bir cinayet aracı olarak gözlük

[bluemoon24]

pek fazla uygulanmayan, ilki 1957 olmak üzereve en son 1977 yılında adam eyeman tarafından icra edilmiş ve literatüre 'eyeman shot' olarak geçmiş bir terimdir.

isteyenler washington post'un arşivinden haziran 77 basımlı baskıları inceleyip cinayetin nasıl işlendiğini öğrenebilir. ama değişik kaynaklardan edindiğim bilgilerle harmanlarsam bunları şunları söyleyebilirim size:



eyeman* kendi işinde sıradan bir vatandaştır. postacı olarak çalışmakta, evli bir çocuk babası, amerikan rüyasına inanan tipik bir amerikalı. anne ve babasını küçük yaşta bir trafik kazasında kaybetmiş, teyzesinin himayesinde büyümüş cinayet sonrası alınan sorgusunda belirttiği gibi çocukluk hayali olan postacılığı seçmiştir. çocukken postacıların başka dünyalardan gelen insanlar olduğunu düşünüyormuş.



öldürülen kadın ise yalnız başına yaşayan, bir barda çalışan, pam deathwoman'dır. adam sorgusunda pam'i öldürmesi için bir sebep bulunmadığını, sadece o anda neler olabileceğini görmek için bu cinayeti işlediğini belirtmiştir. sorgu esnasında son derece soğukkanlı, hatta neşeli olan bu adamın, psikolojik sorunlarının olabileceği düşünülmüş ama doktor kontrolünden sonra böyle bir ize rastlanmamıştır. gazetelerin bu cinayeti ve aklı başında bu katili manşet yapmalarından sonra bir infiale sebep olmuş, son derece sıradan insanların nasıl acımasız birer katil olabildikleri üzerine kafalar yorulmuş ve dahası cinayetin işlenişi biçimi insanları şaşırtmıştır. sonuçta cinayetler kesici ve delici aletlerle işlenir. kim birini öldürmek için gözlük kullansın ki!



cinayet anlattıklarına bakılırsa adam'ın tam olarak şu şekilde gerçekleşmiştir:

'' o gün işimin başındaydım, postaneden postalarımı aldım. jack o gün mazeritinden dolayı işe gelemeyecekti, benden de ricada bulunmuştu, onun postalarını da ben dağıtacaktım. o yüzden acele etmeliydim. kendiminkileri her zaman yaptığımdan daha hızlı bir şekilde dağıttım, ne kahve molası, ne öğle yemeği...

sonuncu evlerden biriydi, sanırım beyaz bir evdi. neredeyse akşam olmak üzereydi. çok yorulmuştum, bir de sıcak beni öldürüyordu. gözlüklerim burnuma yapışmış, beni rahatsız ediyordu. evin kapısına geldim, posta kutusu yoktu. bir mektup olmadığı için de kapı önüne bırakamazdım bize verilen talimatlar bu yöndeydi. zile bastım ama çalışmıyordu. kapıtı tıklattım, gözlüklerimi çıkardım, her ne kadar iyi göremesem de, durması beni daha çok rahatsız edecekti. kapıyı sabahlığıyla bir kız açtı. sanırım 25 lerindeydi. kahverengi, kıvırcık saçları vardı. yüzünü tam net göremedim, gözlerim biraz bozuktur. kendisine bir paket geldiğini ve posta kutusu olmadığı için bunu elden teslim etmek zorunda olduğumu, rahatsız ettiğim için özür dilediğimi söyledim. sesi uykuluydu, bu saatte uyuduğuna göre, gece çalışıyor diye düşündüm. ben işim bittiği zaman düşünebiliyorum, iş sırasında herhangi bir şey düşünmeme gerek yok çünkü düşünebilen biri postacı olamaz.

teşekkür etti, kapıyı kapatmak için hamle yaptığında, gözlüğü tutan elimin, iyi göremediğimden kapının kapanma hattından biraz içeride olması ve kapının kapanmak için itilmesiyle, düştü ve bir camı yerinden çıktı. ne yaptığını farkında değildi ne yaptınız diye ağlamaklı bir sesle haykırdım, yarı kapanmış kapıyı açtı, sanırım o anda bana baktı ve olayı anlamaya çalıştı. gözlüğümü kırdığını, bu şekilde evime dönemeyeceğimi, gözlerimin çok bozuk olduğunu ve birkaç şey daha söyledim. sanırım o anda içimde beliren his içeriye girme arzusuydu. bu his sanırım her zaman vardı bende. bir taşıyıcıydım, bir yerden gelenleri bir yere iletiyordum, görevim bu kadardı. acaba o evlerin içinde ne oluyordu, kimdi bu insanlar? bense sadece kapıya kadar gelebiliyordum, bana verilen yetki bu kadardı. ama görmek istediğimi biliyorum. özürler diledi benden, içeriye girmemi rica etti, bir çaresine bakacaktık.

ne yapacağını bilmiyordu, ben de sürekli söyleniyordum, sanırım onun kafasını karıştırıyordu ve daha çok ne yapacağını şaşırıyordu. elinden bir şey gelemeyeceğini anlayınca bana bir kahve ikram edebileceğini söyledi. o gün kahve içmemiştim ve bu bana iyi gelebilirdi. mutfağa gittim, gözlüğümü taktım ve tek gözümle etrafı inceledim. biraz eski püskü bir evdi benimkine nazaran. yaşanmak için değil de zaman geçirmek için:yemek,uyku vb

mutfakta kahveyle uğraşırken isminin pam olduğunu bağırdı ben de kendiminki söylemek istedim ama zaten biliyordu. yakamdaki rozete bakmış olmalı: posta dağıtıcısı adam eyeman

ismimi kevin olduğunu söyledim. sanırım telaşdan rozetime bakmamış olmalı, memnun olduğunu ve yaptığı sakarlık için çok üzgün olduğunu söyledi.

orada, o eski kanepede otururken her şeyi yapabileceğimi anladım. bu kadın benim kontrolümdeydi ve bu içime inanılmaz, son derece güçlü bir hisle doldurdu. sanki gözlüksüz de görebiliyordum. bir oyuncak gibi. çocukken hepimizin oyuncağı olmuştur, onlara istediğimizi yapabiliriz. ben de istediğimi yapabilirdim, kimse bilemezdi bunu, kimse karışamazdı bana. bu her gün yaşadıklarımdan çok farklı bir şeydi.

kız kardeşimin bir oyuncak ayısı vardı. şu her yeri yumuşak olup da her şekle girebilenlerden. o zaman da gözlüklerim vardı ben bu ayıya o gözlükleri takmayı, onu kendi yerime geçirmeye bayılırdım. onu karşıma alır konuşurdum, kendinle konuşmak gibi bir şey. ama kaza da o da öldü. özlüyorum sanırım ailemi. o da ailemizden biriydi.

bu kadın da bir oyuncak ayı gibi geldi bana, belki gözlüklerimi ona verip onunla da konuşabilirdim eski günlerdeki gibi. bana bildiklerini anlatırdı, ben de ona ben olmak nasıl bir şey diye sorardım. ama daha farklıydı çocukluğumdakinden. bu sefer daha güçlüydü ve ben buna hakim olamıyordum.

mutfaktan elinde iki kahve fincanıyla geldiğinde onu öldürebileceğimi anladım. masumdu, kendi başınaydı ve içimdeki güç ona hakim olmak, ona bir şeyleri kanıtlamak istiyordu.

kahveleri içtikten sonra teşekkür ettim, iyi geldiğini, gözlüğümün bu haliyle de eve gidebileceğimi söyledim.

yine özürler diledi, çok üzüldüğünü, istmeden olduğunu, kapının çalınmasıyla uyandığını, pek falz kişinin kapısını çalmadığı için şaşırdığını, uykulu halini de hesaba katmam gerktiğini ve bunun gibi şeyler söyledi.şurası açık ki o konuştukça içimdeki his daha kuvvbetleniyor, hemen oracıkta onun boğazına sarılıp boğmak geliyordu. hayır ona kin beslediğimden değil, sadece ona her şeyi yapabileceğimi bilmemden kaynaklanıyor bu.

gitmek için izin istedim. bir kahve daha içmek isteyip istemediğimi sordu. canım istemiyordu ama kalmam gerektiğini düşündüm orada ve evet dedim. yeni kahveleri almak için gittiğinde mutfağa her şey tamamşanmıştı zihnimde. elimdeki gözlüğün ufak, çaba gerektirmeyen bir darbeyle diğer camını çıkarttım yerinden, sonra onu sıkarak, yamulttum, ona istediğim şekli verdim. bir bıçak gibiydi, ya da demir bir tel. ete sağlandığı zaman onu parçalayabilecek kadar güçlü.

kahveleri getirip de karşıma oturduğunda, hemen bacağımın yanına indirdiğimde eskigözlük ona saplanmak için hazırdı. güzel dişleri vardı sanırım. kendinden bahsetmeye başladığında onu dinliyordum ve bir anda, o anın geldiğini anlamıştım...

ne olduğunu bile anlamadı, olduğu yerde biraz titredi, üzerime kan sıçramamıştı, sanırım temiz gördüm işimi. hiçbir şeyi bozmamalıydım ve öylece çıktım oradan.

eve vardığımda karım gözlüğüme ne olduğunu, bu halde nasıl gelebildiğimi sordu? ben de beni bir arkadaşımın bıraktığını, bir kaza sonucu gözlüğümün kırıldığını söyledim.''



3 gün sonra bulunabilmiş ceset. bir komşusunun kadının evine gelmesiyle ortaya çıktı. daha sonra da polisin aldığı parmak izler, masanın üzerinde duran açılmamış paket, cinayet aleti olan gözlük vs sonunda adam eyeman' a kadar geldi. o ise bu sürede işine devam etmiş ve postalarını dağıtmıştı.



kimse tam olarak ne olduğunu anlayamadı.neden olmuştu, normal bir hayatı olan bir adam nasıl olup da acımasız bir katil olmuş ve hiç pişmanlık sergilememişti?



adam eyeman 1977 sonbaharında elektrikli sandalyeyle idam edildi.



tuke: stone cold



her ne kadar ukteci ukteyi palanthasera postalamışsa da ben bir şeyler konduruvereyim dedim.



asabiyken bir hışım gözlük takıp kafasını gözünü çizenler düşünüldüğünde :

.















-------------spoiler-------------



the godfather part 3 filminde calo'nun corleone ailesi adına don luchessi'yi öldürdüğü sahnede cinayet aracı olarak gözlük kullanır. hem de maktulün gözlüğünü.



--------------spoiler------------









Kaynak: İtüSözlük