[bluemoon24]

trabzonspor maça olaylı geçen ilk maçın* intikamını almak için çıkmıştı.

fenerbahçe'nin geriden gelip oğuz çetin ve aykut kocaman'ın golleriyle 1 - 2 kazandığı maç.trabzonspor'un golünü ise abdullah ercan atmıştı.

trabzonspor'un yıllar sonra ilk kez şampiyonluğun kıyısına kadar geldiği bir sezondu...son haftada liderdi bordo mavililer. hami'ler, şota'lar, arçil'ler, ogün, abdullah, ünal...taş gibi takımdı vesselam. fenerbahçe ise brezilya'yı 1994 dünya şampiyonu yapmış carlos alberto parreira yönetiminde son haftaya 3 puan farkla geride ikinci sırada idi. maç avni aker'deydi, ve beraberlik bile turu attırıyordu trabzon'a. stad tıklım tıklımdı, seyirciler şampiyonluğa hazır bekliyordu. maça fırtına gibi başladı trabzonspor, abdullah ercan'la erken bir gol de buldu. devre arasında soyunma odasına 1-0 önde gittiler. fakat ne olduysa, o devre arasında oldu: trabzonspor teknik direktörü şenol güneş, hiçbir mantıklı gerekçesi olmayacak bir şekilde takıma hücum emri verdi. maksadını bugün bile çözemiyorum bunun, fener'i rezil etmek miydi, eze eze şampiyon olmak mıydı, yoksa sadece anlık bir hamaset duygusu muydu...ikinci yarıdan hatırladıklarım, yalnızca ikinci yarı şuursuzca saldıran trabzonspor, akıllı oynayarak rakibini perişan eden bir fenerbahçe, iki güzel insan aykut kocaman ve oğuz çetin'in golleri, tek imparator oğuz'un galibiyet golünden sonra çılgınca kendisine koşan uche, högh, boliç ve erol'u ittirip sakince orta sahaya koşması ve böylece neden onun gibisinin gelmeyeceğini herkese göstermesi, maç sonunda çıldıran ve stadı yerle bir eden trabzonspor seyircisi, ve oturma odamızın içinde deliler gibi saatlerce koşturarak, nasıl koydu aykut kocamaaaan isimli muhayyer kürdi eseri layığıyla seslendirmemdir.



fenerbahçe tarihinin en güzel maçlarından biriydi kısaca, fakat bugün hala trabzon'a acıyorum. cidden iyi bir takımlardı, ve bugüne dek bir daha hiç o ruhu ve ekibi yakalayamadılar.



son ve kin dolu not: aykut ve oğuz, bu maç ve sezon sonunda yeterince sevinmedikleri gerekçesiyle ali şen tarafından takımdan gönderildiler.



düzelti: son hafta değil, sondan bir önceki hafta maçıdır. an itibariyle hatırladığım kadarıyla son maçı fb vanspor ile deplasmanda oynamış, turu van'da atmıştır. anlam kargaşasını düzelten jellyjam'e teşekkürler.



1995/6 sezonunun unutulmaz maçıdır. her şey ligin bitimine 5 hafta kala başlamıştı. 30. hafta öncesinde trabzonspor fenerbahçe'nin beş puan önündeydi. aslında trabzonspor'un son beş maçında fenerbahçe dışında zorlu bir maç görünmemekteydi. fakat ne olduysa 30.haftada oldu. trabzonspor ligden düşmesi kesinleşmiş olan vanspor'a kendi sahasında 1-0 yenildi. fenerbahçe de kendi maçını kazanınca fark iki puana indi. ardından trabzonspor istanbulspor'u 4-1, fenerbahçe de samsunspor 1-0 mağlup etti. böylece üç hafta kala puan farkı 2'ydi ve her iki takım trabzonda karşılacaktı. maçın favorisi trabzondu. hem kadroları daha iyi görünüyor, hem kendi sahalarında oynuyorlardı. ayrıca neredeyse tüm türkiye onların şampiyon olmasını istiyordu. maçın ilk yarısı abdullah ercan'ın golüyle 1-0 bitti. biz fenerbahçeliler için umutlar epeyce tükenmişti. kazanman gereken bir maçta 1-0 geridesin ve hemen hemen hiç bir şey oynamayan bir takımın var. ama ne olduysa ikinci yarı oldu fenerbahçe önce oğuz çetin ile durumu 1-1 yaptı. maçın bitimine 8 dakika kala aykut'un attığı golse fenerbahçe'yi iki hafta kala lider duruma getirdi. son iki hafta da ise fenerbahçe istanbulspor'u 2-0, vanspor'u deplasmanda 3-0 mağlup ederk şampiyon oldu. trabzon ise eskişehirspor ve karşıyaka'yı yendiyse de ikinci olabildi.



maçla ilgili epeyce şey tartışıldı. ali şen'in maç öncesi yaptıkları falan konuşuldu. ama bunların hepsi ayağına kadar gelen fırsatı tepip, kendi sahasında oynadığı maçta skoru koruyamayan bir takımın laf cambazlıklarından birisi değildi. oğuz ile aykut'u satılmasına gelince bu kadar abartılması gerektiğini sanıyorum. ali şen fazla sevinmemelerinden bahsediyordu ama unutulmaması gereken şey oğuz ile aykut'un fenerbahçe'de futbol oynadıkları 8 sezon içinde sadece iki lig şampiyonluğu kazandıklarıydı.



Kaynak: İtüSözlük