deizm

[bluemoon24]

bkz. deist)

din dogmalarını kabul etmemek fakat ateizmden farklı olarak bir yaratıcı güç olduğuna inanmak

bkz. http://www.deism.com)

tanrıya inanıp onunla insan arasına bi din sokmanın gereğine inanmamak

tüm dinleri aynı ateizm gibi rededen ama evreni yaratan bir tanrı olduğuna inanan felsefedir. thomas paine, voltaire gibi ünlü temsilcileri vardır. günlük yaşam ve pratik anlamda ateizmden farkı olmasa da yaratıcı tanrı inancıyla ondan ayrılır. ancak, peygamberlik, kutsal kitap, melek, şeytan, cennet, cehennem gibi inançları rededer. kaynak için: www.turandursun.com

tanrı bize akıl verdi, din değil* sözünü benimseyenlerin inancı.

bir anlamda diyalektik materyalizm ilkelerini kabul edip zaten özünde diyalektik materyalizm'in de açıklamaya vakıf olamadığı değişim var iyi güzel de, başlangıcı nerdeydi? sorusuna tanrının varlığıyla cevap veren bir felsefedir. tanrı'nın yaratıcılığının yanı sıra doğanın işleyişine aktüel olarak pek etkisi olmadığını kabul eder. öyledir, böyledir.

tanrı'nın varolduğuna inanan,ancak onun dünyadaki hiçbir şeye karışmadığını savunan ve bu nedenle dinlerin varlığını kabul etseler de inanmayan insanların izlediği inanç türü

tanrıdan korkmak yerine, onu, araya din gibi unsurlar koymadan, sadece aklımızı kullanarak, samimi bir şekilde sevmektir.

dinlerce tanımı yapılan tanrıdan ziyade düşünme bağlamında sınırlar koymadan, kişinin aklına ve mantığına uygun düşen yaratıcıya inanmasıdır. bu big-bang'i başlatan enerji de olabilir, insan özellikleri atfedilmiş daha somut bir inanç da. karşılıklı saygı çerçevesinde tıpkı deistlerin ateistleri ya da dindar insanları yargılamaması gerektiği gibi, deistlerin de kendini bu saydığım gruplara dahil gören kişilerce yargılanmaması lüzumdur.



allaha inanan ancak allahla insan arasındaki ilşkiye hiçbir kişi, kurum ve kavramın aracılık edemiyeceğine inanan inanış şekli.

kendi içinde çelişkiler barındıran ve aslında bir bakıma da teizmin etkisinden tam manasıyla kurtulamamışların inancıdır.



şöyle ki, dinlere inanmayıp tanrı'ya inananlar bu inanışlarını doğanın tasarım ve programlanışının tek başına mucize olduğunu, bunun tesadüfler eseri oluşamayacağı yönünde temellendirirler. oysa ki, günümüz bilimi her ne kadar mükemmel olmasa da, az ya da çok, canlılığın ortaya çıkışını, big bang'i, evrenin bu halini alışını açıklayabiliyor. ta ki, ilk madde'ye kadar.



burada bir kanaat oluşuyor: peki o halde ilk madde nerden geldi, onu da tanrı yaratmıştır işte!



bu çok iddialı bir söz doğrusu. şöyle düşünelim, kıytırık bir gaz ve toz bulutunun mu evvelden beri var olması daha mantıklı, yoksa kusursuz bir zeka, üstün bir güce sahip olan tanrı'nın mı ilk olması daha mantıklı? yani hangisinin kendi kendine olması daha mantıklı?



bu soruya yalnızca, şu daha mantıklı / bu daha mantıklı şeklinde cevaplar verebiliriz. ama bugünün teknolojisiyle o ilk maddenin nasıl oluştuğunu henüz bilemiyoruz. kısacası birtakım dolaplar dönüyor. bu işte bir iş var, ama bunu henüz bilemiyoruz. ama deizm ne hikmetse biz inanıyoruz kardeşim, allah allah der. fakat bu inanç tamamen temelsiz, sadece yargılara dayalı bir inançtır. tıpkı ateizm gibi.



sanırım gerçeklik yolunda hareket etmek isteyenlerinse inancı, agnostisizm* olacaktır.



ne şiş yansın ne kebapçı tutum.ibadet falan beni bozar ama cennetide isterimcilik.bu evreni yaratan bir tanrı var ama gereken desteği vermiyor sistemdeki bugları düzeltmiyorcu anlayış.



Kaynak: İtüSözlük