küçük hedefleri olan basit insanlar

[bluemoon24]

hayat yolunda anlık yaşamayı kendilerine ilke edinmiş, çok fazla uğraşı içine girmeden hayattan zevk alınabilecek yöntemleri bulabilme yolunu seçmiş, ot parçasının ürettiği oksijen molekülüyle bile mutlu olabilen insan varlığının bir türü.



hedefsiz yaşamaya, küçük işlerin adamları olmaya mahkum kimselerdir.

dünyayı değiştirmek veya buna kafa yormak, ayrıntılarda boğulmak, derin düşünmek yerine aklı havada gezen ve bu yüzden kendilerine bir böceğe özenilecek kadar özenilen yüzeysel insanlar, mutlularsa tabii sorun yoktur, olamaz ama sayılarının artması olabilir

çok büyük hedefler koyup da hiçbirini gerçekleştirememektense, ulaşılabilir hedefler koyup bunlar gerçekleşince de sevinen, gayet mantıklı ve ayakları yere basan insanlardır. önlerine gelen fırsatları değerlendiremezler anlamına gelmez tabii ki bu ama büyük hayaller kurmadıkları için, büyük hayalkırıklıkları yaşamazlar. umduklarından fazlası gerçekleşince büyük hedefleri olan küçük insanlardan çok daha fazla sevinirler, mantıklı ve gerçekçidirler çünkü. küçük hedefleri olan ama asla basit olarak nitelendirilemeyecek insanlardır bunlar.

hedefleri boyutlandırma kurumu ve bu kuruma bağlı yazar arkadaşlarımızca yapılan istatistikler doğrultusunda belirlenmiş ve ayıplanmış kişilerdir. misal asgari ücret ile iki çocuğunu doyurmaya çalışan bir baba bu kategoride yer alır, ayıplanmalıdır. neden? çünkü bu hayatın kompleks gereklerini yerine getirmemekte, anlık yaşamını devam ettirme çabasındadır.



çok ayıp. insan biraz büyük düşünür.

kime göre neye göre küçük olarak adlandırıldığı anlaşılmayan hedeflere sahip olmakla suçlanan insanlar. bu insanlar dünyaya at gözlüğüyle bakan, kendi doğruları gibi başkalarının da doğruları olabileceğini akıl edemeyen arkadaşlar tarafından hiç sevilmezler.

çoğu tanımlamada olduğu gibi yanlış anlaşılmış insanlardır. tek ve gerçek hedef mutlu olabilmek, huzuru bulabilmek ya da en azından kendine katlanabilmek iken yöntemin basitliği insanın ancak büyüklüğüne delil olsa gerek. bir de insanları basit olarak adlandıranların zavallılığı var ki bu daha hassasiyetle yaklaşılıp çözülmesi gereken bir konu.

gerçekçi ol.

imkansızı iste.

che

dünya nüfusunun ezici çoğunluğuna tekabül eden gayet güzel insanlardır. ama bir de büyük hedefleri olan basit insanlar vardır ki, işte onlardan bucak bucak kaçmak gerekir.

mutlu insanlardır. küçük hedeflere ulaşmak da basittir. hedeflerine daha kolay ulaşırlar. tatmin olurlar, mutlu yaşarlar.

öğlene karışık pide yesem daha ne iserim ki?

büyük hedefleri olan kompleks insanların dönüp dolaşıp varmak istedikleri yerde duran insanlardır.



insanların yenilgi ve hayalkırıklıklarından sonra sığındığı kalıptır.

büyük hedefe ulaşamayan biri, küçük hedefleri olan basit bir insan olmayı başarırsa mutlu olacağını zanneder.

ama geçici bir durumdur, özgüvenimizi kazanır kazanmaz büyük hedefleri gözümüze kestirmeye başlarız.

bu insan modeli her daim mutludur ama.küçük şeyler sevindirir ruhumu. felsefesini benimsemiştir muhtemelen ve aynı zamanda akıllıdır da.yoksa hırsla yüksek hedefler için uğraşan çok gelişmiş insanlar ne zaman mutlu olabiliyorlar ki?!!?çünkü hedefler hiç bitmiyor,sürekli yenileniyor.birine ulaştıkça bir diğeri geliyor!hedefine ulaştıktan sonra onunla yetinebilen insan bunun bir üst modelidir belki.

hedef saplantısı içinde olan ego maymunu insanların söyleyebileceği-sarf edebileceği söz, söz öbeği.



adını hatırlayamadığım bir filozofun felsefesi şöyledir insanlar gerçek mutluluğu bulmak için tutkularından sıyrılmak zorundadırlar. tutkunuz birine duyduğunuz platonik aşk da olabilir , sahip olmak istediğiniz herhangi birşey veya bunun gibi herhangi bir hedef de olabilir. hayatınızı ona ulaşmak, ona sahip olmak üzere kurarsınız, nitekim sahip olunca da hemen yenisini aramaya başlarsınız. bu kısır döngü hep devam eder, hep daha fazlasını istersiniz. ancak dönüp baktığınızda bunun size gerçek bir mutluluk vermediğini anlarsınız veremez çünkü bu gibi durumlarda önemli olan istediğiniz şey değildir, önemli olan onu istemenizdir. o istek duygusu, sahip olma, elde etme duygusu tutkunun manasıdır işte. ve büyük hedefleri olan insanlarda genelde bu istek duygusuyla , istediği şeyi birbirine karıştırmış insanlardır ve hayatta gerçek manada pek de mutlu olamayan insanlardır. charles bukowski hayatında yaşadığı en güzel zamanın amerikanın sokaklarında bir hedefi olmadan oradan oraya hayatın akışına kendini kaptırmış bir biçimde sürüklendiği zaman olduğunu söyler hep. bu aslında çoğu insan için böyledir ancak insanların bunu anlaması her zaman o kadar da kolay olmaz. ancak evet küçük hedefleri olan insanlar belki basit insanlardır, adı dünyada duyulmaz, kitlelere mal olmaz belki ama yinede bu insanlar hayatın gerçek keyfini alabilen insanlardır.



Kaynak: İtüSözlük