eski sevgiliye mektup

[bluemoon24]

sevdiğim, canım...



günler aylar geçiyor, unutma her şey unutulur demiştin bana en son attığın e-postada. unutulmuyor işte. alışılmıyor ki yokluğuna. biliyordun ilk kez aşık olduğumu, ilk kez birine adımlar attığımı, sevdiğimi, gözlerimi kapatıp ilerlediğimi. çok üzdün beni, sürekli üzdün, bitti dedim, ama attığın ufak bir adımla geri döndüm. işte bu sefer, bitti dediğimde sen de onayladın, bu sefer gerçekten bitti. hala inanmıyordum, aradım seni ve asıl o zaman anladım, sende zaten hiç olmadığımı, seni sadece kendime kelepçelemiş olduğumu.



sana hiç ağlamadığımı, ağlamanın zayıflık olduğunu düşündüğümü derdim. ayrıldığımızdan beri ağlıyorum durmadan, şu an bile. her gece rüyamdasın, istisnasız her gece. ah diyorum bitti demiştik ama bitmemiş, o da beni seviyormuş, sıkı sıkı sarılıyorum sana, kokunu içime çekiyorum, içim seninle doluyor. bırakırsam kaçacağını gideceğini sanıyorum. uyanıyorum uykumdan, kapıyorum gözlerimi sıkıca, rüyama devam edeyim, bari orada yanında olmaya devam edeyim ama olmuyor. bir sonraki uykuma kalıyor rüyam.



gittin gideli hiçbir şey yiyemiyorum, bir ayda 10 kilo verdim, söyleyemem bunları sana, üzülmezsin ki zaten.ne yapayım, ben mi dedim dersin. böyle bir insan olduğunu bildiğim halde hala sevebiliyorum seni. hayat hakikaten garip.



herkes bir kenara çekiyor anneannem bile.ne oldu kızım, hasta mısın ne oldu. hasta diyorlar ona, kara sevda onunki. adı da buymuş bitmiş aşkın. en hareketli şarkı bile ağlatıyor beni. gittiğim her yere götürüyorum seni kafamın içinde. beynim hala iki kişilik çalışıyor, her yaptığımı ona anlatırım, tavsiye ederim diyerek yapıyorum, sonra diyorum ki artık kime anlatıyorsun bunları, gitti o, dönmemecesine gitti.



sana demiştim ki 20 yıldır neredeydin, seni tanımadan yaşamamışım ki, hiçbir duyguyu tatmayı bilmemişim ki. seninle öğrendim her şeyi. seninle yaşamaya başladım. kendimden çok sevmiştim seni, ayrılığımızı bile senin sınavlarına göre planlamıştım, etkilenme diye.etkilenmemişsin zaten öyle dedin. ben rahat insanım, hiçbir şeyi kafama takmam dedin.



ilk olduğunu öğrenince tecrübe demiştin, içim acımıştı ben sana ilk'imsin derken senin bunu tecrübe olarak görmen.ama malesef tecrübeden ibaret oldu işte.



uzun uzun yazmak, içimdekileri hiç okumayacağını bildiğim yerlere boşaltmak istiyorum. ama her defasında gözyaşlarım, hıçkırıklarım bitirmeme engel oluyor tıpkı şimdiki gibi. ben bitiyorum, söyleyeceklerim hiç bitmiyor...



Kaynak: İtüSözlük