[nefes_almak]

benim derdim insan hayatındaki değişimleri evreleri kavrayamamak ve kabullenememek. Örneğin 10 sene önce aynı ortamda olduğum eski bir arkadaşımı facebookta gördüm ve fiziksel olarak yaşlanıp değiştiğini tanınmaz hale geldiğini gördüm. Çok şaşırmıştım. oysa o kişinin hep öyle kalıcağını sanmışım. kendim mesela o süre içinde hiç fiziksel açıdan değişim geçirmedim hala aynıyım. ama bakıyorum ben de yaş olarak ilerlemişim. ve ilelebet böyle kalmayacağım da bir gerçek.

bu olaydan sonra anladım ki ben değişime ayak uyduramayıp değişimi kabullenemediğim için kafam sürekli geçmişe takılıyor..geçmişe takılarak da bugünü kaçırıyor insan. örneğin lise yıllarımda çocukluğumu aradım. üniversitede lise yıllarımı aradım. şimdi ise bir önceki oturduğum semti arıyorum.
yani hep şu ankinden bir önceki dönemi arrıyorum. hayatım boyunca bu duygu gölge gibi peşimden geliyor.

nedir değişimleri kabullenememek ? belki bir tür bağımlılık...o zamana...o mekana..o kişilere....
bir de bugününden duyulan memnuniyetsizlik de olabilir geçmişle karşılaştırınca
bunun için ne yapmalı ?

hayatın evrelerini ve değişimleri kabullenicek kapasitede olamadığım için belki hayatımda yeni birşeyler olmuyor. yeni birşeyler olmadıkça geçmişim daha aksiyonlu geldiği için kafamda sürekli o anıları yaşıyorum. napmalıyım ?

[sweeet]

Akışa uymak gerek ama pozitif düşünce tarzını benimsemek. Yaşlanacağımıza dair o kadar çok kayıt var ki beynimizde oysa bazıları yaşlanmayı yavaşlatmayı başarabiliyor. Bense yıllar geçse bile güzel kalmayı hatta yılların bana daha çok güzellik kattığına inanıyorum ve böyle düşünmeye dikkat ediyorum.