kendine yetmek

[bluemoon24]

güçlü kişinin muhtaçlığından sıyrılmışlığı. eliniz mi üşüdü? hohlayın geçer...

daha hoyrat yetinimlere gebe bünyeler için


sanıldığı gibi güçlü kişiliklerin durumu değildir. henüz duygusal yönlerini keşfetmemiş, bazı soruları sorma ihtiyacı hissetmemiş kişilerin geçiş sürecidir. bolca kitap okumak, konserlere gitmek, gülmek gülümsetmek mümkündür. insan ayırt etmeden herşey herkese aittir, paylaşılır.

sonra bir gün hayat başlar. bazen aşk bazen ölüm bazen parasızlıkla tüm zamanların tüm insanların ayrımsızlığı kırılır tuzbuz olur. kendine yeterlilik kendine yabancılaşmaya dönüşürken onca insandan yanında kalanlar sonunda bir gün kalbine yetenler olur çıkar.

şimdi sen kendine yetiyor musun yoksa birileriyle mi varoluyorsun bi sor?

emin misin???

mümkündür ve çok da keyiflidir.inzivaya çekilmek anlamına gelmez, tek başına olunan zamanlarda tadı çıkarılıp, başkalarıyla olunan zamanlarda

da keyif almak şekli de mevcuttur.

bir sanrıdır. kişi bunu başarabildiğini sanır ama dara düştüğünde, kendisi farkında olmasa da, tutacak bir el aramaya başlamasıyla yanıldığını anlar. bir gece vakti deprem olduğunda yatağınızdan fırlayıp yalnız olduğunuz odanızdan dışarı çıkmayı, karşılaşabileceğiniz, sizi avutacak bir başkasını görme umudunuz olmadığı için gereksiz gördüğünüzde ve bu içinde bulunduğunuz zorunluluğun size ne kadar acı verdiğini o anki korkunun da etkisiyle farkettiğinizde anlarsınız aslında bu kendime yetebiliyorum cümlesinin bir sanrıdan öte bir şey olamadığını/ olamayacağını.



ebeveyn, üzerimizde otorite kurmaya çalışan kişilerden ibaret bir çift insandır onların denetimi altında yaşamaktansa, yalnız yaşamayı tercih ederim. amenna.

akraba denen şeye karşıyım. bir insanla onu sevmediğiniz halde salt akraba olduğu için ayıp olmasıncılık oynayarak görüşmeye çalışmak ikiyüzlülüktür bence. bu sebeple akrabalarımı eledim ve içlerinde bir, bilemedin iki tanesiyle görüşmeye devam etme lütfunda bulundum. bu bile yeterince fedakarlık değil mi zaten? kabul.

arkadaş, eş dost tamam ama öyle komün halinde yaşamak benim özgürlük anlayışıma, bireyci mantığıma ters. bu nedenle görüştüğüm arkadaş sayımı minimize ettim. artık, vakitli vakitsiz kapımı çalan bir arkadaş ordusu yerine, bir, en fazla iki kişiyle görüşüyorum. iyi.

öyle vıcık vıcık komşuluk ilişkileri çok demode. her aklıma geldiğinde 'ııyyk!' demekten kendimi alamadığım bu ilişkilere vesile olmasın diye komşularıma selam dahi vermiyorum. tercihinizdir.

iş yerinde resmiyet ötesi davranışlara oldum olası gıcığım. işyerindeki tüm erkekler 'bey', tüm bayanlar 'hanım'dır ve ötesine geçmeye çalışanlara tarafımca haddi bildirilir. çok profesyonelce.

okul arkadaşlarımı olması gereken yerde, okul hayatında bıraktım. eskaza adresimi bulup bana düğün davetiyesi yollayan eski okul arkadaşıma davetiyesini yırttığımı söylememiş olsam da düğününe katılacak kadar da yakınlaşmak istemediğimden, bir kuru tebrik mesajı atmayı tercih ettim. fazlasını beklemesin benden. cool'sunuz evet.

en son bir sevgilim oldu ama ona da özgürlüğümü kısıtladığı gerekçesiyle sık sık çemkirdim, onu canından bezdirip bıraktım. kimseye eyvallahım olmadığı gibi, sevgiliye de eyvallahım yok. zira özgürüm. öyle vıcık vıcık insan ilişkileri bana göre değil demiştim değil mi? tamam.



evet, bunları başarabildiğinize göre siz kendine yetebilen birisiniz. tebrik ediyorum sizi. benim yapamayacağım şeyleri yapabilen insanları hep tebrik etmişimdir.



diliyorum bu sanrıdan vakitlice uyanırsınız. ya da hiç uyanmaz, öyle ölüverir gidersiniz ki acınız fazla olmasın.



Kaynak: İtüSözlük