asteğmen

[bluemoon24]

asteğmen olmak,askerlik yapacak yeni mezun arkadaşlara ne kadar cazip gelsede aslında madalyonun diğer yüzü biraz farklıdır.üç aylık bir periyotda gayet sıkı bir askeri eğitime tabi tutulan asteğmen adayları,kısa dönem tertiplerine kıyasla gerçek bir harp eğitimi alırlar.sabah spor öğlen ders derken asteğmen adayları eğitimlerini tamamlayıp asteğmenliğe hak kazanarak yurdun muhtelif köşelerine vazifelerini tamamlamak üzere atanırlar.işte bu kısımdan sonrası nereye atandıklarına bağlı olarak büyük farklılıklar gösterir. kalan sekiz ayı büyük şehirde olmanın avantajlarını kullanarak rahat geçirebilecekleri gibi kendilerini bir hudut karakolunda hiç bitmeyecekmiş gibi gelen bir kabusun içinde de bulabilirler.asteğmenin asteğmenden başka dostu olmaz önermesinin doğruluğundan yola çıkarak asteğmenin silahlı kuvvetlerde kolay kolay arkadaş bulamayacağını söyleyebiliriz.askerliğe beraber başladığı kısa dönem tertipleri tezkere alıp giderken hala altı ay kadar askerlik yapacak olan asteğmen o andan sonra durumu kabullenir.yüzbaşının ağız kokusu ve angarya işleri bir yana,asteğmenlerle araları daimi limoni olan astsubayların entrikalarıyla uğraşıp duran asteğmene tezkeresine bir ay kala teğmenlik rütbesi takılır.bu gazla askerliğini tamamlayan asteğmen vatana borcunu fazlasıyla ödemiştir,içi rahattır ama emin olduğu birşey vardırherşeyi başa sarıp bir daha tercih yapacak olsa kısa dönem olmak isteyecektir.

askerliğini subay statüsünde yapan tahsil sahibi kişiler diyebiliriz kısaca.



çok kısa süren bir askerî eğitim almış, askerliğin asından anlamayan kimselerdir genelde ve bu sebeple ordunun diğer mensupları tarafından pek iplenmezler.



askerî eğitim ve ahlaktan uzak oldukları için yerine göre hor görülebilmektedirler. normalde muvazzaf bir subayın yaptığı hatanın milyonda birini yapsalar yerin dibine sokulurlar bunlar.



astek dediğin sorumluluğu taşıyamaz der bazıları. aslında bu söze hem katılıyorum, hem katılmıyorum. şöyle ki, elbette askerliğe bu kadar yabancı birine direkt rütbe verirseniz rütbenin altında ezilir, havalara girer, 6 aylık askerliğine bakmadan 25 yıllık astsubayı fırçalamaya kalkar. peki hepsi böyle mi bu asteğmenlerin? elbette hayır. bulunduğum mekanda* sayısına bereket denilecek miktarda asteğmenle muhattabım ve yukarıda anlattığım densizliği yapabilecek asteğmenlerin ancak %5'i temsil ettiğini söyleyebilirim .



asteğmenler tahsil sahibi insanlar oldukları için genelde askerlikmiş, emir-komutaymış, bilmemneymiş,.. bu tür şeyleri takmayan insanlardır. gelgelelim bir emir verildiğinde de ulan nasıl olsa sayılı gün deyip sanırım böyle diyorlardır) emri harfien uygulamaktadırlar.



bunun yanısıra muhabbetleri de gayet iç açıcı olur genelde. özellikle tabip asteğmenleri tavsiye ederim.

tek çizgiden oluşan rütbesiyle askerlik görevini yerine getiren kişidir. doktor asteğmen,öğretmen asteğmen gibi çeşitleri vardır ki öğretmen asteğmenlik bu ülkede yapılabilecek en kral askerliktir. yaklaşık 3 haftalık bir acemi eğitiminden sonra üniformalar çıkartılır ve sivil kıyafetlerle öğretmenlik yapmaya devam edilir. doktor asteğmenler de kısmen rahattır denilebilir.

lakin diğer sınıflarda asteğmenlik yapmak zor zanaattır. er ve erbaşlar sizi takmaz,hele bir de kaba kuvvet uygulamaktan hoşlanmayan bir kişi iseniz eşek osurur yel götürür. uzman çavuşlar ve astsubaylar sürekli arkanızdan konuşur,sizi sevmez. subaylar ise sürekli üzerinize gelir,ne kadar angarya iş varsa size verir. özellikle üsteğmenler asteğmenlerden acayip hoşlanır,yere göğe sığdıramaz sevgisinden.

kısa dönem askerlik yapmak çok daha akıllıcadır. çünkü kısa dönem bir çavuş,er ve erbaşlardan asteğmenlere gösterdikleri saygının daha üzerinde bir saygı,bir de üzerine sevgi görür. astsubaylar da kısa dönemlere ilk başlarda kıllık yapsalar da okumuş adam yahu düşüncesiyle size zamanla alışırlar.

kısacası asteğmenlik yapılacak iş değildir,kesinlikle tercih edilmemesi tarafımdan tavsiye olunur.

subayların nöbet kaktırmasında birinci sırada bulunan rütbeli askercik. bir kısmı 12 aylık askerlik hayatına kendini atatürk sanarak atılır. kendi askerine ve birliklerde ki diğer askerlere eziyet amacı ile şınav, sürünme cezası vermeye çalışır. bilmez o anda kendisini ezdiğini aslında. karşısında ki 18-20 yaşında ki çocuğa amirlik taslamayı erkeklik sayar, terhis olduktan sonra da iş hayatında aynılarını yapmaya çalışır ancak birisine elbette ki çarpılır.

sivil hayatta çarpılabilme ihtimali olan bu adamların birlik içerisinde de çarpılma ihtimalleri yüksektir.

şöyle diyaloglar yaşanmıştır.

+er: komutanım bir durum arz edebilir miyim?

-komutan: söyle.

+e: komutanım xx astegmenimiz bize haksız yere eziyet ediyor ve gülüyor.

-k: tamam oglum, çık.

bir gece, komutan nöbetçi amiridir. gece saat 3 te postaların odasına gelir.

-k: ee yavrucuğum, xx asteğmeninizi bana kadar bir gönderin. ha söyleyin tam teçhizatlı gelsin.

+e: emredersiniz komutanım. puhahahaa.

+e: komutanım binbaşımız sizi görmek istiyor. yalnız dedi ki tam teçhizatlı gelsin.

beş dakika sonra üzerinde hücum yeleği, elinde silah, kafada miğfer ile asteğmen kanter içerisinde postaların odasına gelir. korktuğu binbaşının kendisini o saatte neden çağırdığını postalardan öğrenmeye çalışır ancak postalar ketumdur. tam o esnada binbaşı da postaların odasına gelir. esas duruş veren asteğmen nöbetçi amirine tekmil verir.

ve,

-k: xx ciğim. şimdi bir durum 8 verelim, acil müdahale mangasının 4.5 dakika da yerlerinde olması lazım. bu adamlar 21 kişi, sen 4.5 dakika sonra buradan çıkıp, 42 dakika da her bir askerin yanından bana bir telsiz çevrimi ver. asklerin teçhizat ve pozisyonlarına göre not almayı ihmal etmeyelim.

* asteğmen: emredersiniz komutanım.

-k: ha asteğmenim, çelik yelek giymeyi unutmuşsun.

ve asteğmen o akşamdan sonra ne tesadüfse hep binbaşının nöbetçi amiri olduğu gecelerde eğitime çıkar eziyet ettiği askerlerine karşı melaike olmuştur ama beyhudedir.

ertesi nöbet gecelerinde hep aynı söylemler tekrarlanır



-k: postaa...asteğmenine söyle çelik yeleğini giyip gelsin.

türk silahlı kuvvetlerinde dört yıllık üniversite mezunu sivillerin uzun dönem askerlik yapmaları durumunda acemilikten sonra aldıkları rütbe. eskiden harp okulundan mezun olunca subayların altı ay için aldıkları rütbeyken şimdi sadece son sınıf harp okulu öğrencilerinin de sahip oldukları bir rütbedir.

asteğmen olarak askerlik yapmak iki türlü olabilir. ya bir karargahta kafası çalışan, evrak işlerini yapabilecek, en pis nöbetleri tutabilecek bir asteğmen olmak ya da doğru düzgün rütbeli personel olmayan, kendisinden sonra en rütbeli personelin en azından yüzbaşı olduğu bir kıta birliğinde asteğmen olmak.

ilki hakkında sadece oradan buradan duyduklarımı yazabileceğimden kendi başıma gelen ikincisinden bahsetmek, kısa da olsa tecrübelerimi aktarmak isterim.

bir kere bir asteğmen, kağıt üstünde farklı olsa da, ne bir subay ne bir asker ne de başka bir şeydir. asteğmen asteğmendir. ve bir asteğmeni ancak aynı şartlardaki bir başka asteğmen anlayabilir.

kıtaya ilk katıldığınızda doğru düzgün tekmil vermeyi bilmezken ilk günden tekmil vermeniz, içtimaya hakim olmanız, bölüğü eğitime çıkarmanız beklenir. eğitim bambaşka bir olaydır. kendiniz doğru düzgün bilmezken, çavuş talimgahtan gelen kıta çavuşları sizi bilgi olarak ezerken, yandan kıs kıs astsubaylar ve uzman çavuşlar gülerken eğitim vermeniz, en azından eğitimi yönetmeniz beklenir. bir ay sonra nöbetler başladığında en pis nöbetleri size yüklerler. devletten aldığınız maaşın haksız olduğu mutlaka size ima edilecektir. bu durumda karşınıza hangi rütbeden olursa olsun helal süt emmiş birilerinin çıkmazı elzemdir. bir diğer olasılık sizin olaylara tamamen kayıtsız kalmanız, yediğiniz fırça ve azarları yutmanız ve terhis gününüzü beklemenizdir. eğer diğer yolu seçerseniz, kıçınızdan ter damlayacak, her şeye rağmen en ufak açığınızda size hissettirilerek arkanızdan gülünecek, hala fırça yemeye devam edeceksinizdir. burada farklı olan askerliğiniz bittiğinde herkesin öyle böye size duyacağı gerçeğidir.

asteğmenlikte en önemli konulardan biri erlerle olan ilişkidir. erlerle olan ilişkisini iyi ayarlayan asteğmen, askerliğinde çok rahat edecektir. tabi bu da ancak yenilen kazıklarla olacak bir durumdur. erler iyidir, size sıcak yaklaşırlar, askerde geçici olduğunuzu bilirler ama en ufak tavizinizde suistimal ihtimali yüksektir. maalesef söylemem gerekir ki gerektiğinde sertlikten hatta dayaktan kaçınmamak gerekmektedir . mesafe iyi ayarlandığında askerler bir asteğmenin hem dert ortağı hem eli kolu olacaktır.

asteğmenlikte en zor olanlardan biri de zimmet konusudur. takım komutanı olarak atanan bir asteğmen hayatta ilk defa gördüğü bir depo silah, mühimmat ve gereçi zimmetine almak durumunda kalır. burada zimmeti aldığı kişilerin niyeti kötüyse yapılacak bir şey yoktur. bu oyuna gelinir, aldım zannedilen bir çok malzeme depoda bulunmaz, terhis zamanı asteğmenin başına bela olur.

her şey öyle böyle bittiğinde, eve dönüldüğünde hiç bir zaman isteseniz de yaşayamayacağınız, normal hayatınıza göre tamamen sürreal bir dünya ve tecrübe yaşamanız yanınıza kar kalacaktır.

yedek te olsa subayız as ta olsa tegmeniz tekerlemesi ile teselli bulmaya çalışan kuş desem kuş degil deve desem hiç degil grubu askerlerdir.

astsubayların sevmediği rütbe.

1972 öncesi harp okulu mezunlarının, mezun olmadan bir sene önce aldıkları rütbe. bu şekilde son sene subay olarak okunuyordu. ama idaredekiler son sınıfta yaşanan uçarılıklardan bezmiş olacak, bu olaya 1972 yılında son verilmiştir. bu şekilde deniz harp okulunda son sene asteğmen olarak okuyan son sınıfta rahmetli babam da vardı.

güneydoğudaki küçük bir asker hastanesinde spesifik bir branşta uzman doktor olarak askerlik yapıyorsanız, asteğmenim şeklindeki üzerinize iş yıkıcı bir uslupla çağrılmayacağınız rütbe... doktor bey daha çok tercih edilir. ee, iş düşebilir ne de olsa...

teğmen ve üsteğmenlerin arkadaş gibi yaklaştıkları , yüzbaşı ve üstünün ise genelde fırça manyağı yaptığı, askerliğinin bitmesine bir ay kala teğmen rütbesine terfi eden en düşük rütbeli subay.

aşağıdaki fıkranın, statülerini en iyi açıklayabildiğine inandığım bahtsız topluluk:



iki albay, geceleri karılarını sikmenin görev icabı mı yoksa bir angarya mı olduğunu tartışmaktadırlar. konuşurlar konuşurlar ama bir türlü sonuca varamazlar. fıkra bu ya, birden onlara doğru gelen bir asteğmen görürler. hemen yanlarına çağırırlar.

-sana bir sorumuz var asteğmenim, biz düşündük düşündük bulamadık.

-emredin komtanım!

-şimdi biz karılarımızı sikiyoruz ya, bu görev icabı mı yoksa angarya mı?

-görev icabı komtanım!

-ulan hemen nasıl söylüyorsun, biz o kadar tartıştık bulamadık.

-angarya olsaydı ben sikerdim komtanım!
üç ay civarı zor ve sağlam bir eğitimden sonra başladıkları görevde en büyük handikapları kimse tarafından sevilmemeleridir. üst rütbeler omuzundaki tek çizgi nedeniyle tek cızık diye, astsubaylarda yıllarını askerliğe verdikten sonra kendilerinden üst rütbeli birinin gelmesi sonucu çekirge diye kafa bulurlar bunlarla kendilerince. askerde para kazanmak iyi gibi gelsede kesinlikle kısa dönem askerliğin yerini tutmayacağını beraber askere başladığı kişilerin askerden dönmesi ve aldığı sorumlulukların neticesinde görür. en iyi dostu kendi rütbesinde olanlar ve kısa dönemlerdir çünkü adam akıllı muhatap olabilip derdini açılabildiği kişiler bunlardır. erler ise nefret eder bunlardan kesinlikle hiç bir erle muhatap olmaması lazımdır çünkü bokunu çıkarmaya meyilli çok tip vardır. subat gazinosundan yararlanabilmesi, gerektiğinde özel şöförü olması, bedensel olarak en azından acemilik sonrası yorulmayacak olması iyi yönleridir.

sayesinde sabah 8 akşam 5 saatleri arasında askerlik yaptığım, saat 5'ten sonra bilgisayarımı kapayıp üniformamı çıkarıp dolaba asıp blue jean'lerim le eve gittiğim, sabah kalvaltılarını donut ve kahve ile öğle yemeklerini de piliç fileminyon dan garip soslu yemeklere kadar değişiklik gösteren açık büfeli subay yemekhanesinde, saat 3 teki çay saatlerini ise kafeteryasında espresso içerek geçirdiğim rütbe.

edit: yedek subay okulunda 3 aşamalı ve inanılmaz zor olan bir ingilizce sınavını geçtikten sonra bu kurayı çektim, diyeceğim odur ki acemiliğinizde açılan ingilizce yada bilgisayar sınavlarına mutlaka girin, kazanırsanız çekeceğiniz kura torbası ona göre olacaktır

sağlık sınıfı ve ikmal sınıfı hariç acemilikleri 3 aydır. sağlık sınıfının 28 gün, ikmal sınıfının 18 gündğr acemiliği. ikmallerin bu şansının nedeni meslek kur'asına tabii olmalarıdır. yani takım komutanlığı değil de mesleklerini icra edeceklerdir birliklerinde. fakat bazen de takım komutanı olurlar birlik komutanlarının zoru ile. bu iki sınıf son 3 ay teğmen rütbesi takar ve maaşı alırlar. diğer sınıflar son ay takarlar rütbeyi ve maaşı alırlar. bu iki sınıf aynı zamanda 2 ay fazla maaş alırlar diğerleri acemilik yaparken.



bir fıkra ne işe yaradığı anlatır asteğmenin



paşalar kendi aralarında tartışmaya başlarlar. konu, bu yaştan sonra karılarına karşı seks görev midir angarya mıdır? şeklindedir. işin içinden çıkamazlar ve üniversite görmüş olduğundan bir asteğmen çağırırlar.

asteğemene aynı soruyu sorarlar seks bu yaştan sonra görev midir angarya mıdır?

asteğmen düşünmeden cevap verir görevdir diye.

paşalar sorar nasıl bu kadar eminsin?

asteğmen, angarya olsa bize yaptırırdınız!
mezun olduktan sonra güzel bir birlikte olunduğu takdirde yabana atılamayacak bir maddi birikim yapmaya imkan tanıyan rütbedir.



Kaynak: İtüSözlük