don michael corleone

[bluemoon24]

* en güzel ve dahi en kötü günlerimi birlikte geçirdiğim doğduğunda kapkara bir şey olmasına rağmen sevmekten hiç vaz geçmediğim bana ufak gelen kıyafetlerimi giydiğinde üzüldüğüm derslerle pek arası olmadığı için okul hayatı boyunca kompozisyon ve türevleri olan ödevlerini yaptığım öğlen güneşinin altında bıkmadan top oynadığım evde çoraplarla yaptığımız topla tek vuruş oynadığımızda camı benim kırmama rağmen "ben küçüğüm ya eeebii, beni dövmez annem" deyip bana bana dayak attırmayan yemek masasında hep sağ tarafıma düştüğü için ellerimiz çarpıştığında "olm sağ elinle ye şunu" dememe "sie, sen solla ye bakim yiyebilcenmi" diye cevap berip beni uyuz eden gençlerbirliği spor klubünden içeri daha çok ufakken girdiğimiz günü dün gibi hatırladığım benim okula ağırlık vermeme karşılık onun durmadan yükselişini gururla izlediğim ankaragücü nde oynarken kaptanlık bandını taktığı ilk maçta hakemlerle seramonide benim dizlerim titrerken heyecandan, onun soğukkanlılığını hiç kaybetmediğini hatırladığım onun her adam geçişinde sanki top süren benmişim gibi hızlandığım maçını izlerken rakip takım taraftarlarının "kim lan bu 9 numara indirin, kırın ayağını şerefsizin" demesiyle onun için orada üç adamın üzerine atladığım attığı golden sonra tribüne bana doğru koşarken gururla gülümsediğim arkasına adam kaçırdığında dayanamayıp "napıyosun olm mal mısın laaaannnnn!!!" diye bağırmaktan kendimi alamadığım frikik için topun başına geldiğinde stadtaki kimsenin bilmemesine rağmen, topu doksana takacağından öylesine emin olduğum sağ ayağını sadece yürürken kullandığı için ağza alınmayacak hakaretler etmem üzerine, sadece sağ ayakla şut çekmesini ve topu dağlara taşlara göndermesini keyifle izlediğim üniversite sınavına hazırlanırken ben, her gece ışıkta uyumak zorunda bıraktığım üç kişinin arasından topa çıktığında gözüne gelen tekmeyle dağılmasında ağladığım maçlardan sonra dizleri kan içindeyken, üstü başı çamur içindeyken otobüse kucağımda taşıdığım transferinden kazanacağı parayı büyük bir zevkle yiyeceğim üniversite sınavından aldığı rezil puna rağmen "lan ne okucam da senin gibi sürünecem, bi transferle paranın ebesini öperim be" demesiyle kendine olan müthiş özgüvenine hayran kaldığım çalışmayıp sergen gibi göbek yapınca durmadan azarladığım sevgisini içinde yaşayan yüzüne yansıtmayan yapısına rağmen ben üniversite için bursa ya giderken, arkamdan ağladığına adım gibi emin olduğum çok koyu beşiktaşlı olmasına rağmen galatasaray şampiyon olduğunda galatasaray bayrağımı alıp benimle tura çıkan beraber beşiktaş fener maçını izlerken birlikte kartal gol gol gol diye bağırdığım aldığı bütün yeni kıyafetleri bir kolpaya getirip zimmetime geçirdiğim kumbarada biriktirdiği parasına çok az bi para katarak ortak olup sonra bütün parasını ufak ufak yediğim kızla buluşmaya giderken lazım olur diye hep biriktirdiği paraları gizlice cüzdanıma koyan "olm çok sıkışığım lan gırtlağa kadar borca battım" dediğimde, "abi az bekle hafta sonu maç var" diyen, sonra o maçı benim için kazanıp aldığı primi yollayan ilk rakısını benim yanımda içip kütük gibi sarhoş olan korku nedir bilmez bir yapıya sahip olan "bu benim kardeşim!" dediğimde gururlandığım hayatta en çok sevdiğim üç insandan biri olan canım kardeşim uludagsozluk yazarı..