[bluemoon24]

* onca koşuşturmacanın içinde seni artık unutmaya başladığımı düşünüyordum. yanılmışım...







sen hep aklımın bir köşesinde oturuyormuşsun halbuki sessiz sedasız ve yüzünde her zaman beni benden alan o ifadeyle. "artık unuttum onu !" derken bile fotoğraflarına bakarken bulmuşum kendimi gözümde soğuk bir damla gözyaşıyla. yine de bir şekilde kendimi kandırmayı başarmışım nasıl olduysa...







sonra tuhaf bir şey olmuş seni tekrar hatırlatan bir mesaj gelmiş bir gün. sadece arkadaşça bir tebrik hatta biraz mesafeli bir uslupla yazılmış.







ve tekrar başa sarmış kaset...







itiraf ediyorum son bir yılımı seni düşünerek ve arkandan ağlayarak geçirdim. ama ne sana ne de başkalarına belli ettim bunu. yüzümde hep sahte bir gülücük. bu kadar acı çekerken hayatın ritüellerine ayak uydurmaya çalışmak ne kadar zor bilemezsin. çok ağladım, çok yıprandım. hayatımın bir yılını çöpe attım. aşkınla kestim bileklerimi. gözlerim ise çoktan kör olmuş. tek görebildiğim hayalin zira gerçekliğin çoktan gitmiş...







tüm bunlara rağmen bir gün bile suçlamadım seni. hatta bana çektirdiğin acılara sarıldım tüm gücümle, sana dair elimde kalan son şey oldukları için.







ve bir şey daha fark ettim bir kaç gün önce aslında senden kaçmak için gitmeyi tercih ettiğim yol yine sana çıkıyormuş. Ama artık nerede, kimlerle olduğuna dair hiç bir fikrim yok. uzaklardan silüetini görebiliyorum sadece hayal meyal.







ve büyük bir korku... tekrar seninle aynı şehirde nefes almamın heyecanını yaşarken birden bire karşıma çıkarsan bir gün ansızın, sokakta yürürken ve o gün bir yabancı varsa kollarında. öpüşüp koklaşarak geçerseniz yanımdan kafanızı çevirip ya da daha kötüsü içimi eriten bakışlarını bana çevirip gülümser ve dostça bir selam verirsen eskiden yaptığın gibi...







ne yaparım o zaman ?