[bluemoon24]

* gönüllere girmeye kafadan niyet etmiş akıllı yazar. ayrıca nesildaşım. daha ayrıca tanımam etmem o ayrı ama "gönül" diyor işte bütün mesele bu.*



* dikkatimi çeken güzel entrylerin sahibi yazar.



* "sinavini atlatmis, gecmisler olsun" yazaridir. ayrica merakta birakmis ama sonunda ses etmis yazardir.



* Kendisi Müslüman bir Türk gencimizdir.Yalanla dolanla işi olmayan, içindeki ruh halini klavyesine çok iyi dökebilen, yaptığı gözlemleri doğruluk süzgecinden geçirip tüm ahaliyle paylaşmayı seven ve en nihayetinde sokma konusunda da beline kuvvet dediğimiz bir yazardır.Üstattır...



* arada, dut yemis bulbul gibi, konusamaz kalir ama kalemi cok kuvvetlidir. ah iste o kalem sayesinde de simdi bana dut yedirtti. isin kotusu benim kalemim de kuvvetli degil. yahu haksizlik ama bu.







seni cok cok cok cok seviyorum.



* gözlerin,



ıssız karanlıklarda parlayan



gül karası, azrailim gözlerin,



nişangah etti beni.



vurdu silah gibi, gönlümü, yüreğimi...



* Ben yürürüm yana yana



Aşk boyadı beni kana



Ne âkilem ne divane



Gel gör beni aşk neyledi







Gâh eserim yeller gibi



Gâh tozarım yollar gibi



Gâh akarım seller gibi



Gel gör beni aşk neyledi







Akar suların çağlarım



Dertli ciğerim dağlarım



Şeyhim anuban ağlarım



Gel gör beni aşk neyledi







Ya elim al kaldır beni



Ya vaslına erdir beni



Çok ağlattın güldür beni



Gel gör beni aşk neyledi







Ben yürürüm ilden ile



Şeyh anarım dilden dile



Gurbette halim kim bile



Gel gör beni aşk neyledi







Mecnun oluban yürürüm



Ol yâri düşte görürüm



Uyanıp melûl olurum



Gel gör beni aşk neyledi







Miskin Yunus biçareyim



Baştan ayağa yareyim



Dost elinde avareyim



Gel gör beni aşk neyledi.



* Sana ey kanımda eriyen kadın



Can nasıl dayansın, nasıl dayansın?



Mezara çekmekse beni maksadın



Önümde o siyah gözlerin yansın.



Bir sütun alevsin, bir sütun duman,



Yalnız seni görür gözünü yuman.



Senden ateşine bir deva uman



Bari gitsin kara toprağa kansın.



Bir çukur solumda, bir taş sağımda



Kabre girdiğim gün bu genç çağımda



Öyle bir yüksel ki sen toprağımda



Görenler ruhumu tütüyor sansın.



* aşka inanan, aşık yazar. ama aşkın kendisine inanmadığı yazar...



* aşk yalansa bu kadar yıl neden yaşadığını düşünen yazar...



* aşkına inandıramayan, inandırmak için dağ mı delmesi gereken, çöle mi düşmesi gereken yazar...



* Ne zaman seni düşünsem yalnızlığım aklıma gelir



Bir ürperti gibi derinden derine duyarım çaresizliğimi



Nedir bu gürültüler derim, top patlamaları



Nedir bu şakaklarımda zonklayan ağrı



içimden dalga dalga boşanan gözyaşları ne



Bu hangi nehir ki uzayıp gider alabildiğine



Nedir bu ümitsizlik dolu bu kahır dolu yaşlar



Bu denizler altında kopup gelen fırtına



Bu bir çağlayan gibi uğultulu yaşlar



Oysa zamandır ilerleyen imkansızlıklar içinde



Başlangıcı olmayan bir sondur yaklaştığım



Bu ipince nehir nereye gidiyor bilen var mı



Ağlatan ne beni



O doyamadığım dakikalar mı



Düşen aksi mi gözlerime o bal rengi gözlerin



Ki içimde çalkantısıyla hıçkırır denizlerin



Sorarım bu ağlamak ne kadar, nereye kadar



O zaman rüzgar durur, fırtına diner ansızın



Kapanır yorgun gözlerim bir gece başlar



Ve karanlık uykularla sürer ağlama saatleri



Uyanınca bir ıslak şafaktır gördüğüm



Bir büyük resimdir gökyüzü seyrederim



Yine Özleminle yanıp tutuşur göz bebeklerim



Duyarım vurgularını başımda çaresizliğin



Ben ağlayacak adam değildim bir kadın için



Beni perişan edecek ne vardı bu kadar?



Bir de "Erkekler ağlamaz" diyorsun



Tanrılığından utanmasa



Tanrı bile ağlar...



* Sen uykusuzluk nedir bilir misin



Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı



Gözlerini tavana dikip



Düşündüğün oldu mu bütün gece



Ve bütün bir gün



Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç



Gelmeyince



Seni aramayınca



Ölesiye ağladın mı



Sonra çekilip en koyusuna yalnızlıkların



Ona ait ne varsa



Bir bir hatırladın mı







Sen günden güne erimeyi bilir misin



Dev bir ağacın vakarı içinde ölmeyi



Bir teselli aramayı



Issız parklarda, tenha sokaklarda



Ve bütün bir şehir uyurken uzaklarda



Deli divane yollara düşüp



Yaşlanmış bir köpek gibi



Eskimiş bir gömlek gibi



Atılmışlığını hissettiğin oldu mu



Sevmekten



Günler geceler boyunca yürümekten



Elin ayağın yoruldu mu







Sen yalnızlığın acısını bilir misin



Unutulmak bir hançer gibi saplandı mı sırtına



içinde kıskançlığın zehirli çiçekleri açtı mı



Bütün gururunu çiğneyip



Sevdiğinin geçtiği yollarda



Bastığı toprakları eğilip öptün mü



Sen çaresizlik nedir bilir misin



Sen yokluk nedir gördün mü



Yanan başını



Duvarlara vurup parçalamak geldi mi içinden



Sen her gün bin defa öldün mü







Böyleyim diye ayıplama beni



Bir gün kendimi



Sonsuzluğun koynuna bırakırsam



Yaralı ve yenik bir asker gibi



Darılma



Unutma ki



Her seven isimsiz bir kahramandır



Unutma ki



insan sevebildiği kadar insandır.



* ufkunu göremeyen.







ama ulaşmak için yürüyen, yürüyecek olan yazar...



* imdat çigliklari midir?



bir felaketi mi duyururlar?



anlaşilmaz söyledikleri.



salkim saçak çökerler karanligima.



yalnizligimi dagitirlar,



yagmurda sis düdükleri...







camlarda çehreler hayal meyal.



aramizdan müthiş ayrilmişlardir.



anlaşilmaz niye öldükleri.



son nefeslerini tasarladikça,



insan israrla ölümünü yaşiyor.



yagmurda sis düdükleri...







yürekte keder yogunlaştikça,



bulutlar buz tozuna yozlaşiyor.



anlaşilmaz neleri götürdükleri



sabahlar olur bir türlü uyuyamam



içimde sanki şilepler çarpişiyor,



yagmurda sis düdükleri...



* ne kadınlar sevdim zaten yoktular .



yağmur giyerlerdi sonbaharla bir.



azıcık okşasam sanki çocuktular.



bıraksam korkudan gözleri sislenir,



ne kadınlar sevdim zaten yoktular.



böyle bir sevmek görülmemiştir...







hayır, sanmayın ki beni unuttular.



hala arasıra mektupları gelir.



gerçek değildiler birer umuttular.



eski bir şarkı belki bir şiir,



ne kadınlar sevdim zaten yoktular.



böyle bir sevmek görülmemiştir...







yalnızlıklarımda elimden tuttular.



uzak fısıltıları içimi ürpertir.



sanki gökyüzünde bir buluttular.



nereye kayboldular şimdi kimbilir?



ne kadınlar sevdim zaten yoktular.



böyle bir sevmek görülmemiştir...



* Gecelerdir bu kentin özgürlüğü



Yıkık sokak başlarında özgürlüğün ilk anı.



Gözleri cehennem kızıllığıyla



Akşamüstleri evler,



Geceyi beklerim kapı gıcırtılarıyla yankılanırken bomboş caddeler.







Ben, yitik bir aşkın peşinde bu şehrin kaldırımlarından yürürken,



Issızlığını hesaba katmadan dar sokakların,



yalnızlığımın acısını koynumda taşırım.







Bir eskiciye sattım yüreğimi



içinde yitik bir aşkın küllenmemiş hatırasını da.







Oysa hep sevecektim güneşin



bu kenti ışığıyla sardığı zamanları



Ki yüreğimi sevdim içinde yitmemiş bir aşkın ateşiyle.



Hassas bir sevdaydı benim sevdam



Yüreğimi avuçlarında tutarken, bu şehrin titrerdi elleri.







Bense aşinaydım bu kentin kalabalık caddelerine



Bilemezdim o kalabalığın beni yutacağını



Zahirdim, hariçtim, meçhuldüm



Bilemedim aşktan yoksun bu insan selinin beni boğacağını



Tan yeri ağarırken



Esiri olduğum aşkın, yokluğuna sarılacağımı bilemezdim.







Şimdi ben her gecenin gündüzle kucaklaştığı o vakitte



Taze acılara kucak açarım.







Gecelerdir benim özgürlüğüm



Yıkık sokak başlarında



Özgürlüğün ilk anı



Gözleri cehennem kızıllığıyla akşamüstleri evler



Geceyi beklerim



kapı gıcırtılarıyla yankılanırken bomboş caddeler...



* Yiğit harmanları, yığınaklar,



Kurulmuş çetin dağlarında vatanların.



Dize getirilmiş haydutlar,



Hayınlar, amana gelmiş,



Yetim hakkı sorulmuş,



Hesap görülmüş.



Demdir bu...







Demdir,



Derya dibinde yangınlar,



Kan kesmiş ovalar üstünde Mayıs...



Uçmuş, bir kuştüyü hafifliğinde,



Çelik kadavrası korugan'ların.



Ölünmüş, canım,ölünmüş



Murad alınmış...







Gelgelelim,



Beter, bize kısmetmiş.



Ölüm, böyle altı okka koymaz adama,



Susmak ve beklemek, müthiş



Genciz, namlu gibi,



Ve çatal yürek,



Barışa, bayrama hasret



Uykulara, derin, kaygısız, rahat,



Otuziki dişimizle gülmeğe,



Doyasıya sevişmeğe,yemeğe...



Kaç yol, ağlamaklı olmuşum geceleri,



Asıl, bizim aramızda güzeldir hasret



Ve asıl biz biliriz kederi.







içim, bir suskunsa tekin mi ola?



O Malta bıçağı,kınsız,uyanık,



Ve genç bir mısradır



Filinta endam...



Neden, neden alnındaki yıkkınlık,



Bakışlarındaki öldüren buğu?



Kaç yol ağlamaklı oluyorum geceleri...



Nasıl da almış aklımı,



Sürmüş, filiz vermiş içimde sevdan,



Dost, düşman söz eder kendi kavlince,



Kınanmak, yiğit başına.



Bu, ne ayıp, ne de yasak,



Öylece bir gerçek, kendi halinde,



Belki, yaşamama sebep...







Evet, ağlamaklı oluyorum, demdir bu.



Hani, kurşun sıksan geçmez geceden,



Anlatamam, nasıl ıssız, nasıl karanlık...



Ve zehir - zıkkım cıgaram.



Gene bir cehennem var yastığımda,



Gel artık...



* sen duygularınla hareket etmek istesende hayatın sana bir dayatması olan durumdur. "arkadaş bu devirde gönülde neymiş aklını kullan" sözleriyle çok karşılaşılır.



* ruh halimi en iyi tanımlayan cümle .



* gönlü taşlaşmış olanlar da okusun...







hiç bir gönüle kulak verdiniz mi? su hayattan arınıp, hiç kendiniz olup dinlediniz mi? tek yalan söylemeyecek, söyleyemeyecek varlıklar olan gönülleri. o haykırışlar vurmadı mı hiç kulağınıza?







ama ne önemi var değil mi? sadece o aptal zekanız, aklınız. hatta akılsızlığınız. dahası aptallığınız...







oysa karşınızda size sadece sevgiyle gelen, size sevgi kazandırmak isteyen kocaman gönüller var. ve sizden tek istedikleri sadece sevgi yine. başka hiçbir şey değil...







ama siz istemiyorsunuz. gurur adına, onur adına silip atıyorsunuz seviyi, sevgiyi. üstelik hiç düşünmeden. sokmuyorsunuz içeri o taş duvarlardan kimseyi. bilmiyorsunuz ki asıl onursuzluk, akılsızlık, aptallık gönlünüzü reddetmeniz. işte asıl o zaman kaybediyorsunuz. o zaman düşüyorsunuz karanlıklara. hayatı o zaman kaybediyorsunuz. can yakıp, kalp kırıyorsunuz...







siz gönüller... bundan sonrası sizin için... siz yücelerden yücesiniz. ululardan ulusunuz...o tas kalplilere, zalimlere, hainlere inat, dünyaya inat sevin. sevilmeseniz de, taslansanız da, yuhlansanız da vazgeçmeyin. vazgeçmeyin be, yıkın zalimlerin yalan dünyasını. yeni bir dünya inşa edin. yeni dünyanızın temllerini sevgiyle, aşkla kurun. yaşamanızın tek amacı bu olsun. aç kalın, açıkta kalın, divane olun, aklınızı kaybedin gerekirse...







ama vazgeçmeyin, bırakmayın peşini. siz utanmayın. gerin göğsünüzü tüm dünyaya. gelsin zalim kursunları. elbet yaralanacaksınız. ama yıkılmayın, düşmeyin...







vuslat için vazgeçmeyin...



* tek dostu ve tek düşmanı aşk ve sevgi olan.



* çok tanıdık gelen bu hüzünlü haline üzüldüğüm yazar. kendisini tanımam o da beni tanımaz ama bu dünyada gönlü ve aklı arasında kalmamış kaç kişi var ki? yaralarımızın izleri aynıysa benzer hikayelerdir hayatlarımız, yaşadıklarımız. acı olan nedir biliyor musunuz ey dostum, gönül demekten yorulup akıl demeye başladığın zamandır. senden, insanlığından geriye kalanlardır acı olan. kaldıysa bir şey tabi.