Benim Dünyam ve Gerçek Dünya arasında

[poon]

Selam arkadaşlar

Biraz detaylı olacak sanırım içimden geçenleri yazmak istiyorum.

Çocukluktan başlıyım çok az da olsa hatırlıyorum o yılları her zaman kaçtım saklandım gördügüm ilgidenmi bilmiyorum her çocuk ilgi görür ama ben sevmiyordum işte tüm gözlerin benim üzerinde olmasından hemen annemin arkasına saklanıyordum :). Ana okuluna geçelim yeni arkadaşlar yeni sosyalleşme deneyimi. Öğretmenimiz vardı bir tane iri yarı yaşlı bir öğretmen asık surat biri. Şarkılar,marşlar falan söylettiriyordu sırayla çıkarıyordu herkez iyi güzel söylüyordu taki bana sıra gelince diyalogları hatırlayamıyorum tabiki ama ben çıkmak istemiyordum işte sınıfın karşısına beni zorla kaldırmaya çalışıyordu kolumdan çekerek ağladımı falan hatırlıyorum o kolumdan çekerken sonrasını hatırlamıyorum.Saten 2. döneme geçmedende ögretmen bir soruyu bilemedigimmden tokat attıgı içindi sanırım aldı ailem anaokulundan.

İlkokula başladım ilk sıra arkadaşım oldu çok güzelde anlaşıyorduk ama hayat burdada adil davranmadı ilk kez yakın bir arkadaş edindim oda 2.sınıfta taşındı(İnanmıyacaksınız ama şu anda komuşuyuz yaklaşık 10 seneden sonra).Daha sonra ilk ögretimde sıra arkadaşım olmadı denebilir boyum uzun oldugundan genelde arkada tek başıma oturdum.Her zaman kendi halimdeydim. Günlük tutmak gibi bir alışkanlışım denemem olmadı bu zamana kadar 7 veya 8. sınıf tayken
ilginç bir şey geldi aklıma derslerimi yazıcaktım ve bunların nasıl geçtigi neler yaptıgımı hangisinden başarılı oldugumu hangisini neden başaramadıgımı yazmaya başladım her ders ayrı bölümlerde hoşuma gitmişti bu deneyim. İçimi birine dökemediğim için sayfalara dökmek iyi bir çözümdü. 1 hafta sonra babam bir soru sordu bir derste başarısızdım onu yazmıştım öğretmen hakkında ve özel birşeyler işte kafamda şimşekler çaktı sanki şu zamana kadar öyle hissetmedim kendimi. O zamandan beri kagıda tek bir kelime dahi kendimle ilgili bir yazı yazmadım yazmayıda düşünmüyorum şuan için.Bu beni yaralayan olaylardan biri olmuştu ailemede güvenemiyordum artık.

Lisede de aynen devam. Okulda hadi 3-4 arkadaşım vardı onlarla okulda vakit geçirirdik ama yakın bir arkadaşım yoktu. Bu dönemde bir şey farkettim kendime bir kalkan oluşturmuştum sanki insanların bir mesafeye kadar yakınlaşmasına izin veriyordum. O mesafeyi koruyordum bilmedende olsa. Mesela kanka, dostum vb. kelimleri kullanmaya çalışanlar oldu ama çıkmıyordu agzımdan işte ben kullanamadım hiç bir zaman 2. sınıftaki olaydan sonra kaybetme korkusu sanırım bu kalkan.Beni yaralayan olaylardan biri daha oldu bu dönemde boyum uzun oldugu için arkadaşlarım yolda yürürken şakayla karışık yanımda komplekse kapıldıklarını yanımda yürümek istemediklerini söylüyorlardı bunu daha sonra çok kez duyacaktım hayatımda ..

Üniversite evet yine yeni bir ortam güzel başladı üniversite bir arkadaş grubuyla tanıştım tabi benden degildi ilk tanışma biri geldi sorular sorarak başladı neyse bu gruptakiler başka sınıftaymış sonra dagıldı ben başka bir gruba geçtim 4-5 kişiydi sınıfda koridorda duruyorduk genelde ama kendime uygun bir arkadaş bulamadım bir türlü benimle aynı kafa yapısına sahip. 3. grupta hiç olmazsa vakit geçirebilecegim ünideki klasik okey,kagıt oyunları vb. şeylerle geçiyor vakit.Koruma kalkanım üniversitede de sürekli açıktı belli bir yere kadar yakınlaştırıyordum arkadaşlarımı konuşmak isteyenler oldu ama koruma kalkanım hemen çalışıyordu yakınlaşmaya çalışanlara karşı.Bu sırada hayatımda ilk kez bir kızdan hoşlandım platonik aşk oldu benim için ama genede güzel bir duyguydu o kadar acıya ragmen. Bir iki dersimiz ortaktı sadece. Ara sıra okulda göz göze geliyorduk ben direk gözlerimi kaçırıyorum tabiki sanki anlıyordu ona karşı bir seyler hissettigimi yada benim içsesim gene devredeydi o zamanlar. Hiç bir zaman tanışmadım tanışma imkanım oldu kilitlenmekten konuşamamaktan korktum karşısında ne zaman arkadaşlarımın yanına gelse ben başka bir şeyle ugraşıyormuş gibi yapıyordum ona bakıp kilitlenmemek için.Üniversite bitti ama Hayatımdan silmek istediğim tek dönem istemeden gidip geldim okula.

Yeni kişilerle tanışmak her zaman zor zaten benim için ayrı bir sınav .Hâla dertlerimi paylaşacagım, güvenebileceğim bir şeyler yapabilecegim bir arkadaşım yok denebilir. Yalnızken mutluyum aslında bir nedeni bu. Başka bir nedeni bahane bulmam bahanemde şu memur olursan saten başka bir şehire gidiceksin orada kendine yeni bir şehir ve yeni bir arkadaş ortamı kurabilirsin burdakileri gene kaybediceksin ...

Kpss alım mülakatlarda napıcağımı düşünüyorum şimdiden normalde heyecanlanan biri olarak komisyon karşısında naparım bayılırım heralde yada heyecandan konuşamam kıpkırmızı birşekilde olacağım kesin. Şuan tek düşünebildiğim mülakatı nasıl atlatırım bu mülakatlar yüzünden kadroları kaçırırsam hayatımda ayrı bir yara açacak.

Bu arada gülmeyi seviyorum çünkü güldüğüm zaman sorunlarımı unutuyorum saklanıyorum gene gerçeklerden.Gülmek güzel her zaman gülmeye çalışın .

[perpendicularis]

sende kendme benzer yönler buldm aslnda:) anaokulundan nefret etmştm çok iyi hatrlyrm. ama annenin seni hemen ordan alması, senn karşılaştığın her sorunda annenn destek olacağı fikrini bilinçaltında yaratmş olablr. tabi almasa da küçücük yaşta seni çok üzeblrdi. neyse sadece bi yorumdu:) ben de hiç kendime göre birilerini bulamadığımdan şikayetçiyiimdir. boşver şu bitsin nasılsa bu insanları bidaha görmiceksn hadi öss geçsin bunları görmiceksn yeni insanlar olcak daha iyi olcak vs. ama inan bana ertelemektn başka bşy değil çünkü ne kdr ortam değişse insanlar değişse de bi şeklde aynı ilişkileri kuruyosun. neden kendine kalkan kurduğunu bulmaya çalış. incinmekten mi korkuyosun acaba? bence boyunun uzun olması çok gzl bşy forumdaki diğer konulara bak boy uzatmayla ilgili olanı revaşta :D insanlar senn gibi olablmek içn uğraşıyolar;) gülmek bence de çok gzl herşeyin komik tarafndan bakmak bi yetenek hatta:) yazdıklarına insanların yorum yapmasını ister miydin bilemyrm ama yaptım artık:)

[poon]

Herkes yorum yazabilir tabii

Aileme gelince evet aslında onlarında etkisi var farkında olmadan tabii kimse bilerek yapmak istemez dövmek falan yok. Hatta her okul toplantısında soruyolarmış bir sorunmu var diye yok diyorlar tabii ama var akraba ilişkilerine girmiycem orası ayrı bir dünya :). Annem hâla karışır kendimi ifade etmeme fırsat vermiyorki 21 yaşına geldim hâla misafirlikteyken yemekte falan susadınmı gibi sorular gelebiliyor ne kadar kızsamda annelik başka bir şey çocuklarını düşünüyor sonuçta. Ailemden uzak kendi düzenimi kurmak istiyorum onun için tek çare bu gibi geliyor bana kendi düzenim olsa kendim yönlendirsem hayatımı ne güzel olur ..

[perpendicularis]

ailenle mi yaşıyosun üniversitede msn?

[poon]

Ailemle yaşıyorum üniversiteye açık ögretimden devam ediyorum artık son sınıftayım bu sene kpssye giricem lisanstan onun için hazırlanıyorum bir yandanda.

[perpendicularis]

hmm anladım... neyse umarm herşey düzelir:)

[poon]

Bugün 5. gün hayat hız kesmeden devam ediyor önceden karamsarlık kaplardı arada hiç bir şey yapmama izin vermezdi ama şimdi ondan eser yok karamsar degilim hayata karşı. Yeni fikirler projeler üretebilirim bu günlerde. Şuan dinlediklerim ego güv.güç-kendine güv.-sucluluk . İlerde ertlemeyi bırakıda eklemem lazım çoğu şeyi erteliyorum çünkü :)