uvertür'ün hikayesi

[ametist]

Merhaba ;
Ben de biraz , kendimden bahsetmek istiyorum daha doğrusu 25 yıllık koşullu karamsarlığımdan. Hayatımda önceliği olması gereken bi çok işi, erteleyen erteleyemediklerimin de, olmayacağını baştan kabullenerek ki enteresandır yitik olduğunu düşündüğüm her işimde de olumlu sonuçlar elde eden ve olanları sadece şansa bağlayan biriyim . Arkadaşlarım ,kendimi hiç bi zaman kendimi taktir etmeyi beceremediğimi söylerler .(bikaç gündür suçluluk ve ego telkinlerini dinlediğimden olsa gerek bunu fark etmeye başladım )
Üç yıl önce,liseden beri okumayı en çok istediğim okuldan yüksek lisans kabulü aldım ama sevinemedim. Çünkü okulun İngilizce sınavı vardı ve ben o sınavı geçemeyecektim. Kursa başladım geçemeyeceğimi düşüne düşüne . En fazla 20 alırım diyerek çıktım sınav sonucum 66 idi . Bu durumu sadece sansa bağladım sanki, o benim başarım değilmiş gibi.
Ve şimdi durum daha kötü … Aşmam gereken yeni sınavlarım var . Önceden ne kadar karamsar olursam olayım çalışıyodum şimdi nasılsa başarısız olucam diyerek çaba harcamak bile istemiyorum.Daha açıkça söylemek gerekirse kendimi aptal ,beceriksiz ve aciz biri gibi hissediyorum.
telkinlerden umutluyum , iyi ki bu siteyle tanıştım . suçluluk ve egodan sonra hangi telkinleri önerirsiniz?

[pakguc]

selam uvertür,

bu kadar karamsar olarak böyle şeyler başarman çok ilginç,
acaba karamsar olunca başarabileceğine mi inanıyorsun içten içten dusun

[cnb]

veya "hayal kırıklığı yaşamaktan korktuğun için böyle bir yola başvuruyor olabilir misin?
bende vardı da öyle bir takıntı 44

[ametist]

izumi Nickli Üyeden Alıntı

selam uvertür,

bu kadar karamsar olarak böyle şeyler başarman çok ilginç,
acaba karamsar olunca başarabileceğine mi inanıyorsun içten içten dusun

izumi öncelikle merhaba;eğer yazdıklarıma kinaye yapmadıysan , yaptığın yoruma göre karamsarlığım benim için bi motivasyon unsuru .oysa yorumunla yaşadıklarım taban tabana zıt.iki sene antipedresan tedavisi gören biri olarak durumumu şöyle açıklıyım;öğrencilik hayatım boyunca çalışmam gereken zamanımın çoğunu çalışmaktan çok başaramayacağımı düşünerek geçiriyodum ,en basit iş bile gözümde devleşiyodu.derse oturduğumda elim ayağım titreyerek kendimi çalışmaya zorluyo ve konsantre olmakta zorlanıyodum. yani ders çalışmak benim için vicdan azabı gibiydi.bişeyler başardım ama normal ruh halinde birinin sarf etmesi gereken enerjinin en az on katını sarf ederek, çünkü başarılı olamayacağıma inandığım için konsantre olmakta o kadar çok zorlanıyodum ki anlatamam.bu durumumdan dolayı ertelediklerimden bahsetmiyorum bile...
şimdi ise durumum daha vahim önceden zor da olsa mücadele ediyodum çalışmak için kendimi zorluyodum .şimdi beynimi herşeye kapadım nasıl olsa başarısız olucam diye hiçbişey için uğraşmıyorum.ve hayattan beklentim de kalmadı.her iş her görev benim azrailim gibi...

[ametist]

cnb Nickli Üyeden Alıntı

veya "hayal kırıklığı yaşamaktan korktuğun için böyle bir yola başvuruyor olabilir misin?
bende vardı da öyle bir takıntı 44

merhaba cnb,yorumun için çok teşekkürler.saptaman doğru .ama sadece ders konusunda değil hayatla ilgili her konuda da böyleyim.kendi yaptığım kendi bildiğim başkalarınınkinden ya yanlıştır ya eksiktir daima.yani hiç bi gün ben bu işi de iyi yaptım ben yapabiliyorum,ben biliyorum diyemedim.bu şimdi öyle bi noktaya geldi ki madem hiçbişeyden anlamıyorum uğraşmamında bi anlamı yok demeye başladım .sanırım büyük bi özgüven eksikliği var bende ...
telkinleri bikaç gündür dinliyorum ufak değişiklikler olduğunu hissediyorum umarım işe yarar .

[pakguc]

Merhaba uvertur,
bir arkadaşım sana daha önce yazdığım gibi,
başaramayacağım diye düşündüğü zaman başarabileceğine inanırdı...
bu şekilde olabilir mi diye sormuştum sadece...
sana hayatta başarılar ve mutluluklar dilerim...

[ametist]

izumi Nickli Üyeden Alıntı

Merhaba uvertur,
bir arkadaşım sana daha önce yazdığım gibi,
başaramayacağım diye düşündüğü zaman başarabileceğine inanırdı...
bu şekilde olabilir mi diye sormuştum sadece...
sana hayatta başarılar ve mutluluklar dilerim...

izumicim ,sanırım fazla alınganlık gösterdim ,kusuruma bakma lütfen . bikaç gündür telkinlerin etkisiyle kendimi daha iyi hissediyorum
alışkanlıklarımda fazla bi değişiklik olmamasına rağmen olayları eskisi kadar olayları kafamda büyütmüyorum.telkinler şimdiden işe yaramaya başladı .yorumların için çok sağol...kendine iyi bak

[pakguc]

telkinlerin işe yaramasına çok sevindim, her geçen gün daha da iyi olacağına eminim

ben telkinleri dinlediğimden beri kimseye kırılmamayı becerebiliyorum...
her gün Hayal'in meditasyonunda dediği gibi
"hayatımda isteyerek yada istemeyerek bana zarar veren her kesi ve herşeyi affediyorum" diyorum kendi kendime...
her gün bunları tekrar etmek çok güzel oluyor..
tepimize tavsiye ederim arkadaşlar..

[ametist]

temennilerin için çok teşekkürler .bendeki gelişmelerden haberdar edicem

Sevgili uvertür;seni bu kadar karamsar yapan başarısız olduğunu hissetiren birimi var.Mesela benim annem yaptığım hiç birşeyi beğenmezdi.Onu memnun etmek benim için çok önemli idi.Bu yüzden yanlış yapmaktan korktuğum için bir topluma girdiğim zaman yüzüm kızarırdı.Sonra annemi memnun etmekten vazgeçtim bu sorun ortadan kalktı.Senide böyle başarısız hissetiren birimi var.