istanbul üniversitesi hukuk fakültesi

[bluemoon24]

saçlarını sevmeyenlerin,bir an önce dökmek ve kurtulmak isteyenlerin kaydolması gereken,salt ezbere dayalı eğitim yuvası.

yeni kurulan hukuk fakültelerinin soğukkanlı bir kapkaççı edasıyla birçok kaliteli hocasını apardığı ve kalanların bir kısmının da emekli olarak veya ölerek tasfiye olduğu okulum. bazıları da rektörle anlaşamamaktan ileri gelen bir istifa eylemi gerçekleştirmiştir. kalan hocalardan ve asistanlarından bazıları ise hala okulun kalite seviyesini bir düzeyde tutabilmek adına canhıraş çalışmalar yapmaktadır. bu şahıslar bu fiillerinden ötürü tebrik edilesi, takdirname verilesi, anıtı dikilesi kimselerdir. ancak bir noktadan sonra eeeeeh ben mi kurtaracağım bu okulu diyerek kendilerini bu çabalarından emekli etmelerinden korkulmaktadır.

amfilerine hasta olduğum fakülte.

girmesi kadar çıkması da zor olan,il han özay,semih gemalmaz,haluk burcuoğlu gibi değişik hocaları içinde barındıran,dört senede bitirme oranının oldukça düşük olduğu okulum.bahçesi kışın çok güzel bir hal alır,30 yıl öncesi mezunlarının ''aaah aaahh bizim zamanımızda bu ağaçlar küçücüktü''diyaloglarına maruz kalmak içten bile değildir.

mezun olanlardan ziyade saç ekim merkezlerine para kazandıran okul.



bu bölümde diğer bölümlerdeki gibi uzun saçlı öğrenci göremezsiniz. saçları gür olanlar sadece müstahdemlerdir.



öyle madem üniversteliyim saç uzatayım diyemezsin. ben kazandığım sene uzatmaya çalıştığım saçlarımı döküldüğü için kestirdim, kel olmamak içinç iki senedir saçlar 3 numara geziyorum.



ayrıca hukukçuların çemkirgen olmalarının sebebi de bu okulun tüm güzelliklerini, vakitlerini ve neşelerini çalmasıdır. kitap okumaktan gözünüz bozulur, kamburunuz çıkar dertten kederden saçınız dökülür. abbaaoouuuvvww geldiğinize geleceğinize pişman olursunuz.



bünyesinde her daim atraksiyon barındıran,eski türkçe kelimelerden bi haber olanların zorlandığı fakulte.

geniş bir daireye yayılmış olan kampüsün muhtelif yerlerinde sırf benim saydığım tam 5 kapısı varken biz öğrenciler bunun ancak birinden bir de üsttekilerin keyfi olursa esnaf kapısından girebiliyoruz. o da şanslıysak!

süleymaniye tarafından gelip,esnaf kapısından girip derse yetişme hayali kurarken bir anda kapının kapalı olduğunu farkedersiniz. sabahın köründe sıcak yataktan kalkıp geldiğiniz yetmiyormuş gibi bir de normalde 30 saniyede gideceğiniz sınıfa,attığınız koca beyazıt turu yüzünden 15 dakikalık tempolu yürüyüşle anca varırsınız. işin komiği kimse size önceden ne kapının kapanacağını haber verir ne de bir sebep belirtir. kapıdakilere sorduğunuzda ise siklemez bir bilmiyoruz cevabıyla yetinmenizi beklerler. bu böyle 4 yıldır sürer gider. aslında ayrı bir heyecandır tabi,her sabah ulan açık mı kapalı mı heyecanı gerilimi az şey midir? şu sıkıcı ve monoton hayatımızda bir renktir esasen!

dalgın bir şekilde koridorlarından geçerken bir anda sağınızda ya da solunuzda nizami sıraya girmiş barikatlı 20-30 polis görebileceğiniz mekan.

ilginç kavgalar döner.

amfileri de yazın püfür püfürdür.

ankara üniversitesi hukuk fakültesi ile beraber türkiye'nin en iyi hukuk fakültesi olarak gösterilen devasa amfileri ile ünlü, yakın zamana kadar siyasi olayların en fazla yaşanandığı, mesut parlak sayesinde siyasetin bitirildiği ilim irfan yuvası.

1999 yılında mezun olduğum, okuduğum dönemde türkiye'nin en iyisi olan, 1 numaralı anfisine girdiğimde hala tüylerimi diken diken eden okulum. iyi ki okudum dediğim güzüide fakülte.

eğitim görevlisi bazında büyük bir erozyona sahne olsa da diğer hukuk fakülteleriyle ölçülemeyecek hukukun yuvası fakülte...

koridorlarında ali kırcaya rastlama olasılığınızın yüksek olduğu fakülte.

komşu fakültemizdir, kimi hocalarının bizim fakülteye gelerek derslere girdiği fakültedir. ayrıca, yine bizim fakültenin kurucu yedi öğretim üyesinin, zamanında mensubu oldukları fakültedir. bir bakıma, bizim fakültenin anası, babasıdır ve mayasıdır. beynelmilel fakültedir.



unutmadan.. bizim fakülte için:
okula ilk girdiğimizde daha kafadan saim üstündağın 4 sınıftaki icra-iflas dersi bir yana okulun tüm dersleri bir yana diye korkutulan okul.. ama her ne hikmetse icrayı tek sınavda verdik.. çünkü saim üstündağ emekli olmuştu..



birde semih gemalmaz efsanesi vardı ama oda o dönem yurtdışında olduğu için iyi yırtmıştık..



galiba bizim dönem çok şanslıydı..



sahasında top oynadığım, yemekhanesinde yemek yediğim sonrasında arka bahçesinde süleymaniyeyi seyrederek dinlendiğim okul bahçesi, beyazıd meydanı, sahaflar, uzunçarşı yolu ile eminönüne inmeyi oradan kadıköy akşam vapuruna binip derslerin yorgunluğunu temiz boğaz havası ile geçirmeyi çok özlüyorum..



birde final dönemlerinin öldürüsüye temposunu.. fotokopiler, kitaplar, sabahlamalar, uykusuluk, nescafe, beyazıd kütüphanesi, sahaflar, filiz kitabevi, yeni anfi vb.. bu bile özleniyor be..



Kaynak: İtüSözlük