hayatın anlamsız olduğunun anlaşıldığı anlar

[bluemoon24]

ölmek istenilen anlar.



gece yarısı loş ve tenha bir sokakta yapayalnız yürürken, yüzüne hafif bir esinti çarpar, önce her köşeden çıkabilecek tehlikelere karşı hazırlık yapma ihtiyacı hisseder ve sonra, birden geçmişi düşünmeye başlar, geçmişte yapılan hatalar, anlamsız inatlaşmalar, ve hatta bazen senelerce doğruluğuna kendinizi inandırdığınız kararlarınız gözünüzün önünde beliriverir, bir iç hesaplaşma başlar,olaylar nasıl gelişti, neden yaptım, acaba haklı mıydım, bunu yapmalı mıydım şeklinde binlerce soru belirir zihinde, işte bu soruların yumak olup içinden çıkılmaz hale geldiği an bu anlardan biridir.

sevgiliden yeni ayrıldığınızda yaşadığınız anlardır...

birgün önce konuştuğunuz kişinin ertesi gün çatışmada gözünüzün önünde yitip gitmesi,kurtarılma ihtimaline rağmen o'na yaklaşamamanız,bir kaç ay sonra benzer bir olayı tekrar yaşamanız ve gelen ceset torbalarında bir önceki yitirdiğinizin isminin tükenmez kalemle yazılı olduğunu görmeniz...ağlayamamanız...konuşamamanız...adaleti nden zerre kuşku duyulmayan tanrı'yı sorgulamanız.

neden yaratıldım? ne için varım? neden yaşıyorum hala? neden yapacak hiç bir şey bulamıyorum?diye bu soruları kendinize sorar, asla cevap bulamaz iseniz ve etrafınızdaki canlı, cansız herkes, her şey size hiç bir şey ifade etmez, varlığınızdan kendiniz rahatsız olup hiç bir işe yaramadığınızı düşünür yine de bu baş edilmesi çok zor olan durumlardan kendinizi çekip alamazssanız işte o anlar hayatın çok anlamsız olduğunun anlaşıldığı ve yok olmak istenilen anlardır.allah kimseye yaşatmasın. çok zordur.bunu derinlerinden yaşayıp tedavi edilmeyen insanların sonu rdır.ölümden başka hiç bir şeyde kurtuluşu göremez ve çok acı çekerler çünkü..



mutlu olunan zamanların aniden kaybolması sonucu içinde bulunulan anlardır.

duyguların beyazdan siyaha döndüğü gri anlarda, anlatmak istediklerinizle söylediğiniz cümleler arasındaki uçurumu hissetiğiniz anlarda, ufak hataların insanların gözünde sizi değersiz bir şeye dönüştürdüğü anlarda, bedeninin yorgun olduğunu düşünüp erkenden uyumak isteyip de yorgun olan aslında zihnin olduğu için uyuyamadığın anlarda, gözünü kapatıp gözünün önünde oluşan anlamsız şekillerde anlam aradığını farkettiğin zamanlarda, yanında kimsenin olmadığını düşünüp oysa kimseyi istemediğini kendin söylediğin anlarda, tanıdık bir koku, unuttuğun sandığın bir anının düşlerine ulaştığı anlarda anlamsızlaşıyor her şey... hayat.. benlik..

onu hiç tanımadım,hiç görmedim.tek bildiğim geçtiğimiz yılın üniversite sınavında il birincisi olduğu ve türkiye derecesi yaptığı idi.boğaziçi elektrik elektronik mühendisliğine girmeye hak kazanmıştı.boğaziçi...rüyaların üniversitesi...şimdi düşünüyorum da bu sene öss'de bütün soruları yapsam anca yerleşebiliyorum boğaziçi'ne.işte o derece zeki ve başarılı bir kardeşimdi.kardeşim diyorum çünkü aynı yaştayız.on sekiz...ne güzel bir yaş değil mi?şu an internette fink atıyorum,eğleniyorum,yarın kimbilir neler yapacağım?belki sinemaya gideceğim,belki bir cafede vakit öldüreceğim.on sekiz...ne güzel bir yaş değil mi?en güzel yaşındayım lan ohh misss.



eylül-ekim gibi göğsünde bir ağrıyla doktora başvuruyor ve alınan sonuçla herkesi yıkıyor bu genç ve başarılı kocaman adam!sonuç:kanser.başta ona söylenmiyor.doktoru bizim komşumuz olduğu için ondan sürekli bu genç adamı takip ediyorum.doktor en fazla 4-5 yıl ömür biçiyor ve hastalıklığını genç adamdan gizlediklerini belirtiyor.isyan ediyorum,avrupa'daki falanca otoriteden ingiltere'deki filanca otoriteden bahsediyorum,hastalığını bilmesi gerektiğini söylüyorum.doktoru olan komşumuz sana en fazla beş yıl ömrün kaldığını söylesem,kendini pencereden atarsındiyor.susuyorum.susuyorum çünkü haklı.ne yazık ki haklı...



ortak bazı arkadaşlarımız aracılığıyla da takip etme fırsatı buluyorum genç arkadaşımı.herkes isyanda.düşünün ben bile yüzünü bile görmediğim genç adam için üzülüyorum.herkesin ağzında tek bir cümle o bunu haketmedi!



geçtiğimiz günlerde menenjit geçirdi bu genç arkadaşım.4-5 yıl yaşayacaktı ya yaklaşık iki hafta önce gerçek hayatına geçti arkadaşım.4-5 yıla isyan etmiştik haksızlıkdiye haykırmıştık.üç ay bile yaşayamadı.



şimdi toprak altında.bir kaç gündür şiddetli yağmur yağıyor buralarda.ıslak toprakta öylece uzanıyor.yeri burası mıydı?şu an boğaçi'nde olmalıydı değil mi?haksızlık bu değil mi?ne anlamı var şimdi boğaziçi'nin?sporcu olduğunu,basketbol oynadığını da öğrendim.ne anlamı var şimdi basketbolun?



isyan ediyorum.ama allah'a değil.aslında neye isyan ettiğimi de tam olarak biliyor değilim.çevrede bu kadar lüzumsuz,yankesici.tecavüzcü adam sokaklarda dolaşırken o ıslak toprak altında.kimbilir yaşasaydı neler yapacaktı?isyan ediyorum çünkü bu genç arkadaşımın yanında aynı hastalıktan yatan bir insan evladı daha varmış.peki o kaç yaşında imiş?sekiz sadece sekiz.geldiğimiz noktaya bakın.önce 4-5 yıl yaşamasına isyan ettik üç ay yaşayabildi.sonra başarılarına değindik oysaki bir çok ipe sapa gelmez insan ki bende bu grubun içine dahil olabilirim yaşıyordu.on sekiz yaşında dedik küçük dedik yanında ki hasta sekiz yaşında idi...



şimdi düşünüyorum da...on sekiz yıl kısacık bir hayat belki ama hiç tanımadığım bu genç arkadaşım o kadar güzel yaşamışki hayatını.özellikle kendime baktığımda bunu çok daha rahat ayırtedebiliyorum.peki ya ben?yarın sinemaya giderim belki dedim ya!



işte bu noktada her şey boşuna geliyor bana...hayat o kadar anlamsızsın ki...ama önemli olan bu anlamsız hayatta anlamlı bir insan olabilmek belki de...ardandan anlamlı bir kaç iz bırakabilmek işin sırrı aslında.tıpkı bu genç aynı zamanda kocaman arkadaşım gibi.rahat uyuduğuna eminim.

klozetin üstüne her oturduğun andır. -ciddiyim- hele acıyı tat olarak seviyorsan başka taraflardan da tatırılmasının sebebi nedir ? yediğin illa o şekilde mi çıkacka ? terlemek diye bişey var. nolur terlesek de o gereksiz ve acı sevenlere bol acı dolu saatleri geçirmesek? zaten uykuda yeterince vakit kaybediyorsun. bu zaman kaybı fazla ve gereksiz değil midir ?

bana kimse bunu açıklıyamaz. bende bunun hayatla bağlantısını açıklayamam ama...



Kaynak: İtüSözlük