[bluemoon24]

* şu güne kadar farkında olmadığım bir özelliğimmiş, kadıköy'den vcdlerimi almış beni evime götürecek araca doğru yürürken aklıma dank ediverdi. gerçekten de eğer birine saat sorma ihtiyacı duyuyorsam ve bu kişi karşıdan bana doğru yürümekteyse önce düşünüp uzunca bir süre



* süzdükten sonra "pardon saatiniz var mı acaba?" diye sorabiliyormuşum. biraz daha derinlere inip kime sorup kime soramayacağımı da araştırdım sizin için:



ilk sırayı karşı cins mensupları



* alıyor. hepimizce bilinen bir şey vardır ki bir kıza saatini sorarak muhabbet kurmaya çalışmak gelmiş geçmiş en geçersiz yollardan biri olsa da en çok kullanılanlarındandır. medeni cesaret istemez, aksi bir durum söz konusu olursa ayp karşılanmaz. bu nedenden ötürü bir asılma intibası uyandırmamak amacı ile hanım kızlarımıza saat soramıyorum, aklıma şu diyalog geliveriyor:*

- pardon bayan saatiniz var mıydı?

- hayır

- alırız



ikinci sırayı yaşlılar alıyor. kesinlikle hor görmek gibi algılanmasın bu ama nedense yaşlılara da saat soramayan bir yapım var şahsen. öyle bir duyguya kapılıyorum ki sanki ben sorduktan sonra gözleri iyi göremediğinden önce bir durup bakacak, olmadı biraz daha yaklaştıracak, olmadı kolunu uzatıp gözüme sokarak "al sen bak genç kişi" diyecek. saat sormak acele bir iştir, hiç durmaksızın yürür bir halde yapmak gerekir. gözünüze sokulan saatli bir kol sizi yavaşlatır, günlük yaşamın ritminden alıkoyar.



son sırada da sakallı ve dövmeli, sert mizaçlı ağabeyler geliyor. onlara sorsam her an "hassiktir lan, sen kimsin bana saat soracak" cevabını alacakmış gibi hissediyorum kendimi, korkuyorum. işin ucunda dayak yemek/atmak olunca böylesine çekingen bir birey oluveriyorum. aslında biliyorum ki kafa göz girişsem mutlaka alt ederim, ama olmuyor.



son olarak yukarıda saydığım kriterler dışındaki herkese sorabiliyorum sanırım. velhasıl saat sormak zor bir görevdir, her babayiğidin harcı değildir bana göre.

Kaynak: EkşiSözlük