beşiktaşlı duruşu

[bluemoon24]

süleyman seba'dan sonraki yönetimlerde bozulmaya başlamış, yıldırım demirören ile beraber yönetimde bozulmuş olan duruştur... anlamayanlar için, son dönemde, şükrü saraçoğlu'nda -ricardinho'ya yapılan saldırı, kablo kesimi vs vs.- ve ali sami yen'de -pet şişe yağmuru ve stadı yakma girişimi- olanları gördükten sonra daha iyi anlayacağı duruştur.

mütemadiyen o duruşa bir vuruş kaç kuruş sözünü aklıma getiren tamlamadır.



edit:

sevinmek için sevmedik felsefesini sonuna kadar uygulamak, en kazma futbolcusunu bile sadece canını dişine takarak elinden geleni yaptığı için alkışlamak, bağrına basmak, en kötü günlerde bile stadı doldurmak, kaybedilen maçlardan sonra içten bir şekilde yenilsen de yensen de taraftarın senle diyebilmektir.

bu duruşuya binaen bir de fenerbahçeli vuruşu vardır ki sormayın..

11 şubat 2006 samsunspor fenerbahçe maçı sonrası marcio nobre'yi ahlaksızlıkla suçladıktan 3-4 ay kadar sonra öve öve beşiktaş'a transfer ederek yıldırım demirören tarafından gösterilen duruş şekli. şeklin ne olduğu merak konusudur ayrıca.







duvara karşı sırtını dayayarak..

güneşe karşı yüzünü dönerek..

bayıra karşı yatarak..

rüzgara karşı işeyerek..
şerefli ikincilikler kazanmaktan övünen bir duruştur.

beşiktaşlı olmanın getirdiği bazı manevi değerler ve duruşlar bütünüdür. tabi ki bu , tüm beşiktaşlılar şereflidir , diğerleri şerefsizdir anlamına gelmez. hatta ve hatta bir insanın ''ben beşiktaşlıyım'' demesi yeterlidir ve bu noktada ''beşiktaşlı duruşu'' diye bir şeyi gerekli görmek de anlamlı değildir. günümüzde kabul etmek gerekir ki beşiktaş futbol takımı sportif başarı olarak rakiplerinin gerisinde kalmıştır ve bu da akla ''acaba sportif başarısızlığı örtmek , unutturmak için mi uyduruldu bu beşiktaşlılık duruşu'' diye sorular getirmektedir. hiç şüphesiz ki bu soruyu soranlar haklıdır , ben de beşiktaşlı olmasam bu soruyu sorardım - hoş , beşiktaşlı olmama rağmen bile ara sıra sormuyor değilim.- beşiktaşlılık duruşu , beşiktaşlılık duruşu diye papağan gibi tekrarlanırsa bu maneviyat , elbette başkalarının ağzına da dalga konusu olacaktır. her takımın içinde iyi insanlar , kötü insanlar vardır , her taraftarın içinde melek gibi olanlar , şerefsiz olanları vardır. bunu kabul etmek gerekir. ikide bir , her söze karşılık ''beşiktaşlılık duruşu'' diyen adam da , ''beşiktaşlılık duruşu ne ki lan , dayıyla kutlama yaptınız , şerefli sekizinci oldunuz bu mudur?'' diye soran adam da aynı kapasiteye sahiptir gözümde. ilkokulda yaptığımız futbol muhabbetlerini bile aratan , özleten bir hal almıştır artık bu durum. beşiktaşlıysanız , beşiktaşla gurur duyun , maça gidin , ürün alın , destekleyin , tarihini öğrenin. yoksa beşiktaşlılık , sportif başarıda bizden önde olan rakiplerimize , ''siz hep şerefsiz şampiyonluklar aldınız , biz şerefli ikinciyiz'' demek değildir. dediğim gibi her takımın içinde iyi de vardır kötü de vardır bunu kabul etmek lazım. beşiktaş ve beşiktaşlılar bu zihniyetini değiştirmediği sürece biz daha çok şerefli ikincilikler üçüncülükler alırız. ha bir de şey var , ''biz takımı kupalar , şampiyonluklar için sevmedik'' elbette burası da doğrudur. sonuçta bir takımı sevmek sadece o takım şampiyon olunca sevinmek , derbi kazanınca kudurmak değildir. ama şurası da bir gerçektir ki , sportif başarı çok çok önemlidir. yoksa neden yeni teknik adamlar , yeni futbolcular alınıyor. karşılıksız seveceksek sevelim , destekleyeceksek destekleyelim. yoksa bu duruş muhabbeti fanatik bir beşiktaşlı olarak benim bile canımı sıkmaya başladı.

yıldırım demirörenin içinde bulunmadığı duruş.

pascal nouma'nın yaptığı hareketi tasvip etmeyen duruş.

stada bıçak sokup kendi kardeşini bıçaklayan şerefsizi tekrar içine sokmayan duruş.

kupayı başkaları alsa laf etmeyecek olanların, kupayı beşiktaş alınca laf sokmalarını bir kere bile umursamayan duruş.



beşiktaşlı duruşu her zaman futbolu seven duruştur, diğer takımlarla barış içinde yaşamaya çalışan duruştur. rakip taraftarla kavga etmeye çalışan değil, rakip taraftarla sohbet etmeyi seven duruştur.

nice umutlarla getirilen dünyanın en şöhretli teknik direktörüne 3. sınıf futbolculardan takım kurmak. üç beş maç sonra bu teknik direktörü kovmak. adam mahkemede hakkını arayınca da sorunu milli meseleye döndürmeye çalışmak.



sezon içinde gelinen durumda diğer rakibinin yöneticisiyle siz şampiyon olun biz de tükiye kupasını alalım şeklinde paylaşımlarda bulunmak. sonra aynı rakiple oynanan sampiyonluk maçında enterasan bir maç çıkarıp yenilmek . herkesin aklında soru işaretleri bırakmak.



federasyon başkanı ile akraba ilişklerini kullanarak hakem atamalarını etkilemek. dost meclislerinde hangi maça hangi hakemin atanacağını açıklamak. bu sayede akraba federasyon başkanını küstürmek.



eski beşiktaş yöneticilerinden birinin federasyonda önemli bir görevde bulunmasını sağlamak. federasyon beşiktaş aleyhine bir karar verdiğinde ise bu zat için '' beşiktaş'ın haklarını korumayacaksan ne işin var orada? bundan sonra kulüpten içeri bile giremez.'' mealinde beyanatlar vermek.



''takımı ligden çekeceğiz'' şeklinde açıklama yapmak. futbolcular, taraftarlar, rakipler dahil herkesin zihnini bulandırmak. 2-3 gün sonra şampiyonlar ligindeki rakibine 8-0 yenilmek. maçtan sonra '' avrupalı hiç acımıyor, 8 tane golü iteleyiveriyor.'' şeklinde demeç vermek. ''sonraki lig maçında paf takımla çıkacağız'' diyerek çevir kazı yanmasın yapmak. sonra bunu da çevirip as kadroyla maça çıkmak.



tüm bu değerlendirmeler ışığında yapabileceğimiz çıkarım beşiktaşlı duruşu = hayal kurmak + boş konuşmak + federasyondan adaletli kararlar değil kayırma beklemek + söylediklerini bir çırpıda yutmaktır.

yerdeki parke taşlarının şeklini inceleyecek şekilde duruşa sahip taraftar grubu.

kim ne derse desin bu tarz bir duruş veya ifade vardı. evet vardı diyorum çünkü son zamanlarda beşiktaş'lının kendisi dahil sıkıldığı için biraz rafa kaldırıldığını düşünüyorum. nedir peki bu beşiktaş duruşu o zaman? bu özellikle seba döneminde kendini fazlaca gösteren ben sporcunun zeki, çevik, aynı zamanda ahlaklısını severim mottosuyla paralel bir hareketti. dikkat edin seba dönemine şımaran tüm adamlar yıldız bile olsa sepetlenmişti. o dönemki futbolcuların büyük çoğunluğu eğitimliydi. seba beşiktaş'ın galatasaray ve fenerbahçe'nin gölgesinde kalması uğruna beşiktaş'lı duruşundan taviz vermemişti. fakat zamanla beşiktaş o kadar 2.planda kaldı ki basın sayfalarında çok az yer kaplamaya başladı, hakem hatalarının üzerine gidilmedi, şampiyon olunduğu yıllarda bile sıkıcı kutlamalar yaşandı. işte orada beşiktaş'lının kendisi yani taraftarı yeter dedi bizimde sesimiz çıkmalı bu lig de sadece 2 takım yok mantığıyla önce büyük başkan sebayı koltuğundan etti. hem de çok ve çok üzücü tezahüratlar eşliğinde. sonra çarşı ismi bir anda en çılgın,muhalif taraftar grubu olarak ön plana çıktı, adamlar adeta kabuğundan çıkmış gibi bir anda her şeye muhalif isyankar bir kitle oldular. bu arada seba dönemiyle ne kadar çelişki içinde olan yönetici, başkan tiplemesi varsa başa geçti. taraftar ilk başta hoşlandı bu durumdan çünkü artık sesleri çıkıyor, şerefli ikincilik denilip bir senenin emeği unutturulmuyordu. ama zamanla haddini aşan ve bu beşiktaş duruşuyla ters çok talihsiz hareketler ve açıklamalar görüldü o yüzden o döneme özlem duyanlar yok değil gibi ama o özlemi duyanların yaş grubu genelde 30 üzeri olanlar. yaşı daha genç ve özellikle 20 ve altı olanlar ise genelde durumdan memmun çünkü sessiz kalmak galatasaray ve fenerbahçe'nin gölgesinde mücadele etmek istememekte. işte bu noktada bazen eski değerler hatırlanıp yenilerle çatışabiliyor, ne olursa olsun beşiktaşın, beşiktaşlının kendine özgü bir tarzı, duruşu var gibi bunu kabul etmek lazım.

duvara karşı bir duruşdur.



Kaynak: İtüSözlük