gerçek dostluk

[bluemoon24]

zaman içinde arkadaşlarınızdan sitem içerikli bir mail forward'ı alabilirsiniz. şu aralar moda olan bir mail'e göre dostluk tahta bir çitle özdeşleştirilmiş ve yılların, olayların açtığı yaralar çakılan çivilere benzetilmiş. şahsen itirazım var.



öncelikle dostluk bir tahta çit kadar basit değildir, o daha çok bir taş duvara benzer. güzel hatıralarla, geçmiş ve şimdiki olaylarla itinayla örülmüş sağlam bir duvara.. yıllar boyu birçok çivi çakmaya çalışabilirsin ama elde edeceğin tek şey bir torba dolusu eğrilmiş çivi olacaktır. bunun yanında duvardaki birkaç çiziği söylemeye bile gerek yoktur ki ona zarar verip delecek kadar büyük bir çivi bile olsa güzel bir sıvayla kolayca tamir edilebilir. içten gelen bir özür, anlayışlı bir gülümseme ya da karşılıksız bir seni seviyorum herşeyi yeniden düzeltebilir, eskisinden daha güzel yapabilir.



gerçek dostluk ise hiçbirşeye benzemez, boşu boşuna onu birşeye benzetmeye sıradan bir nesneye indirgemeye çalışmayayım. gerçek dostluk, şarkıya aynı yerden başlamak, konuşmadan anlamak, gazozunu paylaşmaktır... sıkılmadan sabaha kadar konuşabilmek, yanında rahat etmek ya da hiç konuşmadan saatlerce oturabilmektir... ıslak bir bankta oturmak, beraber hayal kurmak, piyango biletini ortak almaktır... 10 dakika sonra özlemek, 20 dakika sonra aramak ama yıllar boyu hiç kanuşmasan bile kaldığın yerden devam edebilmektir... aslında gerçek dostluk onu sadece çok sevmektir, başka bir tarife gerek yok..

mşş'nin 'boşver, olmayanı arama' lafını aklıma getiren kavram. kavramdan öte bişey olması günümüz, geçmişimiz ve geleceğimiz dünyasında* pek mümkün gözükmüyor.

gerçek olmayanına dostluk denirmi sorusunu akla getiren önerme. dostluk sadece dostluktur, önüne gelecek hiç bir sıfat onu tanımlamaya yetmez.

bir karı koca bir deney yapmaya karar verir. ilk önce adam karısının 10 kadın arkadaşını arar ve karısının dün gece eve gelmediğini söyleyip onda kalıp kalmadığını veya nerede olduğunu bilip bilmediğini sorar. 10 kadın da karısının kendisinde kalmadığını ve nerede olduğunu bilmediğini söyler. daha sonra kadın kocasının 10 erkek arkadaşını arar ve kocasının dün gece eve gelmediğini söyleyip onda kalıp kalmadığını veya nerede olduğunu bilip bilmediğini sorar. 10 erkekten 7 si kocasının dün gece onda kaldığını, bu 7 erkekten 4 ü de kocasının hala onda olduğunu söyler. işte gerçek dostluk budur.

gerçek dostluk var. ancak gerçek dost yok. çünkü gerçek dost, ancak karşındaki de gerçek dost ise o sıfata denk gelebiliyor...

ortak varlıklar üzerine değil ortak yoksunluklar üzerine kurulan dostluklardır...



bir gün, bir bilge, kendi türleriyle uçmayı reddeden iki ayrı cins kuşa rastlar yol kenarında. hayli merak eder bu iki farklı yaratığın nasıl olup da kendi aileleriyle, ait oldukları yerlerde yaşamak istemediklerini, nasıl olup da bir ´yabancı´yı kendi kardeşlerine yeğlediklerini. biri karga, biri leylek...



... o kadar farklıdır ki kuşlar, ihtimal veremez birbirlerini sevdiklerine, türdeşleriyle değil de birbirleriyle uçmayı yeğlediklerine. öyle ya, karga dediğin kargalarla uçmalıdır, leylek dediğinse leyleklerle. yaklaşır ve merakla inceler kuşları. ta ki her ikisinin de topal olduğunu keşfedinceye kadar.



o zaman anlar ki, birlikte kaçar, birlikte uçar, birlikte yaşarlar beklenenlerin yanında tutunamayanlar.



o zaman anlar ki, sahip oldukları değil, sahip olmadıklarıdır kimilerini birbirlerine yakın kılan. topal kuşlar birbirlerinin ´arıza´larını bilir ve sömürmek ya da örtmek yerine kabullenirler öylesine.



en sahici dostluklar ortak varlıklar üzerine değil, ortak yoksunluklar üzerine kurulanlardır.



aynı şekilde zengin, aynı şekilde mesut olanların ortak paydaları sabun köpüğü gibidir uçar, söner.



ortak acı, ortak hüzün, ortak pürüzdür esas yakınlaştıran, yaklaştıran...



-mesnevi´den



dostluk diye bir kavram olmadığı için gerçek dostluk diye bir kavramda yoktur. ilişkiler ancak arkadaşlıkla sınırlıdır. önermeyi test etmek isterseniz mecazi anlamda bir ayağınızın çukura düşmesi yeterlidir. o zaman görürsünüz ki kalkmak için elinizi uzattığınızda o el hep bomboş havada asılı kalır.



Kaynak: İtüSözlük