RiMa'NıN PoziTif EğiLiM GüNLüĞü. :)

[sweeet]

Gitmeyin o zaman ya aile içinde küslük olmaz. Herkesi olduğu gibi seviyor ve kabul ediyorum.

Seni de çok seviyorum cadı biliyorsun.

Bir daha gitme(yin)...

[RimA Vita Perfetto]

sweeet Nickli Üyeden Alıntı

Gitmeyin o zaman ya aile içinde küslük olmaz. Herkesi olduğu gibi seviyor ve kabul ediyorum.

Seni de çok seviyorum cadı biliyorsun.

Bir daha gitme(yin)...

olur birtanem gitmeyiz :))
hangisini kastetttin onu anlayamadım. benim ailemi mi kastettin buradaki forum ailemizi mi :)
yoksa bilmeden bir aile mi kurdum aşkımla
ben de herkesi olduğu gibi kabul ediyorum daaa onlar beni olduğum gibi kabul edemiyor :))
fark yapmaz ben mutluyum.. sen de sevildiğini biliosun haniiiii tek cadı da ben değilim üstelik :))

Tekrar hoşgeldin:))

[RimA Vita Perfetto]

çokkk teşekkür ederimm sevgili blue abimm :))

Rica ederim;)

[sweeet]

RimA Vita Perfetto Nickli Üyeden Alıntı

olur birtanem gitmeyiz :))
hangisini kastetttin onu anlayamadım. benim ailemi mi kastettin buradaki forum ailemizi mi :)
yoksa bilmeden bir aile mi kurdum aşkımla
ben de herkesi olduğu gibi kabul ediyorum daaa onlar beni olduğum gibi kabul edemiyor :))
fark yapmaz ben mutluyum.. sen de sevildiğini biliosun haniiiii tek cadı da ben değilim üstelik :))

Forumdaki aile sıcaklığı veren ortamı kastetmiştim canım... :))

[RimA Vita Perfetto]

Bitti ilişkimiz.. oysa ne çok sevdim ben onu.. telkinlerin verdiği asabi hallerim hiç geçmedi.. en sonunda 10 gün ara verdim telkinlere ve bu on gün boyunca hiç trip yapmadım ona.. ve 2 gün önce yine dinlemeye başladım ve dün ayrıldık.. çünkü yine başladı anlamsız sorgulamalarım ve asabiyet halim.
çok şey öğretti bana.. belki ilk defa bu kadar değer verdi biri bana.. ama olmadı .. yapamadım. mükemmel biriydi ama tek bir sorun vardı.. maço tavırları yoktu, O çok fazla beyfendi ve kibardı.. ben hep itilmeye kakılmaya alışmıştım.. erkek arkadaşlarım yasaklar koyardı bana.. emirler, kızmalar, bağırıp çağırmalar vs. vs. ve ben onu sevdiğim adamda göremedim. ilişki erkeğin elinde olmalıydı ama O, o kadar ince ruhlu ki beni incitmekten korktuğu için hiç kızmadı bana.. ve ben hiç anlamadım onu.. gecenin ikisinde uyanıp da sabaha kadar ağladım bugün. ve şu anda da gözlerim dolu...
ne vardı sanki bana kısıtlamalar getirseydi arada sırada kızıp bağırsaydı... hayır aslında istediklerim bunlar değildi.. istediğim tek şey sahiplenme duygusuydu. beni sahiplenmesini istedim.. onun olduğumu hissetmek istedim. ve aslında bizler eşya değiliz kimseye ait olamayız. ben bunu bile bile üzdüm onu.. biliyorum, geçmişten kalan bir duygu bu.. yani bir tür çekirdek inanç.. ve ben sanırım ne kadar çok sahiplenme o kadar çok sevgi diye kodladım bunu zamanında.. değişmeli bir şeyler biliyorum..
birlikte aşarız her şeyi demiştim.. aşamadık... kızgınım da ona üstelik böyle olamadığı için.. ve aslında kızdığım başka noktalar da var.
bu ilişkiden öğrendiğim en önemli şey, sevgilimin ailesinden hiç kimseyle görüşmemem gerektiği oldu.. neyime gerekti ki tanışmak.. tanıştım da ne oldu.. bitişimiz hızlandı.. içim acıyor.
yusuf diye bir arkadaşım vardı forumdan... en güzel sözleri ve öğütleri bıraktı da ayrıldı forumdan..
yusuf kartalların hikeyesini anlatmıştı bana.. bilir misin onlar gagalarını ve pençelerini taşlara vurup parçalarlar. ve 4-5 yıl beklerler gagalarının ve pençelerinin çıkmasını demişti.. o acıya yıllarca katlanırlar sırf daha keskin bir gagası ve daha büyük pençeleri olsun diye..
önce acı çeker ve daha güçlü olarak yoluna devam edersin demişti bana. şimdi benim canım çok yanıyor..
biliyorum çekilmeli bazı acılar. pozitifliğimizin bile altında nedenlerimiz var. ve ben en azından belli bir süreç geçirerek bir şeyler öğrendim ondan..
arkadaş kalacağız.. ama önce kendimi toparlayıp ona olan öfkemi dindirmeliyim.. ona olan özlemimi de çekip sonrasında bir yol bulmalıyım kendime.. öncesinde yaşanacak bir acı, süzgeçten geçirilecek bir aşk öyküm var... her yolun bir sonu var.. yine de fırsatını bulduğumda ve ben arkadaş kalmaya hazır olduğumda teşekkür edeceğim yüreği güzel o insana...
Dilerim ki sevdiğim adamla arkadaş kalabilirim acı çekmeden... O'na aşkım diyememek acı verecek ama ölüm de var bu hayatta.. Van depreminde arkadaşlarımızı kaybettik.. ve ben herkese sıkı sıkı sarılın birbirinize demiştim.. ayrıldığımızı söylediğim arkadaşlarım kızıyor bana.. haklılar.. ölümün olduğunu bile bile üzüyoruz karşımızdakini.. şimdi o kaybettiğim arkadaşlarım hayatta olsaydı belki daha farklı olurdu her şey. ama bir defa geliyoruz dünyaya.. Üzdüğüm kırdığım herkesten özür diliyorum..

[RimA Vita Perfetto]

yeniden sarıldım kendime bugün.. sırf belki benim de aşmam gereken şeyler vardır diye dinlediğim telkinlerle buraya kadar geldim. oysa yoktu hiç bir sorunum.. ve gerçekten de yokmuş. sadece zamanında kızdığım insanlara ses çıkarmayıp içime attığım şeyler çıktı yüzeye.. doğruyu görüp de susmak yakmıştı canımı hep.. doğruyu bilip de yanlış yapan insanları gördükçe kızmıştım onlara ama sesimi çıkaramamıştım. şimdi o söyleyemediğim ve biriktirdiğim öfkemle başa çıkmaya çalışıyorum..
utangaç değilimdir, çok da güzel konuşurum üstelik denk gelen olmuştur burada görüştüklerimden.. istediğim insanı istediğim yönde etkilemeyi başarırım.. asosyal-antisosyal falan da değilim.. tam tersi herkesi severim ve iletişim kurarım.. yalnızca insanları seçer ve sevdiklerimle daha çok iletişim kurarım.. aslında gayet de mutlu bir insanım... yani bu siteye sorunlarım olduğu için falan gelmedim. çok güzel dostluklar edindim ve aslında bu dostlukları edinmek için geldiğimi anladım..
her daim her şerde hayırlar görmeyi seçtim. bedbinliğe yenik düştüğüm zamanlar annem kızardı ne oldu sana sen hayır arar ve bulurdun derdi. sonra toparlanırdım hemen..
onun bunun sözüne takılmadım hiç. kim ne der yaptıklarıma diye düşünmedim.. ''kim ne der''le yaşayan insanlara hep kendi yaşamlarını yaşamaları gerektiğini ve aslolanın kendimiz olduğunu göstermeye çalıştım.. sahi aslolan 'biz'dik değil mi...
iyiyim bugün.. yalnızca düşünceliyim.. aslında böyle olmayabilirdi.. sevdiceğimi üzmeyebilirdim.. onu bu kadar sevmeme ve sıkmama lüzum yoktu.. özür diledim bugün ondan.. numaramı değiştirecektim aslında bugün... çok basit bir işlem internetten 1 dakıkada yapılan bir şey.. ve vermeyecektim numaramı kimseyede.. her 20 günde ya da ayda bir numaramı değiştiren ben foruma geldiğimden beri (2 aydır) değiştirmedim.. ve bu benim için çok güzel bir gelişme. bu defa kaçmayacağım.. her şeyi bırakıp gitmeyeceğim. istediklerim olmuyor diye haklı mıyım yani.. belki istemeyi bilmedim kaçmam mı gerekir.. iki ay önce kaçmamış mıydım zaten..
iki ay önce o kartallar gibi şampiyon olmaya karar vermemiş miydim.. hani yenecektim duygularımı.. hani sahiplenmeyecektim sevdiklerimi.. özgür bırakacaktım hani.. ne yani şimdi yapamadım diye pes mi etmeliyim.. her yenilgi ardından yeni kararlar getirmez mi iyi ya da kötü..
o kararların sorgulamasını yapıyorum işte ben..
Buraya yazmadığım o kadar çok şey var ki.. algıladığım ama ismini koyamadığım ve yaşadığım tuhaf(!) şeyler.. ünlem koyuyorum çünkü herkesin yaşamadığı şeyler.. o yüzden de benim anlam veremediğim şeylerle kendim uğraşmayı seçiyorum..
ve bugünlük son sözlerim......
bir aynam olduğu için çok mutlu olmuştum aslında. ama o ayna benim değil başkasının aynasıymışş... bana acı veren de bu oldu..
olsun.. eğer o ayna zaten benimse ya da kırıklarımda gizlenen bir yansıması olursa o ayna yine benim aynam demektir...

[RimA Vita Perfetto]

bugün eski yazılarımı ve yorumlarımı kurcaladım.. vayy be dedim kendi kendime ne kadar büyümüşüm.!!
ama hala çocuk bir taraflarım.. ve o tarafımın büyümesini hiç istemiyorum.
çok gelişmişim ve aslında gelişmem gereken seviyeye ulaşmam için daha çokk 'büyümem' gerekiyor..
Bazen Rima bazen Deniz olsam da her ikisini de seviyorum ben. tabi Rimayı daha çok seviyorum.çünkü Rima daha pozitif daha güzel bir insan..
ne diyordu dörtlüğün birinde, kedi yana yana büyüyecek.. ben de araştırarak sosyal(!) olarak kendimi geliştirip mutlu olacağım.. 40 bin nüfuslu bir yerde yaşamama rağmen sosyal olduğumu düşünüyorum o ünlem bu yüzden..
seviyorum kendimi veee tüm evreni sevgiyle ve aşkla kucaklıyorum...

[RimA Vita Perfetto]

Forumdan mı uzak kalıyorum kendimden mi çözemedim..
Yeşil renginden nefret eden ben, bitkiler yeşil diye onlardan da acaip nefret ediyordum.. Meditasyonları dinlerken de zorlanıyordum bu yüzden. Hep kuş. böcek, ağaç , güneş diyordu.. Yeşillik süper diyordu bu meditasyonlar, yeşilliği övüyordu.. Kendimi çok kasıyordum bu yüzden doğadan nefret ediyordum çünkü.. Şimdi doğayla barışığım..
Ama yine de çok büyük bi sevgi büyütemedim içimde barıştık ve öyle kaldı..
Yine de buu büyük gelişme benim için. en azından yaşadığım yer çok yeşillik bol ağaçlı bir yer ve ben burayı sırf bu yüzden sevmiyordum.. şimdi daha ılımlıyım.. bir ay önce yeşillik sorunumu aştım çok şükür.
çok düşünceliyim bu sıra.. sevdiklerimle ilgilendiğim için foruma da uğrayamıyorum pek. olsun.. güzel şeyler yapıyorum sevdiklerim için.. :))