[bluemoon24]

*



dişilerin geçmek bilmez hastalığı...



1 ila 35 yaş arasında sonlanmak bilmez bir hırsla oynanır.



oyuncaklar gene kendileridir, yazıktır, vah tüh'dür.







bknz. örnek diyalog:







-hocam siz doktora bitince ne olcaksınız?



-geliiiiin...



-:S







millet bebekleri giydirirken ben o zaman da o bebeklerin evlerini inşa ederdim [img]/images/smilies/smile.gif[/img])))







Hatırladıkça utanıyorum kendimden.. [img]/images/smilies/smile.gif[/img]



Kızların önünde baba olma kavgası edilir mi hiç..







Bir baba olma kavgasıydı alıp başını giden..







komşuculuk olurdu bizimkinin adı [img]/images/smilies/smile.gif[/img]







Hani bir şey alırken kimi, ucundan falan bir tadına bakılır ya...Bunun da olmalı...kesinlikle! ..Zira oyun değil...Ya mideni bozar...ya ağır gelir...ya bulandırır...ya hazmedemezsin...ne bileyim...sonra ille de yutacağım diye (ayıp olur ya etrafa) çiğne babam çiğne...yutulmaz meret...çıkarsan o da ayıp...eee iki ucu şey'li değnek...







Çok kararlıydım... [img]/images/smilies/smile.gif[/img])







Gerçeğini yaşamaya başladığınız hiçbişeyin oyunu tad vermiyormuş meğer... [img]/images/smilies/smile.gif[/img]))







kimi çocuklar oyuncak bebekleri ve araç gereçleriyle evcilik oyunları oynarlar.







kimilerinin ise o şansı yoktur,o hak tanınmamıştır.







oyuncak bebeği yerine büyütmesi gereken büyükleri olmuştur,



oyuncak eşyalar yerine gerçek eşyalar vardır ilgilenilmesi gereken,



çocukça bir dille kurulacak diyalogları değil büyüklere verilecek hesapları olmuştur her dâim.







gün gelir gerçek bebekleri kucaklamaya korkar o kişiler,çünkü oyuncak bir bebeği kollarında sallama fırsatı olmamıştır,oyuncak fincanlarda yalancı kahveler içip çocukları hakkında evcilik arkadaşlarıyla hayali muhabbetlere dalmamıştır,ürkütücü gelir.







garip bir oyundur evcilik.hayatın gerçek ve ürpertici yüzüyle çok erken tanışanlar için büyüsünü yitirdiğinden olsa gerek.







Kaynak:Antropoloji