yastayım arkadaşlar bir teselli
 

hergün bu siteye giriyordum.hergün yazılan mesajları takip ediyordum.etkilendim ve bende herşeyi uygulamaya başladım.müzikli telkinlerden tutunda ,hayal panosundan,hedeflerimin listesini hazırlayıp kutuya atmak gibi,ama bunların hepsi fazlaymış arkadaşlar.büyük bir acı yaşadım allah kimselere tattırmasın.eşimin amcasının oğlunu ve eşini bayramdan 3gün önce trafik kazasında kaybettik.4 yaşında yetimimiz var.ben bu acıdan sonra şu kanıya vardım.olduğun durumla yetinmek gibi .artık bana herşey boş geliyor . agl34 herşeyim varken niye daha fazlasını istedimki aşırılık yaptım .cezalandırıldımmı.yazım başarısızsa kusura bakmayın.umarım aranızda bir pisikolok vardırda bir teselli yazar.ben bu yazıyı bir boş bulduğum bir anımda yazdım.teşekkürler.

Ynt: yastayım arkadaşlar bir teselli
 

Başın sağolsun Allah sabır versin.
Ben psikolog değilim ama genede yazmadan geçmek istemedim çünkü bu şekilde düşünmen beni çok etkiledi ve bende annemi kaybettim dünya başıma yıkıldı sandım fakat şuda bir gerçekki bir insanın ölmesini istemiyorsak o insanın doğmaması lazım çünkü ölüm canlılar için ve hepimiz bunu yaşayacağız kimse bu dünyaya ben hep burda kalacağım diyerek gelmedi ve de o onun kaderi onun yaşantısı kendini cezalandırma her zaman iyiyi güzeli mutluluğu daha iyi aşam şartlarını her düşünen canlı ister bu canlının doğasında vardır kendini bu şekilde cezalandırmak erine o yetimi nasıl ayakları üzerinde yaşamda nasıl mücadele edecek nasıl bir hayatı olacak bunlar üzerine yoğunlaş bence birde şu açıdan bak eger bu yetime bakacak kimse olmasaydı değilmi herşeye olumsuz tarafından bakma şimdi bu nediyor diyeceksin ama gerçek bunlar ve acın taze olduğu için arayışlar içerisinde olabilirsin ama kısa zamanda kendini toparlaman hem senin için hemde o 4 yaşındaki yetim için en iyi olanı olacaktır sen kendine bakabilirsin ama o yetimin sana ihtiacı var. tekrar başın sağolsun

Ynt: yastayım arkadaşlar bir teselli
 

teşekkürler perilice ne kadar iyisin. sad456 bakalım zaman neyi gösterecek.ama şunu anladım hayat asla umduğun gibi gitmiyor.

Ynt: yastayım arkadaşlar bir teselli
 

Ynt: yastayım arkadaşlar bir teselli
 

.yalnış yere konu başlığı açtım .üzgünüm.kim taşıdıysa teşekkürler.suzzy beni dikkate alıp mesaj yolladığın için teşekkürler.inanın dayanılır gibi değil.bebeğimiz şimdilik anneannede.bakalım gelecek neleri gösterecek. agl34

Ynt: yastayım arkadaşlar bir teselli
 

Ynt: yastayım arkadaşlar bir teselli
 

Merhaba nefa;

Yaşadığın acı için çok üzgünüm..Hepinizin başı sağolsun...Yaşamda ölüm de bizler için..Ne var ki bazılarımızın hayat çizgisi daha erken son buluyor..Bu da bizim elimizde olan birşey değil maalesef, takdir-i ilahi...

Küçük bebeğimiz için de bundan sonra farklı bir hayat açılıyor önünde.. Tabii ki onun en büyük destekçisi sizler olacaksınız. Bunun için de en başta kendinin dimdik olması gerekiyor..Kendini salmamalısın.En iyiyi hedeflemelisin ki,o da en iyi bir örnek görsün..Unutulmamalı ki, tarihe iyi yön verenlere bakıldığında hep anne- babadan yoksun oldukları görülür.Atatürk'ün, Peygamberimiz (s.a.v.)'in hayatını incelediğimizde bu detay gözden kaçmaz...

Vefat edenlere Allah'tan rahmet, geride kalanlara da başsağlığı diliyorum... sad456

Ynt: yastayım arkadaşlar bir teselli
 

Merhaba nefa. hismiley

Öncelikle başınız sağolsun. Allah sizlere sabır ve uzun ömürler versin.

Acını tabi ki anlayamayız, sadece anlamaya çalışırız. Ateş düştüğü yeri yakar.

Ama, hayatta yaşadığımız şeyler ya da sevdiklerimizin veya yakınlarımızın başına gelenleri, bir ödüllendirme-cezalandırma olarak algıladığımız an, hayat çekilmez bir hal alıyor.

Öyle bir durum da zaten söz konusu değil. Bu sadece bizim yanlış düşünmemizden kaynaklanıyor. Belki sıkıntıyla, acıyla, üzüntüyle böyle düşünebiliriz. Ama bu durumdan bir an evvel çıkmamız gerekir.

Birileri vefat ediyor, birileri doğuyor ve hayat devam ediyor. Dünyanın kanunu malesef bu.

Doğumda sevindiğimiz gibi, ölümde üzülmemiz de gayet doğal.

Bu süreci çabuk atlatmanı diliyorum.

İsteklerimizde, hayallerimizde her zaman en iyisini istemeliyiz. Bunlar için uğraşmalıyız ve elde etmeliyiz. super

Bunlara muhalif bir durum gibi gözüken olaylar olacaktır. Ama bunlara takılmadan, yolumuza devam etmeliyiz.

Her olanda mutlaka bizim bilemediğimiz bir hayır vardır. super

Her şeyimiz olabilir, biz yine de daha fazlasını isteyebiliriz. Bu, gayet doğal ve insanın doğasında olan bir durum.

Şu an üzüntülüsün. Ben de üzüldüm bu olaya.

Bir an önce kendini toparlamalısın.

Ama, Bu günler de geçici. super

İnşallah çabuk atlatırsın. Buraya istediğin kadar yazabilirsin, biz de aklımıza gelenleri yazar, bu acıyı hafifletmeye çalışırız. super

Sağlıcakla... actionsmile

Ynt: yastayım arkadaşlar bir teselli
 

başın sağ olsun nefa, Allah rahmet eylesin, hiç bir şekilde kendini suçlama kesinlikle, bu bir imtihandır dünya sahnesinde.
nasıl hayatta çeşitli imtihanlara gireriz, bunu onun gibi düşün, elbette ateşin düştüğü yerde olmak kolay değil biliyorum ama kendinizden emin olun.

hayatta bazen engeller vardır, inişli yokuşlu yollar vardır, insanlar hayatlarının bir vaktinde eninde sonunda bu yola varırlar ama erken ama geç,
hayatta karşımıza çıkan herşey bir tecrübe, insan her an bir şekilde büyüyor gelişiyor, olgunlaşıyor.
ölüm bir yok oluş değil, bir diyardan başka bir diyara göç etmektir.

sınanmak bu belki, bir şekilde sabretmemiz lazım değil mi, biliyorum zor ama dayanmak gerek, lütfen biraz sabredin,
elbette ki bunda da bir hayır vardır, nasıl gündüzün gecesi varsa aydınlık günler de yakındır.

Her işte bir hayır vardır
Bir zamanlar Afrika'daki bir ülkede hüküm süren bir kral varmış. Kral, daha çocukluğundan itibaren arkadaş olduğu, birlikte büyüdüğü bir dostunu hiç yanından ayırmazmış. Nereye gitse onu da beraberinde götürürmüş.

Kralın bu arkadaşının ise sıradışı bir alışkanlığı varmış. İster kendi başına gelmiş olsun,ister başkasının, ister iyi olsun ister kötü, her olay karşısında hep
"Bunda da bir hayır var!" dermiş.

Bir gün kralla arkadaşı birlikte ava çıkmışlar. Kralın arkadaşı tüfekleri dolduruyor, krala veriyor, kral da avlanıyormuş. Arkadaşı , tüfeklerden birini doldururken bir yanlışlık yapmış ve kral ateş ederken tüfeği geri tepmiş, kralın başparmağı kopmuş. Durumu
gören arkadaşı her zamanki sözünü
söylemiş: "Bunda da bir hayır var!" Kral acı
ve öfkeyle bağırmış:
"Bunda hayır falan yok! Görmüyor musun,
parmağım koptu!" Ve sonra da kızgınlığı geçmediği için arkadaşını zindana attırmış.

Bir yıl kadar sonra, kral insan yiyen kabilelerin yaşadığı ve aslında uzak durması gereken bir bölgede birkaç adamıyla birlikte avlanıyormuş. Yamyamlar onları ele geçirip köylerine götürmüşler. Ellerini, ayaklarını bağlayıp köy meydanında yaktıkları kocaman ateşin başında toplanmışlar. Kral ve adamlarını pişirmeye hazırlanıyorlarmış ki , kabile reisi, kralın başparmağının olmadığını farketmiş. Kabilenin, batıl inançları nedeniyle uzuvlarından biri eksik olan insanlar yenmiyormuş. Böyle bir insanı yedikleri takdirde başlarına kötü olaylar geleceğine inanıyorlarmış. Korkuyla, kralı çözmüş, serbest bırakmışlar. Diğer adamları ise pişirip yemişler.

Kral , kurtuluşunun kopuk parmağı sayesinde gerçekleştiğini düşündükçe,onca yıllık arkadaşına reva gördüğü muameleden dolayı pişman olmuş. Hemen zindana , arkadaşının yanına koşmuş ve başından geçenleri bir bir
anlatmış."Haklıymışsın! Parmağımın
kopmasında gerçekten de bir hayır varmış. İşte bu yüzden, seni bu kadar uzun süre zindanda tuttuğum için özür diliyorum.Yaptığım bu haksızlıktan ötürü beni affetmeni istiyorum." "Hayır" diye karşılık vermiş arkadaşı.
"Bunda da bir hayır var... ve asıl ben size teşekkür etmeliyim." "Ne diyorsun Allah aşkına?" diye haykırmış kral. "En yakın arkadaşımı bir yıl boyunca zindanda tutmanın neresinde hayır olabilir?" Arkadaşı yanıt vermiş; "Düşünsenize, ben zindanda olmasaydım,
sizinle birlikte avda olurdum...Ve sonra!!

Ynt: yastayım arkadaşlar bir teselli
 

başınız sağolsun.
üzücü bir olay yaşamışsın. ama hayatın kanunu böyle. değişmiyor. elbetteki üzülüceğiz ama yeri gelecek sevineceğiz de.
bazen olaylar istemediğimiz yönde şekillenebiliyor bunları bu şekillde kabullenebilmeliyiz. ve burası hepimiz için bir umut penceresi, bir çıkış yolu, ben kaçış tüneli olarak adlandırıyorum işin aslı. belki birçoğumuz mucize arıyoruzdur. gerçekleşir veya gerçekleşmez onu zaman gösterir. ama her ihtimalde ben mücadele verdim diyebilmektir önemli olan ve güzel olan da budur zaten.
karamsarlığa kapılmadan sabırla yolumuza devam etmeliyiz öyle değil mi...