NURBANU'NUN İYİLEŞME ÇABALARI...

[nurbanu25]

merhaba. ben 19 yıllık sosyal fobik ve 5 yıllık ta majör depresifim.aslında epresyon bende kronik olarak var.liseden beri sürekli bir arayış içindeydim.kendimle insanlarla çatışıyordum sürekli.bu yaşadığım 'ben' ben değildi.bu özgüvensiz,utangaç halim benim kişiliğim olamazdı.üniversite yıllarımda bu arayış daha da arttı.bir kaç psikoloğa gittim,ama beni anlayamadıklarını düşünüp bıraktım.daha sonra bir psikiyatriste gittim,ilaç yazdı ama faydasını göremedim.bir gün psikolojiyle ilgili radyo programı dinliyordum.konu sosyal fobiydi.kulak verdim ki tamamiyle beni anlatıyordu.inanamadım,hayretleri içinde radyodan kendimi dinliyordum.biliyordum bu benin ben olmadığını!bunun bir duygudurum bozukluğu olduğunu artık keşfetmiştim.Allah'ıma şükrettim.o gün benim için bir dönüm noktası olmuştu.hemen bu psikolğa bir defter dolusu mektup yazdım,hayatımı,yaşadıklarımı anlattım.telefon üzerinden psikoterapi yapabildiğini söyledi.son umut demiştim artık.aradım 45 dk. konuştuk, hiç te düşündüğüm gibi bir sonuç çıkmadı.bu da beni anlamadı.bana"Güzel kızsın,yeteneklerin var.bu zamanla geçer" gibi bilindik cümleler kurdular.iyice psikologlardan ve hayattan soğumaya başlamıştım.sonra internete girerek sosyal fobiyi araştırmaya başladım.sitelere,forumlara üye oldum,arkadaşlar edindim.bir arkadaşın önerdiği bir "Sosyal Fobi" kitabını aldım bir kaç saat içinde bitirdim. çünkü her kelimesi beni anlatıyordu.çünkü yazarı psikolog da seki bir sosyal fobikti.sosyal fobiyi derinden yaşamayan,onun ne büyük bir acı olduğunu bilmeyen,yaşamayan,ord.prof.dr. da olsa anlayamaz,anlatamaz...sonra bu yazara da mektup yazdım.sağolsun cevap verdi cep numarasını yollamış.aradım konuştuk fakat o zaman ne istanbula gidecek zamanım,ne de maddi durumum vardı.annemle ablam beni anlamaya çalışıyorlardı,destek oluyolardı fakat yine de tam anlayamıyorlardı.sonra bir de ilçemizdeki devlet hastanesinin psikiyatristine de gitmeye karar verdim.o adamcağız da 'deli' olarak nam salmış biriydi.ama olsun doktordu ya.birkaç ilaç yazdı.birkaç ay düzenli kullandım ama bunlar da işe yaramadı.sonra bir gün yine bulunduğum ildeki psikologları araştırıyordum.özel ve güvendiğim bir hastanenin psikoloğuna da mektup yazmaya karar verdim.cep numaramı dahi bırakmıştım.psikologlara pek inancım kalmamıştı ama yine de şansımı denemek istedim.birgün üzgün,muzdarip bir şekilde "Allahım.nasıl iyi olucam ben.bana çıkış yolu göster" derken cebim çaldı.arayan mektup yazdığım psikologtu!bana masterını tamamlamak için ücretsiz tedavi teklif ediyordu!!Allah sıkışan kuluna mutlak bir ferah kapısı açar.ben de derhal kabul ettim.o da bir sosyal fobik arıyormuş tezini tamamlamak için.haftada bir gitmeye başladım.baktım benden 3 yaş büyük.benim yaşlarımda gencecik kız,ne anlar benim halimden.ama ücretsiz madem,bunu değerlendireyim dedim.gittim,yazı ve telefondan tanışmışlığımız vardı ama bu sefer yüzyüze tanıştık.bu ilginç bir tevafuktu.ikimiz de aradığımızı bulmuştuk.konuşmaya başladık ki bu kadını diğerlerinde çok farklı olduğunu gördüm.gençti ama gayet olgun,anlayışlı,müthiş bir ikna yeteneği olan biriydi.gözlerimin içine öyle derin bakıyor,beni öyle dikkatli dinliyordu ki sanki resmen içimi okuyordu.aynı anda hastanenin nöroloğuna başlamıştım. o da kuvvetli bir kaç ilaç yazdı.6 ay kadar kullandım ama bunlar da malesef hiçbir etki etmedi.evet benimki majör depresyondu ve dirençli bir depresyondu bu da.psikoloğuma tezi bitene kadar devam ettim.ama o bana tezi bitse de ücretsiz gelmemi söyledi.o aralar başka işlerim çıktığı için onu da yarım bıraktım.ama ilk güvendiğim psikolog olmuştu kendisi...sonra internetten depresyon üzerinde araştırmalar yapmaya başladım.ünlü bir yazarın depresyon adlı kitabını aldım,okudum.burdakilerin bir çoğu da benim yaşadıklarımdan bahsediyordu…üniversite yıllarım depresif ve arayış içinde geçti.sonra mezun oldum,lisans diplomamı elime aldım.bakıyordum ama sevinemiyordum.oysa benim en büyük hedeflerimden biri bu değil miydi.artık bir öğretmendim.Allahım niye hayattan bu kadar soğudum.niye bu güzelliklere sevinemiyorum.ailem havalara uçarken,ben karşımda asılı duran kepli fotoğrafıma ve lisans diplomama boş boş bakıyordum...annemin zoruyla işe başladım.ilçemizin özel bir okuluna müracaat ettim.ama ben nasıl yapacaktım,sosyal fobik,depresif ve özgüvensizdim.eski yaşam sevincim yoktu.50 kişi içinden seçilerek işe başladım.yardımcı öğretmenliği seçmiştim.iş arkadaşları dahi buna şaşırarak" hocan niye asil öğretmenliği seçmedin"diyorlardı.onrada ben depresifim,sosyal fobikim,özgüvensizim diyecek halim yoktu.ilk yılım olduğu için böyle bir seçim yaptım dedim...korktuğum başıma gelmişti.daha ilk haftada benim sorunlu biri olduğum anlaşılmıştı.toplulukta konuşmayan,konuşmaya kalksam hakarete uğracakmış hissi taşıyan,bazen çok neşeli,konuşkan hatta çatlaklık derecesinde biri olurken,bazen sus pus oturan,somurtan ve çok alıngan biriydim.arkadaşlar da haliyle durumumu merak ediyorlardı.ruhsal durumum öyle hızlı değişiyordu ki insanlar artık bana nasıl davranacaklarını kestiremiyorlardı...ramazan bayramında babaannem vefat etti.onca kederimin üzerine bir de bu üzüntü eklenmişti.gece uykusuzluğu başladı.hoş gündüzleri de uyuyamıyordum ya. kurban bayramım çok kötü geçti.çok aır bir buhran geçiriyordum.bir noktaya dalıp 1 saat boyunca hiç kafamı kaldırmadan oraya baktığımı biliyorum.bunu yapmaktan kendimi alamıyordum.annem de haliyle bu durumuma üzülüyordu.okullar açıldı ama ben 4 gün daha okula gidemedim.ilk öğretmenler günümü evde depresyon komasında yatarak geçirdim .iş arkadaşımın birisine durumumu anlatmak zorunda kaldım.müdür beye de anlatarak birkaç günlük izin aldım.ama okulda bana ihtiyaç vardı.o yüzden 4.günü zorla da olsa toparlandım,uykusuzluktan dirençsiz vücudumla okual gittim.çocuklar ve arkadaşlar beni özlemişlerdi.buna dahi sevinemiyordum...birgün yine nette araştırma yaparken TMS diye bir tedavi yöntemine rastladım.beyinin manyetik uyarılmasıyla birkaç hafta içinde depresyon geçiyormuş.araştırdım,yetkililerle konuştum,tedaviyi olup ta memnun kalanlarla konuştum ve randevu almaya karar verdim.sömestr da 10 günlüğüne istanbula gidip bu tedaviyi olmalıydım.ama bunu aileme nasıl anlatacaktım.önce ablama anlattım.razı gelmedi.istanbullarda tek başına beynine nasıl bunu yaptırabilirsin dedi.oturduk uzun uzun konuştuk.ikna olmuştum.gitmeyecektim.bana Türkiyenin en ünlü özel hastanesinin psikiyatristini önerdi.aradık randevu aldık, gittim.ona da herşeyden bahsettim.teşhisi majör depresyondu.bunu açıklamadı ama verdiği ilaçların içeriğinde majör depresyon içindir yazıyordu.3 aydır kullanıyorum ama malesef bunların da hiçbir faydasını göremedim.birgün oturdum,hayatıma yeni bir yön vermeye karar verdim.ben inançlı bir insandım.neden Allaha karşı görevlerimi tam yapmıyor,ibadetlerimi yarım yamalak yapıyordum.halbuki ibadetin az ama sürekli olanı makbul değil miydi.niye kendimi bu kadar nefsime ve şeytana uyduruyordum.okuldan geldiğim gibi netin karşına geçip,tv yi açıyordum.hayatta yapmayı en çok sevdiğim şey olan kitaptan bile uzaklaşmıştım.kütüphanemdeki yğınla kitaba bakıp,ben bunları nasıl okudum diye şaşırıp kalıyordum.karar verdim.9 mayıs 2011 tarihinden itibaren daha düzenli bir hayat yaşamaya başlıyacaktım.önce televizyon izlemeyi bıraktım.morga kaldırılan bir ölü gibi tvnin fişini çekip,üzerini beyaz örtüyle örttüm.ibadetlerimi düzenli yapmaya başladım.spora başlayacaktım interneti de kapatacaktım.10 mayıs gecesi son bir kez daha bakayım,belki yararlı birşeyler bulurum dedim.google a depresyona iyi gelen müzikler yazdım.karşıma www.hayatimdegisti.com sitesi çıktı.girdin,inceledim.telkin mp3lerini indirdim.açıklamaları okudum.pek inanasım gelmedi ama yine de dinlemeye başladım.tamam ney,doğa sesleri çok güzeldi ama geri plandaki belli belirsiz telkinler nasıl benim bilinçalıtımı harekete geçirebilir ki dedim.forumu daha dikkatli incelemeye başladım,üye oldum,sorular sordum.11 mayıs günü telefonuma aktardığım mp3leri dinlemeye başladım.başıma müthiş bir ağrı girmişti.amabu başka türlü bir ağrıydı.bildiğimiz başağrılarına benzemiyordu.sanki beynimin içinde şişek çakıyor,elektrik akımı dolaşıyordu.başımın heryeri çatlarcasına ve durmadan ağrıyordu.forumda ilk tepkilerden birinin başağrısı olduğunu okuduğumda biraz daha inandım telkinlere.yüzümde sivilce de çıkmıştı.sindirim sistemim de hızlanmıştı.özellikle suçluluk telkinini dinlerken beynim daha çok ağrıyordu.ama mazdem bu belirtiler benim iyi olacağım anlamına geliyor,varsın başım ağrısın,sivilcelerim çıksın,bağırsaklarım çalışsın...telkinleri dinlerken bağım ağrımaya başladığında sevincimde havalara uçuyorum.foruma kendime bir arkadaş aradığımı yazdım.aynı dertten muzdarip iki arkadaşla tanıştık.birisiyle ayrı ülkelerin insalarıydık ama dertler aynı olunca,daha ilk günden 40 yıllık dostmuşuz gib saaatlerce sohbet ettik.onun önerdiği siteleri de inceledim,çekim yasası,olumlamalar,kuantum,çekirdek inanç konularını da araştırıyorum şuan.böyle yararlı yerleri dolaştığım için çok mutluyum.en kısa zamanda çekirdek inanç testinide yaptırcam inşaallah....işte benim iyileşme çabalarım bunlar.bundan sonraki gelişmeleri günlük bölümünde hergün sizlerle paylaşacağım.şuan iyileşme değil de daha çok kötüleşme yaşıyorum ama bunlar iyi olacağım anlamındaysa amenna...Atakan beye bu harika hizmetinden dolayı teşekkürler...sağlıklı günlerde görüşmek dileğiyle...

[sweeet]

Nurbanu tebrik ederim bu kadar şey yaşadığın halde yılmadığın ve hala kararlı bir şekilkde iyileşmek için kendine verdiğin söz için. (tv için söylediklerin de çok hoşuma gitti:)) )

Harikasın, başarıcaksın, daha iyi olacaksın, hatta çok da iyi bir öğretmen olacaksın. Sen inandıktan sonra hiç birşey seni engelleyemez. Doğru yoldasın. Burda olmana ve bu siteyi keşfetmene sevindim.

Gelişim yolunda kararlı adımlarının devamını diliyorum.

Sevgiler

[nurbanu25]

güzel görüş ve düşüncelerin için çok teşekkür ederim sweet. umudum tükenmiş olsaydı,yılsaydım o gün ölmüş olurdum zaten. RABBİMİN verdiği güçle hepimiz iyileşeceğiz inşaallah...

[bussraster]

nurbanu25 Nickli Üyeden Alıntı

güzel görüş ve düşüncelerin için çok teşekkür ederim sweet. umudum tükenmiş olsaydı,yılsaydım o gün ölmüş olurdum zaten. RABBİMİN verdiği güçle hepimiz iyileşeceğiz inşaallah...

azminle harika bir başarı hikayesi yazacağına eminim.
emin adımlarla ilerlemen dileğimle.

[nurbanu25]

bussraster Nickli Üyeden Alıntı

azminle harika bir başarı hikayesi yazacağına eminim.
emin adımlarla ilerlemen dileğimle.

güzel motivasyonun için teşekkürler bussraster...

[yelda_k]

süpersin dün uğradım günlüğneee .kafam çok dalgın olmAsından dolayı birazını okuyup bıraktım .çünkü günlüğün şahaneydi sakin kafayla okumalıyım dedimm vede okudum.

gerçekten çok güçlüsünn..

rabbim hepimize yardım etsinnn .
inançlarının peşinden gitmekk gibisi yokkkkk

güzel gelişmelerini bekliorum...

depresyon için birebir bu forumm :)

[nurbanu25]

yelda_k Nickli Üyeden Alıntı

süpersin dün uğradım günlüğneee .kafam çok dalgın olmAsından dolayı birazını okuyup bıraktım .çünkü günlüğün şahaneydi sakin kafayla okumalıyım dedimm vede okudum.

gerçekten çok güçlüsünn..

rabbim hepimize yardım etsinnn .
inançlarının peşinden gitmekk gibisi yokkkkk

güzel gelişmelerini bekliorum...

depresyon için birebir bu forumm :)

çok teşekkür ederim yeldacım. insan ne kadar zorluk çekiyorsa o kadar da güçleniyo belki de .ALLAH hepimize güç ve sağlık versin inşallah.en kısa zamanda hepimizin iyileşmesi dileğiyle...

[sarışınım]

ablacım okudumm hepsini wee neler yaşamışssın sen..yine de hiç yılmamışssın,pes etmemişsin..wallaaa ablaa ALLAH EN ÇOK SEWDİKLERİNe EN AĞIR İMTİHANI WERİRMİŞ....sen de üzüldüğün kadar mutlu olacan ben buna inanıyorumm

[Janer]

hayatta kaybedenler değil vazgeçenler yenilir .. tebrik ederim .

[cansuyu]

Geleceği tahmin etmenin en iyi yolu onu yaratmaktır.” Peter F. Drucker ...

Nur..tam ihtiyacın olduğu anda bu kadar tevafuk yaşamışsan daha fazlasını yaşayabileceğine inanabilirsin elbet.. ama bana göre bu tevafukları sen yaratmışsın.. daha fazlasını yaratacağına eminim :))

sevgiler..iyi ki varsın..