



maviye bak.







Değer kıyımlarına en soylu yanıt



şarkıyla



güneşe köprü kurmak







huzur ve tek başınalığı sembolize eder bir noktada. güçlü bir duruş ve varoluşun yankılı imgesidir. yabancıdır aynı zamanda, insan olmayan, alışılmadık ancak bir o kadarda gizleyen kendi varlığını kendi içinde. yanılsamadır bazen uzakdan görüldüğünde göz alıcı olan ama yakına gidildiğinde parlaklığının içinde boşluk olan. boşlukda somut soyut hiçlik değildir o zaman yanılsamanın zincirinde farkedemezsiniz bir an. duvarları sembolize eder bazen, duvarlar ki insaları tutsak eden, birbirinden ayıran ve bazen acımasızca çevrelerini ören. ama duvarların kimi hapsettiğini düşündürür hemen sonra içindekini mi yoksa geri kalan her yeri mi..







Kaynak:Antropoloji