buda benim hikayem :)

İlkokulu bitirdim.Bulunduğumuz yerde ortaokul olmadığı için hiç tanımadığım bir şehre çok nadir gördüğüm bir yakınımın yanına gönderildim.Onların da iki kızı vardı.Onlarla beraber hiç tanımadığım bir yerde eğitime başladım.Gündüzleri pek belli etmesem de geceleri ağlardım.Ben sanki kendimi terkedilmiş hissediyordum.Annemden hiç ayrılmamıştım.Babamı yılda bir ay görüyordum.Yabancı bir ülkede çalışıyordu.Tam ona alışacağımız zaman tatili bitip gidiyordu.Eğitim hayatım böyle başladı.Başarılı bir öğrenciydim liseye kadar.Derken hiçbir şeyi umursamamaya başladım.Bu arada annemde yurtdışına gitti.Ben ve iki kız arkadaşımla beraber kalmaya başladım.Birileriyle kalma sebebim şimdi anlıyorum yalnız kalmaktan korkmaktı.Ev arkadaşlarımla sanki bir aile gibi olmuştuk derken üniversite bitti herkes gitti.İş başvurular yapıyordum ama ben cumartesi çalışmayacağım bir iş istiyordum.Ama henüz yoktu.Sıkıldığım için ücretli olarak ders vermeye başladım.Sevmiştim ama yaz tatilleri sıkılmaya başladım.Koskoca bir ev ve yalnız ben.Bu arada sürekli kişisel gelişim kitapları okuyordum.Bir gün hayatımın değişeceğini biliyordum.Bekliyordum o günü hiç beklemediğim bir anda bir iş başvurusunda bulundum.35 kişi alacaklardı 6000 kişi müracaat etmişti.Bilin bakalım 35 kişiden biriyim.Hafta içi zaman çabuk geçiyordu bu seferde hafta sonlarından nefret etmeye başladım.Yanlızdım ve yalnız kalmak istemiyordum korkuyordum.Arkadaşlarım vardı ama akşamları herkes kendi evine gidiyordu.Elimde bir fincan çay balkonda oturup manzara seyrediyordum.Aşağı baktım bir çift gördüm yürüyorlardı gökyüzüne kaldırdım başımı bulutlar kalabalıktı.Allah’ım bir benimi unuttun böyle yalnız diye ağlamaya başladım.Ne kadar ağladım bilmiyorum.Rüyamda hiç tanımadığım yakışıklı bir genç “ağlama artık ben geliyorum” dedi.bir ay sonra o rüyamda gördüğüm gençle tanışıp bir yıl sonra evlendim.Mutlu bir evliliğim var ama korkularım vardı yalnız kalmaktan hava karardığı zaman dışarıda korunmasız kalmaktan korkuyordum.Buda çocukluğumdan kaynaklanıyordu.Sitenizden çok faydalandım.Korkularım yok artık yada azaldı.Hayatımda önce hep kapanan kapıları görüyordum şimdi ise yanındaki diğer kapılara bakıyorum.Terk edilme duygumunda babamdan kaynaklandığını fark ettim.Aslında iş için bizi bırakıp gitmek zorunda kalmıştı.Onu affettim.Kendimi affettim mutluluğu seçtim.Geçmişimi tamamen affedip kendimi özgür bıraktım.Hayatım büyük bir değişim içinde bulunduğum bu noktada sitenizin de etkisi oldu.herkese teşekkür ederim.Şimdi sıra hava karardığında dışarıda kalma korkumu yenmek
Onu da halletmek üzereyim.Hayatım inanılmaz bir hızla değişiyor tabiki iyi yönde. yarına umutla sevgiyle bakıp bu günü yaşıyorum.sevgiler hep mutlu kalın

himm ne güzel ifade etmissin duygularini
mutluluk yakani hic birakmasin arkadasim:)

teşekkür ederim iyi varsınız sizde hep mutlu olun:))))))))))))))

[hayatimdegisti]

Gerçekten güzel ifade etmissiniz..
Güzel bir hayatınız var ufak tefek problemler dışında...
Mutluluk ve sevinç dolu paylaşımlarun olduğu bir günlük olacağını hissediyorum.

[eminetan]

motive edici bir yazı, çok tşk...

[aybükem]

gerçekten ayakta kalmanız ve hayata devam etmeniz çok güzel teşekür ederim güzel paylaşım için

[fenn]

Harikasınız,
Gücünüze,azminize hayranım.
Paylaştığınız için teşekkürler.
Moral-motivasyon etkisi yüksek bir hikaye.Okudum,mutlu oldum.Yaşanmış pozitif gelişmeleri okumak inanılmaz keyifli.

[yeni bir hayat]

bengusu'cuğum,hikayen oldukça etkileyici,çok da güzel ifade etmişsin canım..super


Yaşadığımız herşeyde kendimizi geliştirdiğimiz şeyler var,eğer görmesini bilirsek..Anne ve babanın yanında olamayışları aslında seni kişisel olarak çok geliştirmiş..Yalnız kaldığın anlar,kendini daha iyi tanımana yardımcı olmuş..Yürüdüğün bu gelişim yolunda daha da sıkı adımlarla hayatını güzelleştireceğine gönülden inanıyorum..

Günlüğünün hep mutlu,güzel farkındalıklarınla dolmasını diliyorum,hayırlı olsun..

Sevgiler..

gerçekten anne ve babamın yanımda olmayışları sebebiyle çok küçük yaşta kendi ayaklarım üzerinde durmaya çalıştım.Çok sendeledim ama yoluma devam ettim.zor günlerdi zamanım büyük bölümünü kişisel gelişim kitapları okumaya ayırdım.Kalan kısımda kişisel sergiler açtım.öğrendiklerimi arkadaşlarımla paylaştım.Biliyormusunuz tekrar dünyaya gelsem yine onların çocuğu olmak isterdim mesajınız için çok teşekkür ederim.gülleriniz yine çok güzel hep gülmeniz dileğiyle seviyle mutlu kalın

[aybükem]

hedefime ulaşmak için çok çalışıp yoluma devam edeceğim teşekkürler