ichi the killer

[bluemoon24]

bir takashi miike filmi.

sınırsız işkence, sadizm ve kan. kırılan kemikler, şişlenen insanlar, yüz-göz dağılmış kadınlar ve et parçaları. gülerek ölen bir insanı bu filmde gördüm. . izlemek için sağlam bir mide ve sinir sistemi gerekir.

dayanamayıp bir kez daha izlediğim film. biri beni durdursun!

bkz. somebody stop me)

gerçekten izleyenlerin sağlam mideye sahip olması gereken,hem komik hem sadist hem de abzürd bir film.hele bir sahnesinde hatun kişinin meme ucunu kesişleri var ki izleyenlerin içi cız ediyor.



filmin ismi koroshiya ichi veya koroshiya 1 olarakta geçer. 2001 yapımıdır. takashi miike'nin elinin değdiği çok bellidir. filmin sonunu yorumlamak izleyiciye bırakılmış olduğundan kesin bir sonu yoktur. tarantino bu filmdeki işkence sahnelerinden esinlenmiş hatta bazılarını kendi filmlerinde olduğu gibi uygulamıştır.

filmdeki kakihara karakteri ichi adlı katilden daha etkili ve gösterişlidir. filmin adı kakihara the psycho da olsa fena da olmazmış hani..

---kısım kısım spoyler içerebilir---

grindcore'un izleyiciye görsel olarak sunan takeshi miike filmi. dayanılması zor sadistlikler şovu da diyebiliriz.



artık miike mi efektlerin çoğunu kasten dandik yaptı insanlar kusmasın diye mi bilemiyoruz ama, kesme biçme sahnelerinin çoğu fizik kurallarına aykırı, yapay fakat gene de iğrenç. gerçi miike'nin normal sayılacak bir filmini ya ben izlemedim ya da herif azılı bir psikopat. * * *

şimdi filmimiz herkese göre değil bu biiir, izlerken eğlendim bu ikkiii ...ara ara kendi karakterimden de şüphe etmedim değil. filmin mesaj kaygısı yok, izleyici kaygısı da yok gibi. kült statüsü nedir bilemicem ama garip bir film.

ara ara japonlardan da işkillenmiyor değilim. adamlar alasen en ultra şiddetli filmler klasmanında bir numara. hentai desen bunlarda, bonsai kedi besleme desen bunlarda, canlı maymun beyni yemek desen bunlarda, yunus yemek desen gene bu sikkolarda. zaten şişme bebek keranesinin olduğu biryerden böyle şeyler beklemek olağandır sayın seyredenler.

büyük bir hevesle izlediğim fakat herhangi bir tat alamadığım takashi miike filmi. hatta zaman zaman canımın sıkıldığı bölümler bile olmuştur filmde. öncelikle katliam sahnelerini görmediğimiz fakat sonradan sağda solda kopmuş insan parçalarını gösterdikten sonra, filmin final bölümündeki ölümler oldukça basit kaçmıştır. kakihara, sevgili ichimizden daha doludur karakter olarak ama bunu da pek fazla hissedemeyiz film boyunca. o kadar ödül ve adaylıklar ne içindir anlamak zor gelir insana.

takashi miikenin anime tadındaki filmidir.



japon sinemasının son dönem özellikle 2000den sonra oldukça kanlı sahnelere gebe kalan filmleri olduğuna,şaşırmamak gerek aynı şekilde bunu icra eden başka bir japon yönetmen takeshi kitano filmleri ve b-tipi dediğimiz filmler japon yönetmenlerin elinde daha salçalı sahnelerin çekilmesine oldukçada kara bir film tadında izlenirliğini çekici kılmıştır. lakin bu filmde kanlı sahneleri aşmış yönetmenimiz miike etrafa insan kadavraları saçmayıda ihmal etmemiştir. filmimiz baştan sona kadar kan kokusunu duyabileceğimiz şekilde ilerliyor,japonyadaki çete savaşlarıyla başlayan film sonradan ichi denen bir katilin ve takero adında sadist ve mazoşist karakter arasında dönmeye başlıyor.kara film yolunda ilerleyen filmde sinemaseverlerin artık deyim olarak kullanmaya başladıkları tarantinovari kelimesini kullanabiliriz.lakin tarantino bile halt yemiş bu filmin yanında tabi olayı sadece kanlı sahneleri indirgersek… lakin tarantinonun kill bill volume 1 filminde gördüğümüz kanın fıskiye gibi fışkırma sahneleriyle bir çok benzerlik taşıyor.düşünüldüğü zaman hayvani bir dürtü olan şiddet filmde bir araç olmaktan çıkıp amaç haline geliyor sadizm ve mazoşizmin üst doruklara ulaştığı film kendisinden bekleneni veremiyor ne yazık ki.



son olarak uzak doğu sinemasının gelişimi artık asya kıtasının içinde devam ediyor ve maalesef birkaç yönetmen dışında japonya bundan nasibini alamıyor.gönül isterdi ki hayao miyazaki bir anime üstadının elinden çıkan modern masallar sinemayada uyarlansın artık etrafıma baktığım zaman bu alanda del toronun panın labirenti,tim burtonın big fish masalalrı gibi olsun insanın birazda duygulardan oluştuğu bilincine varılsın.akira kurosawadan sonra bunu yapan yönetmen sayısı bir elin parmağını geçemeyecek kadar az maalesef…

ne korku veren ne de gerilim yaratan, sadece mide bulandıran saçma sapan bir film.



Kaynak: İtüSözlük