KUTAYHUN'UN GÜZELLEŞİM GÜNLÜĞÜ

[ronemuen]

ben direk 19 tane olumlamayı ekledim 16 tanesi abdullah beyle yaptığımız çekirdek inanç görüşmesi ile gelen bana özel olumlamalar diğer 3 tanesi normal ego-suçluluk-kendine güven olarak ama herkez ilk hafta 2veya 3 tane diyor ben yanlışmı yapıyorum

[vittoria è nostra]

kutayhun Nickli Üyeden Alıntı

eyvallah vittoria e nostra... devamı gelecek her gün paylaşmaya çalışacağım.. umarım hepimiz yararlanırız.. yolun açık olsun gönlün huzur bulsun... esenlikler diliyorum....

hepbirlikte hocamm inşAllah.. sabırsızlıkla bekliyorum paylaşımlarınızı..

her daim başarı ve huzur öğrencileriniz ve sizinle olsun.. bende sizlere canı gönülden esenlikler diliyorum hocam..

[minnettar]

ronemuen Nickli Üyeden Alıntı

ben direk 19 tane olumlamayı ekledim 16 tanesi abdullah beyle yaptığımız çekirdek inanç görüşmesi ile gelen bana özel olumlamalar diğer 3 tanesi normal ego-suçluluk-kendine güven olarak ama herkez ilk hafta 2veya 3 tane diyor ben yanlışmı yapıyorum

Merhabalar;
Ben de bu konuyla ilgili çelişki de kalmıştım ve bu durumu Atakan bey ve Özlem hanımla paylaştım.Çekirdek inançla ilgili verilen telkin sayısının ne kadar olduğu çok önemli değil ki( benim 17 tane) ,zira hepside birbirini destekleyen telkinler.... Günlük dinleme süreni mümkün olduğunca fazla yapmaya çalışırsan daha da iyi olur....Umarım ,soruna doğru cevabı verebilmişimdir...
İyi günler...

[kutayhun]

ronemuen Nickli Üyeden Alıntı

ben direk 19 tane olumlamayı ekledim 16 tanesi abdullah beyle yaptığımız çekirdek inanç görüşmesi ile gelen bana özel olumlamalar diğer 3 tanesi normal ego-suçluluk-kendine güven olarak ama herkez ilk hafta 2veya 3 tane diyor ben yanlışmı yapıyorum

güzel kardeşim.... ben çekirdek inanç çalışması ile ilgili bir bilgiye sahip değilim ama yanıt veren arkadaş güzelce açıklamış naçizane satın aldığın telkinlerle ilgili site yönetimi ne yap diyorsa onu yap deriz.. biz... esenlikler mutlu kal...

[kutayhun]

İnsanoğlu muazzam bir şekilde mutlu olabilir
ve muazzam bir şekilde mutsuz olabilir.
Ve seçiminde özgürdür.
Bu özgürlük risklidir;
bu özgürlük çok tehlikelidir
çünkü sen sorumlu hale gelirsin.
Mutluluk Nedir
O Sana Bağlıdır
Yüzeyden Merkeze
Boş Eller
Peşine Düşmek
Temel Zıtlık
Karakter Değil Bilinç
Gökkuşağını Kovalamak
I s t ı r a b ın Kökleri
Acıdan Coşkunluğa
Anlamak Anahtardır
Sirk
Coşku Duymak A s i l i k t i r
Gerçek mi, Sembolik mi?
Olmak v e Bir Şey Haline Gelmek
Istırabın Kökenlerini Anlamak: Sorulara Verilen Yanıtlar
İnsanoğlu nasıl mutlu ve saadet içinde o l a b i l i r?
Niçin affetmek, unutmak bu kadar zor?
Niçin pireyi deve yaparız?
Bu ıstırabı kimse durduramaz mı?
Niçin herkes olmadığı bir şeymiş gibi davranıyor?
Bazen kendimi cehennemde gibi hissediyorum...
Esas mesele insanların kendini sevmemesi değil mi?
Niçin bana ıstırap veren şeyleri bırakmak çok acı veriyor?
Kişi bir i l i ş k i ye girmeden önce y a l n ı z l ı k döneminden mi geçmelidir?
H a y a t ım çok anlamsız ve boş geliyor...
Can s ı k ı n t ı s ı t am olarak nedir?
İnsanları uyuşturucu kullanmaya iten şey nedir?
İ n s a n l ı ğ ı n y ü z l e ş t i ğ i bunca problem varken nasıl olur da kendi mutluluğumuzla bu kadar u ğ r a ş a b i l i r i z ?
Niçin sürekli gelecek hakkında hayallere dalıyorum?
Coşku ile Yaşa

[kutayhun]

Niçin affetmek, çoktan geçip gitmiş acılara yapışıp kalmayı bırakmak bu kadar zor?
Ego mutsuzlukla geçinir; ne kadar çok mutsuzluk varsa onun için o kadar beslenme vardır. Coşku
dolu anlarda ego tamamen yok olur ve tam tersi: Şayet ego yok olursa coşku üzerine yağmaya
başlar. Eğer egoyu istersen affedemezsin, unutamazsın; özellikle de acıları, yaraları, hakaretleri,
aşağılanmaları, kâbusları. Unutamayacağından değil. Onları abartmaya devam edip duracaksın,
onları vurgulayacaksın. Hayatında güzel olan şeyleri unutmaya meyledeceksin, yaşamındaki neşeli
anları unutacaksın; onlar ego söz konusu olduğu sürece bir amaca hizmet etmezler. Neşe ego için
zehir gibidir ve mutsuzluksa vitamin gibidir.
Egonun tüm mekanizmasını anlamak zorunda kalacaksın. Şayet affetmeye çalışırsan bu gerçek
affediş değildir. Çaba ile sadece baskılayabilirsin. Sadece zihninin içinde sürüp giden aptalca oyunu
anladığında affedebilirsin. Yeniden ve yeniden onun tüm saçmalığı görülmek zorundadır; aksi
taktirde bir taraftan bastıracaksın ve o diğer taraftan gelmeye başlayacak. Bir şekliyle onu
bastıracaksın; o ise kendisini başka bir biçimde gösterecek: Bazen o kadar zor fark edilir bir biçimde
olur ki onun çok iyi yenilenmiş, yeniden dekore edilmiş ve dayanıp döşenmiş aynı eski yapı
olduğunu fark etmek nerdeyse imkânsızdır, neredeyse yeniymiş gibi görünür. Ego negatifte yaşar çünkü temelde ego negatif bir olgudur; o hayır deme üzerinde var olur. Hayır
egonun ruhudur. Ve nasıl olur da coşkuya hayır diyebilirsin? Mutsuzluğa hayır diyebilirsin, ıstıraba
hayır diyebilirsin. Nasıl olur da çiçeklere ve yıldızlara ve günbatımına ve güzel, ilahi olan her şeye
hayır diyebilirsin? Ve varoluşun tamamı onunla dolu - güllerle dolu - ancak sen hep dikenleri
topluyorsun; bu dikenlere çok büyük bir yatırımın var. Bir taraftan devamlı olarak, "Hayır, bu
perişanlığı istemiyorum" diyorsun ve diğer taraftan ise ona yapışıyorsun. Ve asırlardır sana affet
denildi.Ancak ego affetmek aracılığıyla da yaşayabilir, "Affettim. Düşmanlarımı bile affettim. Ben sıradan bir
insan değilim" fikriyle kendisini beslemeye başlayabilir. Ve şunu asla unutma, hayatın temel
ilkelerinden birisi şudur; sıradan bir insan var olmadığını düşünen kişidir, ortalama insan var
olmadığını düşünen kişidir. Sıradanlığını kabul ettiğin an sıra dışı hale gelirsin. Cehaletini kabul
ettiğin an, ilk ışık huzmesi varlığının içine girmiştir, ilk çiçek açmıştır.
İsa, düşmanlarını bağışla, düşmanlarını sev der. Ve o haklıdır çünkü eğer düşmanlarını
bağışlayabilirsen onlardan özgürleşirsin; aksi taktirde onların hayaleti seni takip etmeye devam
eder.
Bugün birisi sormuştu: "Osho niçin uyumlu bir aşk ilişkisi sıkıcı olur ve ölür?" Uyumlu olduğu basit
gerçeği nedeniyle! Ego için tüm çekiciliğini kaybeder; sanki yokmuş gibi gözükür. Şayet mutlak bir
uyum halindeyse onu tamamen unutacaksın. Biraz çatışmaya ihtiyaç vardır, biraz mücadeleye
ihtiyaç vardır, biraz nefrete ihtiyaç vardır. Sevgi - senin sözde sevgin - pek derine gitmez; o sadece
cildinin derinliğindedir ve hatta o kadar bile derin değildir. Ancak nefretin çok derine gider; senin
egon kadar derine iner.İsa, "Bağışla," derken haklıdır ama o asırlardır yanlış anlaşılmıştır. Buda da aynı şeyi söylemiştir;
tüm uyanmış kişiler kaçınılmaz olarak aynı şeyi söyler. Doğal olarak lisanları farklı olabilir - farklı
çağlar, farklı zamanlar, farklı insanlar - ancak vazgeçilmez olan özü farklı olamaz. Bağışlayamazsan
bu, düşmanınla, acılarınla, incinmişliklerinle yaşayacaksın demektir.
O nedenle bir taraftan unutmak ve bağışlamak istersin çünkü unutmanın en iyi yolu affetmektir -
eğer affetmezsen unutamazsın - ama diğer taraftan da daha derin bir bağ vardır. Bu bağı
anlamadığın sürece, ne İsa, ne de Buda yardım edemeyecek. Onların güzel sözleri senin tarafından
hatırlanacak ama onlar senin yaşam tarzının bir parçası olamayacak, kanında, kemiğinde, iliğinde
dolaşmayacak. Onlar senin manevi ikliminin bir parçası olmayacak; onlar bir yabancı, dışarıdan
dayatılan bir şey olarak kalacak; onlar güzel, entelektüel olarak cezp edici ama varoluşsal olarak
sen yine eski şekilde yaşamaya devam edeceksin.Anımsanması gereken ilk şey egonun varoluştaki en negatif şey olduğudur. O karanlık gibidir.
Karanlığın pozitif bir varoluşu yoktur; o sadece ışığın yokluğudur. Işığın pozitif bir varoluşu vardır;
bu nedenle karanlıkla doğrudan bir şey yapamazsın. Eğer odan karanlık içerisindeyse, karanlığı
odanın içinden dışarı çıkaramazsın, onu dışarı atamazsın, onu hiçbir biçimde doğrudan yok
edemezsin. Onunla savaşmaya çalışırsan, yenilgiye uğrayacaksın. Karanlık onunla savaşarak
yenilgiye uğratılamaz. İhtişamlı bir güreşçi olabilirsin ama karanlığı yenemeyeceğini bilmek seni
şaşırtacaktır. Karanlığın var olmaması basit nedeni yüzünden bu imkânsızdır. Karanlıkla ilgili bir şey
yapmak istersen ışık aracılığıyla gitmen gerekir. Karanlık istemezsen içeriye ışık getir. Karanlık
istersen, o zaman da ışıkları kapat. Ama ışıkla bir şey yap; karanlıkla doğrudan hiçbir şey yapılamaz.
Negatif var olmaz; ego da öyle.
Bu nedenle affetmeni önermiyorum. Sana sevmelisin ve nefret etmemelisin demiyorum. Sana bütün
günahlarını bırakmalısın ve erdemli olmalısın demiyorum. İnsan türü bunların hepsini denedi ve
tamamen başarısız oldu. Benim işim tamamen değişik. Ben diyorum ki: Varlığına ışık getir. Tüm bu
karanlık parçalarıyla uğraşma.

[kutayhun]

Ve karanlığın tam ortasında ego vardır. Ego karanlığın merkezidir. Sen ışık getir - yöntem
meditasyondur - daha çok farkında ol, daha çok tetikte ol. Aksi taktirde bastırmaya devam
edeceksin ve bastırılan şey ne olursa olsun tekrar ve tekrar ve tekrar bastırılmak zorundadır. Ve
faydası olmayan, hiçbir faydası olmayan bir egzersizdir. O başka bir yerden gelmeye başlayacaktır.
Sende daha zayıf başka bir nokta bulacaktır.
"Niçin affetmek, çoktan geçip gitmiş acılara yapışıp kalmayı bırakmak bu kadar zor?" diye
soruyorsun.
Onların sahip olduğun yegâne şey olması basit gerçeği yüzünden. Ve eski yaralarınla oynamaya
sürekli devam ediyorsun ki bu sayede onları hafızanda taze tutabilesin. Onların iyileşmesine asla
izin vermiyorsun.

[kutayhun]

İnsanlar nefret ettikleri şeyleri taşımaya devam ediyorlar. Nefretlerinin içinde yaşıyorlar. Yaralarına
sürekli parmak basıyorlar ki bu sayede iyileşmesin; iyileşmesine izin vermiyorlar, onların tüm hayatı
geçmişlerine bağlı.
Şimdide yaşamaya başlamadıkça, geçmişi unutmayı ve bağışlamayı başaramayacaksın. Geçmişte
olan her şeyi unutup bağışlamanı önermiyorum; benim yaklaşımım bu değil. Ben diyorum ki:
Şimdide yaşa. Varoluşa pozitif yaklaşım budur; şimdide yaşa. Daha çok meditasyon halinde ol, daha
farkında ol, daha tetikte ol çünkü sen tetikteyken ve farkındayken şimdidesindir, demek de onu
söylemenin başka bir yoludur.
Farkındalık geçmişte ve gelecekte olamaz. Farkındalık sadece şimdiyi bilir. Farkındalık geçmiş nedir
bilmez; onun sadece tek bir zamanı vardır o da şimdiki zamandır. Farkında ol ve sen şimdinin daha
çok tadını çıkartmaya başladıkça, şimdinin içinde olmanın saadetini hissetmeye başladıkça, herkesin
yapmaya devam edip durduğu şu aptalca şeyi bırakacaksın. Geçmişe gidip durmayı bırakacaksın.
Unutmak ve bağışlamak zorunda kalmayacaksın, o basitçe, kendiliğinden ortadan kayboluverecek.
Şaşıracaksın: nereye gitmiştir? Ve bir kez geçmiş artık mevcut değilse gelecek de yok olur çünkü
gelecek sadece geçmişin bir yansımasıdır. Geçmişten ve gelecekten özgür olmak özgürlüğü ilk defa
tatmak demektir. Ve bu deneyimde kişi bütün, sağlıklı hale gelirse tüm yaralar iyileşir. Ansızın artık
hiçbir yara yoktur; çok derin bir iyi olma hali içinden yükselir. Bu iyi olma hali dönüşümün
başlangıcıdır.

[sweeet]

Karanlık istemezsen içeriye ışık getir. Karanlık istersen o zaman da ışıkları kapat.

Ne istersen o ne istediğimize iyi karar vermeliyiz.

Afetmeni önermiyorum

u okuyunca bir an afalladım ama sonra gelen cümleyi okuyunca anladım zaten seven ve nefreti barındırmayan insanın affetme ihtiyacı olmaz. Harika.

Her daim sevgiyle kalın .

[kutayhun]

Niçin pireyi deve yaparız?
Çünkü ego pirelerle iyi hissetmez, rahat edemez; o develeri ister. Sefillik bile olsa bir köstebek yuvası olmamalıdır, bir Everest olmalıdır. Mutsuzluk bile olsa ego sıradan bir mutsuzluk istemez; o olağanüstü bir mutsuzluk ister! Şöyle ya da böyle kişi birinci gelmek ister. O yüzden de kişi pireyi deve yapmaya devam eder durur. İnsanlar hiçbir şey yokken problem yaratıp durur. Binlerce insanla problemleri hakkında konuşmuşumdur ve henüz gerçek bir sorunla karşılaşmadım! Tüm sorunlar uyduruk; onları sen yaratıyorsun çünkü sorunlar olmadan kendini boş hissediyorsun. Sorunlar olmadan yapılacak hiçbir şey yok, kavga edilecek bir şey yok, gidecek bir yer yok. İnsanlar bir gurudan diğerine, bir ustadan diğerine, bir psikanalizciden diğerine, bir yüzleşme grubundan diğerine gidip duruyor çünkü eğer gitmezlerse boşluk hissedecekler ve hayatın anlamsızlığını hissedecekler birden. Sorun yaratırsın ve bu sayede de hayatın çok büyük bir iş, bir gelişim
olduğunu hissedersin çok çetin mücadele etmek zorundasındır. Ego sadece mücadele ettiğinde, savaştığında var olabilir, unutma. Ve sorun ne kadar büyükse, meydan okuma ne kadar büyükse, egon da o kadar yükselir, yükseğe havalanır.Sorunlar yaratırsın. Sorunlar var olmaz. Şimdi eğer izin verirsen, pireler dahi yoktur. Bu da senin hilendir. Diyorsun ki, "Tamam, develer olmayabilir ama pireler vardır." Hayır pireler dahi yok; bunlar senin yaratımların. Önce hiçbir şey yokken pireleri yaratıyorsun, sonra da pirelerden develeri yaratıyorsun. Ve rahipler ve psikanalizciler ve gurular mutludur çünkü onların tüm ticareti senin sayende var olur. Şayet hiçbir şeyden pireler yaratmazsan ve pirelerden de develer yaratmazsan, guruların sana yardım etmelerinin ne yararı olur? Önce yardım edilecek bir durumda olman gerekir. Lütfen yaptığın şeye bir bak, ne saçmalıklar yapıyorsun. Önce bir sorun yaratıyorsun, sonra da çözüm arayışına giriyorsun. Sadece niçin sorunu yarattığını izle. Sorunu yaratıyorken, çözüm ta en başındadır; yaratma onu! Fakat bu seni cezp etmez çünkü o zaman birden kendi üstüne dümdüz fırlatılırsın. Yapılacak hiçbir şey yok? Aydınlanma yok, satori yok, samadhi yok? Ve sen derinden huzursuzsun, boşsun, kendini her ne ile olursa olsun doldurmaya çalışıyorsun. Hiçbir sorunun yok; sadece bu kadarı anlaşılmak zorundadır. Tam şu anda tüm sorunları bırakabilirsin çünkü onlar senin yaratımların. O halde sorunlarına bir kez daha bir bak. Derinlemesine baktıkça, daha küçük görüneceklerdir. Onlara bakmayı sürdür ve yavaş yavaş kaybolmaya başlayacaklar. Bakmaya devam et ve boşluk olduğunu; güzel bir boşluğun seni sarmaladığını bulacaksın. Yapılacak hiçbir şey yok, hiçbir şey olmaya gerek yok çünkü zaten osun. Aydınlanma edinilecek bir şey değildir, sadece yaşanılır. Ben aydınlanmaya eriştim dediğimde basitçe onu yaşamaya karar verdim demektir. Bu kadarı yeter! Ve o zamandan beridir onu yaşamaktayım. Artık sorun yaratmakla ilgilenmemen bir karardır; hepsi bu. Artık şu sorun yaratma
ve çözüm arama saçmalığıyla bir işinin kalmaması bir karardır.Tüm bu saçmalık kendi kendinle oynadığın bir oyundur. Kendi kendine saklanıyorsun ve kendi kendini yakalamaya çalışıyorsun; her iki taraf da sensin. Ve bunu biliyorsun! Bu yüzden ben bunu derken gülüyor, kahkaha atıyorsun. Komik bir şeyden bahsetmiyorum; bunu anlıyorsun. Sen kendi kendine gülüyorsun. Sadece gülmene bir bak, sadece kendi gülümsemene bir bak; bunu anlıyorsun. Böyle olmak zorunda çünkü bu senin kendi oyunun. Sen saklanıyorsun ve kendini yakalamak ve bulabilmek için bekliyorsun.