Merhaba,bu konu hep üstünde en çok düşündüğüm şeydir.Hayatımda önce babam ,sonra eşim ,şimdide oğlum.Hayatımdaki muhteşem üçlü hepsini çok seviyorum.Bazen her biri ayrı ayrı beni çileden çıkarıyorlar.Babam hayatımın anlamı, yüreği sevgi dolu bakışlarında bize sevgi ve şevkatvardır.Hayatının hiç bir dönemini mücadelesiz geçirmedi.Hep bilmeden çekim yaptı hayata olumlu baktı. Bizim için bay-pas bile oldu.Eşim vahim bir halde annesi ile benim aramda tenis topu gibi oldu.Ben hayatımız için ne istediğsem annesi tesini istedi.Gelenek görenekler katı kurallarla büyümenin sonucu yapılan hatalar .İpotek altında hayatlar.Hayal kırıklıkları ve kimseyi memnun edememe.Oğlum benim sınırsızca yeri geldiğinde tartışıp onu ağlatığım ,ağlamaktan ,canın yandığını söylemekten çekinmeyen.İçindeki çocuğu devamlı olarak yaşatacak olan kocaman yürekli , bir kuş kadar özgür,hedefleri olan bir KİŞİ.Hepsini çok seviyorum.Ben birine yaklaşmak istediğimde onun yapmaktan hoşlandığı şeyleri sevmeyi deniyorum siz erkeklerede tavsiye ederim.

[elyreiki]

selamlar,
ben bir ilke imza atıp bir erkek olarak hikayemi kısa olarak yazayım. dusun
benim ki aslında bir hikayeden öte bir sorun. Buradaki ablalarımın bu konuda fikirlerini merak ediyorum(Abla dedim çünkü forumun en küçüklerindenim).
Benim sorunum annem ve babamla. Sorun ise başarılarımın göz ardı edilmesi. Ben bu güne kadarki eğitim hayatımda hep başarılı oldum(şu an lise'teyim). Ama ailem bunu görmezden geliyor gibi. Ben ilköğretimimi birincilikle çeşitli derecelerle bitirdim. Bana hiç ilgi göstermediler. Şuan okulumda yine birinciyim ve çeşitli dereceler aldım. Ama bunlar ailem hareketleri nedeniyle bana hiç mutluluk vermiyor ve ben artık başarılı olmak istemiyorum.(Lütfen bunu kimse şımarıklık veya şükürsüzlük olarak algılamasın gerçekten böyle hissediyorum artık).

İşte ilk hikaye gerisi gelir umarım.
Selam ve ışık ile...

Sevgili elyreiki, seni başarılarından dolayı önce kutlarım.Ailelerimiz bizim hayata gelme vesilelerimizdir.Onları seçme ve değiştirme şansımız yok oldukları gibi kabul etmeliyiz.Seni çok iyi anlıyorum çünki bendede okuldaki durumuma ailem
kayıtsızdı .Biz kardeşimle ailemize veli toplantısına gitsinler diye yalvarırdık ama nafile.Sana kaşı kayıtsız olmalarını kafana takma bu hayat senin başarılarda senin başrısızlıklarında.Sana bir yakınımın hikayesini anlatayım.Kuzenim;bizim aile esnaf kökenlidir gençler ya okur yada esnaf olur.Kuzenim hem okudu hemde esnaflık yaptı.Genç yaşta çok başarılı oldu.İyi bir işi,mutlu bir yuvası var.Hayata neistiyorsa yapa bilecek güçte.Bir ara ney üfledi şimdi özel uçak kullanıyor.Dünyanın bir çok yerini dolaştı .Gençken hedeflerini doğru belirleyip çok çalıştı .35 yaşından sonra harley motorada biniyor.Hedeflerinizi hiç kimseyi memnun etmek için koymayın .Birde hayata neden ,niçin diye bakmayın.Allah sana daha nice başarılar göstersin .Karşına kadir kıymet bilen insanlar çıkarsın.

[jaunty]

elyreiki Nickli Üyeden Alıntı

selamlar,
ben bir ilke imza atıp bir erkek olarak hikayemi kısa olarak yazayım. dusun
benim ki aslında bir hikayeden öte bir sorun. Buradaki ablalarımın bu konuda fikirlerini merak ediyorum(Abla dedim çünkü forumun en küçüklerindenim).
Benim sorunum annem ve babamla. Sorun ise başarılarımın göz ardı edilmesi. Ben bu güne kadarki eğitim hayatımda hep başarılı oldum(şu an lise'teyim). Ama ailem bunu görmezden geliyor gibi. Ben ilköğretimimi birincilikle çeşitli derecelerle bitirdim. Bana hiç ilgi göstermediler. Şuan okulumda yine birinciyim ve çeşitli dereceler aldım. Ama bunlar ailem hareketleri nedeniyle bana hiç mutluluk vermiyor ve ben artık başarılı olmak istemiyorum.(Lütfen bunu kimse şımarıklık veya şükürsüzlük olarak algılamasın gerçekten böyle hissediyorum artık).

İşte ilk hikaye gerisi gelir umarım.
Selam ve ışık ile...

Okurken bile seni takdir ettim,aferim dedim, pırlanta gibi biri işte dedim.
ve bu satırları sana işlerimin yoğunluğundan ya da sinirimin bozukluğundan vs.vs.yada başka bir sebepten yazamıyor da olabilirdim.. içimden vay be ne güzel insan aferim keske benimde boyle bir evladım olsaydı diyebilirdim.. Bundan haberin olmayabilirdi.benim gibi düşünen farkında olduğun yada olamadığın bir çok kişi olabilir.kimbilir?

Onay almak, ilgi alaka,güven,birlik beraberlik, sevilmek ve takdir edilmek her kişinin hayatının bir döneminde de olsa aç olduğu konulardır.
Onun acısı yüreğinin taa derinlerine oyle bir işler ki...orada da oturur kalır.. bunu az çok bilirim..
ve o şeytanca fisilti işte o anlarda hep diğer kulağına fısıldar: Böyle yaranamadın değil mi? der..sen de tersini yap bari de günlerini görsünler değerini anlarlar işte o zaman belki. der..falanca bunun 10 da 1 ini yapıyor ailesi göklere çıkarıyor vay be! sende yapmayıver anlasınlar hadi.. der durur..
Bu düşünceler beynimize gezip dursa da, aklımızdan geçirsek de genel olarak yaptığımızın tersini yapmayız,yapamayız..biz kendimiz olmaya devam ederiz..

Öncelikle ilişkiler, sevgi ve paylaşım duygularımızın da derininde unutmamamız gereken önemli birşey vardır.

Aslında Yaptığımız Herseyi Önce Kendimiz İçin Yapıyoruz..Önce Kendimiz..
bu bencillikle karıştırılmasın..

Yaptığımız şey, örneğin bir iyilik bile olsa..bundan alacağımız haz ön plandadır.
niye iyilik yaparız?
O hazzı duymak için ve birinin gülümsemesi bizi mutlu edeceği için, iyilik yaparız.
Ve biz de mutlu oluruz.
sonuçta içsel olarak önce kendi kendimizi takdir ederiz..
ve ikincil olarak yardımcı olduğumuz kişi bunun farkındaysa takdir ve şükran alırız.
Bunun önemi gerçekten var mıdır?
Karşımızdaki kişinin Takdiri, Onayı vazgeçilmez midir?

O kişi sizi takdir etmese ne olur?

İyi olan şeyleri iyi yapan en önemli nokta hiçbirsey beklemeden onu gerçeklestirmektir.
çünki size iyiliği dokunacak olan yegane kisi gene siz'sinizdir...
''kendimize iyilik yapan yegane kişi gene kendimiziz'' cümlesi ilk başta gıcık ve sinir ve katı bir cümle gibi durur karşımızda..
ama bu sadece o talihsiz cümlenin illuzyonudur o kadar.. dikkatli bakın..illüzyona aldanmayın..

etrafınızdaki insanlar aileniz,eşiniz kardeşiniz, en samimi arkadaşınız, dr.unuz, öğretmeniniz her kim ise size sürekli ve kalıcı iyilikler yapamazlar..sadece oyle görünürler..bu da o anlarda yanınızda olduklarını hissettiğiniz için sizi memnun eder,güven verir huzur verir..

aslında işte tam o noktada durup ve kendinizi o an bir seyretseniz..
orada başrolde SİZ varsınızdır.bırakın yüreğiniz gururdan sişsin..kendinizle işte o anları görüp yakalayıp gurur duyun..oyle çok ki O ANLAR..
Gözden kaçan anlar..
Hani şu gözünde gözlüğü olup gözlüğüm nerde diye aramak gibi etraftan takdir, güven sevgi dilenen anlar..

Etrafınızdaki insanların en fazla anlamda VESİLE olduğu işin kıymetini bilip onu surdurecek olan, hayatınıza ustalıkla yerleştirecek olan,devam ettirecek olan,duyarlı, farkında, akıllı zeki olan o başrol oyuncusu siz'siniz.bu sizin hayatınız..sizin filminiz..

aman boşverin kimse sizi takdir etmesin demiyorum..
takdir sevgi, onay, kabul görmek insana haz verir evet..bunlar besleyen duygulardır evet.ama siz kendinizi takdir edip bunun kıymetini bilmesseniz isterse bütün dunya sizi onaylasın..önemsizdir..
yani buradaki ana sonuç şu aslında..

Takdir oyle garip birşeydir ki bekledikçe sizden alaysı bir biçimde uzaklaşır..Bekledikçe panikler nerede olduğunu unutur olursunuz..
deneyin ve görün..beklememeyi deneyin..beklemeyin..siz kendi hazzınıza odaklanın..

Peki;takdir edilmek,güven,sevilmek veya buna benzer değerler niye özlenir niye beklenir durur acaba?
Niye bekleniir? niye?... niye? hah buldum galiba!
Bu olsa olsa ona aç olduğumuzdan olabilir mi acaba?.
niye olabilir ki bu açlık?

Kendi kendini yeterince takdir edememiş ya da eşsiz ya da göz alıcı olan ayrıntılarını atlamış, kendi güzelliklerimizi yeterince görmemiş olmayalım sakın?

Takdir peşinde mümkün olduğunca koşmayın..illaki olmuyor takdirim geldi diye koşacaksanız sinir ve gıcık oluyorsanız herşeye...
işte bu siteye, yanımıza,buraya gelin burada farkında olan çok insan var 96 96 96 burada kişinin takdir adına aç kalması şaşılacak bir durumdur ..hem de gönülden takdir öyle böyle değil... 96
ve aynı zamanda dışarda bir yerlerde siz, sadece kendi kulvarınızda yapabildiğinizin en iyisini yapmaya devam edin yeter..
kendiniz için..
işte o zaman etrafınıza baktığınızda bir bakarsınız sizi zaten istediğinizden daha çok takdir eden bir sürü insan olmuş.

ve gülümseyin..bilin ki onlar sizin yansımanızdan başka birşey değil..çünki bilin ki muhteşem kaynak sizsiniz..
Duyarlı olmaya çalışan,çenesi düşmüş bir abla'nın nacizhane nasihatıdır..
sevgiler.

[elyreiki]

sevgili jaunty abla,
yazdıkların gerçekten çok hoşuma gitti ve içimde birden bir mutluluk oluşuverdi. Sanki birisi bu sözleri kulağıma fısıldıyormuş gibi. Galiba sizi hissettim o anda 96 Gerçekten çok teşekkür edrim.

[jaunty]

elyreiki Nickli Üyeden Alıntı

sevgili jaunty abla,
yazdıkların gerçekten çok hoşuma gitti ve içimde birden bir mutluluk oluşuverdi. Sanki birisi bu sözleri kulağıma fısıldıyormuş gibi. Galiba sizi hissettim o anda 96 Gerçekten çok teşekkür edrim.

çok sevindim..bazen zaten biliyor olduğumuz ufak ayrıntıların birilerinin bize fısıldamasını isteriz ve şarz oluruz..
senin yürekten olmanın yansımasıyla, ben de yürekten, sen benmissin gibi yazmaya çalıştım.
yardımcı olabildiysem ne mutlu bana.
içimde bayram sevinci oldu bak şimdi.. bu sevinci de şimdi paylaştık işte ne güzel..
daha nice güzel şeyler paylaşacağız inşallah.
sevgiler

[manyaklik]

bende devamlı aktif olmaya çalışıyorum sizlere de iyi paylaşımlar diliyorum

elyreiki Nickli Üyeden Alıntı

selamlar,
ben bir ilke imza atıp bir erkek olarak hikayemi kısa olarak yazayım. dusun
benim ki aslında bir hikayeden öte bir sorun. Buradaki ablalarımın bu konuda fikirlerini merak ediyorum(Abla dedim çünkü forumun en küçüklerindenim).
Benim sorunum annem ve babamla. Sorun ise başarılarımın göz ardı edilmesi. Ben bu güne kadarki eğitim hayatımda hep başarılı oldum(şu an lise'teyim). Ama ailem bunu görmezden geliyor gibi. Ben ilköğretimimi birincilikle çeşitli derecelerle bitirdim. Bana hiç ilgi göstermediler. Şuan okulumda yine birinciyim ve çeşitli dereceler aldım. Ama bunlar ailem hareketleri nedeniyle bana hiç mutluluk vermiyor ve ben artık başarılı olmak istemiyorum.(Lütfen bunu kimse şımarıklık veya şükürsüzlük olarak algılamasın gerçekten böyle hissediyorum artık).

İşte ilk hikaye gerisi gelir umarım.
Selam ve ışık ile...

Canım sakın ailenin ilgisini çekmek yada umursamadıklarını düşünüp başarılarından vazgeçme...Çünkü bu seninde kendi hayatını görmezden gelip,hayatına sırt çevirmen olacaktır...Şimdi lisedesin ve çevrendeki arkadaşların yada dost olduğun kişiler sana olumsuz telkinler veriyorlardır bu konuda,benden abla tavsiyesi sakın onlara da kapılma sen yolunda emin adımlarla yürü...Ailenin ilgisizliği canını acıtsada hayatın senin için çok önemli ve onu başıboş bırakma...Kendine hedefler koy,o hedefler doğrultusunda yürü...Hayatı dolu dolu yaşa...Şu yılların senin için o kadar önemliki,inan geçtikleri zaman anlıyorsun kıymetini...Bol bol gül eğlen,ders çalış ve olumsuz safsatalara kendini kaptırma...Fazla nutukvari bir konuşma oldu ama zaman sonra hak verirsin bana...