[bluemoon24]

vakti zamanın da kızılırmak tarafından da yorumlanmış olan, grup munzur'un sesinde yaşayan ibrahim kaypakkaya'ya yazılmış ağıttır.



şimdi bir rüzgardır o

dağlardan eser

ibrahim yoldaş...



öyledir... şimdilerde ibrahim yoldaş rüzgâr olmuştur. belki de memleketi çorum'un dağlarında esmektedir püfür püfür, inceden inceye yağmur serperekten. belki de çıktığı dersim dağlarında munzur vadisinin bir sağ yamacına, bir sol yamacına vuraraktan inletir dağın eteklerini.



silah kucağında kanlar içinde

vurulmuş yatıyor ibrahim yoldaş

yiğitler ölür mü üç beş kurşunla

doğrulmuş kalkıyor ibrahim yoldaş



heya hiç yiğitler ölür mü? hiç ölür mü öyle üç beş kurşunla? silah kucağında olacak. yiğit ya! silahı vardır onun yanında bir. yiğit ya! ne silahı bırakır elinden, ne sevdayı gönlünden. anaya babaya hasret yaşamayı zati baştan seçmiştir o. kim bilir kaçı, kaç sevdanın hasretinden prangalar eskitmiştir bu yolda. öyle ya! yol aldıysan geri dönmeyeceksin. deniz de zamanında darağacına ilerlerken hasretlerden eskittiği prangalar dilinde, deli parmaklıklı bir hücrede bir sağa bir sola yürümedi mi kara postallarıyla? yürüdü de yürüdü. deniz, hücreden çıkıp darağacına ilerlemişti. ilerlemişti de yine de direnmişti. ibrahim çıkamadı o hücreden çıkamadı da yine de direndi. asılsa da kesilse de direnecekti.



ali haydar yerde bak yüzü boylu

yiğitçe can verir yiğidin oğlu

başı duman duman munzur'a doğru

tırmanmış gidiyor ibrahim yoldaş



dersim bölgesinde mücadele ediyordu o zamanlar. o zamanlar, tam da kara kış zamanlar. 74'ün ocak'ı, takvim dalı tam da 24'te. vartinik mezrasında oligarşinin resmi zor güçleri tarafından bir saldırı mı ne var? bir çatışma, bir çatışma ki sorma! sonrasında bir şehit ki gel de ağlama. ali haydar gider kalan sağ ibrahim'dir. giden gider kalan sağ bizim midir? yok! giden gitmiştir ama o sağ kalan da er geç bizimdir, derler. ibrahim ayrılır ya oradan. beş gün sonra bir öğretmen ispikler saklandığı alandan. alır götürürler ibrahim'i. alır da prangalar eskittirirler ona da. dört ay eskir o prangalar diyarbakır cezaevinde. her günü işkence, her günü işkence...



işkenceler devam ediyor böyle

parça parça kesip diyorlar söyle sırları söyle

sır vermeden ser veriyor seve seve

böyle can veriyor ibrahim yoldaş



sırra sırlarıyla kadem basıyor ibrahim yoldaş. böyle can veriyor ibrahim yoldaş.



seni anlamak, yaşamaktır. seni yaşamak, amansızlığa kavga ve postal sesleri altında direngenliğe durmaktır. seni bilmek, yaşamı bilmek, silah omuzda toprağa düşmektir. seni anlatmak, eylüllü günleri geçmişe yollamaktır.



18 mayıs 1973. bitti! çekeceği, göreceği bu kadarmış dediler. eyvallah! gitti!



konuş be diyarbakır. dile gel gayrı. anlat! bir sen bilirsin olan biteni.



halkımız arıyor seni her yerde

işçiler ocakta köylüler dağda

dökülen kanların kalmayacak yerde

hesap soracağız ibrahim yoldaş



demiri de kömürü de sökeriz aman

pirinci de buğdayı da ekeriz aman

faşizme içimizden kan damlayan kılıcız

bir gün gelir kinimizi dökeriz aman



Kaynak: İtüSözlük