Selam ve saygılarımla..

[castleder]

Yıl 2008
Mutluyum yüksek standartlar sahibi değilim, maddi şeylerle tatmin olan bir egoya sahip olduğumu düşünmeme rağmen o zaman ki şartlarım beni mutlu etmeye yetiyor ve en önemlisi olduğunu düşündüğümde gülmeyi seviyorum.. Hacı dan gelen anneannemleri karşılamak için otobüsleri bekliyoruz gençliğin vermiş olduğu enerjiyle kendimce espriler yapıyorum.kardeşim ve ben güldükte boşte değilmiş o an için..Babam: salak salak ne gülüyorsun biraz ciddi ol ..... Deyişi o an hayatımda en büyük mutsuzluklardan biridir, bu değildi tabi beni yıkan sadece hafızamda kazınmış kötü bir anı ve ne zaman somurtsam bu gelir aklıma (genelde somurtkanımdırda) aynı yıl dershanede sınıf arkadaşım olan bir kızla flört etmeye başladık..İlişkimiz üniversite bittikten sonrada devam etti..O yada bu şekilde birşeyler oldu ve ayrıldık.Ayrılık süresince mutlu edebilmek adına verdiğim ödünler kişilğimdn götürmüş şimdi çok iyi görebiliyorum..Kişilik değil belki ama beni hayatta varlığıyla mutlu eden ama farkedemediğim şeyleri kaybettiğimi görüyorum. Güldüğüm zaman sadece anlık oluyor. Vurdumduymazlık cabası inanamıyorum kendime bu ben olamam diyorum yapılması gereken birşey var ve sanki dünyanın en ağır işiymiş gibi geliyor bana ve yapmıyorum..Hala o kızı sevmemde cabası; hiç bir kızın bana sarıldığında içtenliğine inanamıyorum yada bana gösteremiyorlar.Sevdiğim kızla çekilen fotoğraflarımızda ikimizde candan ve içten gülüyordu.Gözlerimizin içi gülüyordu. Şimdiki kız arkadaşlarım sadece bana sahip olmakla egolarını tatmin ediyorlarmış gibi geliyor ( birazcık yakışıklıyımdırda) Şu ara farkındaım yaşadığım sürecin zaman zaman silkelenmeye çalışıyorum fakat başarılı olamadım.. Umarım bu site başarabilmeme vesile olur..
Sevgiyle kalın.
Ve kendinizi sevin...

Depresif gördüm kendimi