Kurban Rolü Oynamak

[engilizce]

Kimimiz eşimizden dertli, kimimiz arkadaşımızdan, kimimiz annemizden, kimimiz de kayınvalidemizden… Hepimiz kendi bakış açımızla olayları aktarır ve karşımızdakinin onayını bekleriz. Çünkü paylaşmaktan öte haklı olmak da çok önemlidir bizim için. Hatta “ama olaya bir de şu açıdan bak” diyen birini bizi anlamamakla suçlarız. Eminin taraflardan herhangi birini dinlesek de yorumlarımız üç aşağı beş yukarı aynı olur. O an önemli olan bize dert yananı rahatlatmaktır. Bunun aksine davranıp tarafsız olmaya çalışan insanlar da bir süre sonra bundan vazgeçerler. Çünkü çıkıntı olup yalnız kalmaktansa o da kendini patavatsız, sivri dilli veya anlayışsız olduğuna inandırarak sahte arkadaşlar kervanına katılır.

Hep bir güçlü- zayıf, zalim-mazlum, ezen-ezilen edebiyatı var bizim toplumumuzda. Elimizde çuvaldız gezer durur ama o malum atasözündeki iğneyi pek kullanmayız. Kurban rolü oynamak daha eğlencelidir çünkü. İnsanlar etrafımızda pervane olup şefkate boğarlar bizi. Eee ne yapalım zavallı egomuzu beslememiz lazım.

Saçını süpürge eden anneler, eşler sabah programlarında ağlarlar ama kendi kızlarına da “saç nasıl süpürge edilir” konulu konferanslar vermekten geri durmazlar. Zaten iki çeşit ezik psikolojisi vardır. Birinci grup ki çoğunluğu oluşturur ve şiddetle uzak durulması gerekir; “ben ezildim başkaları da ezilsin” der. İkinci grup nadir olarak karşımıza çıkar ki değeri bilinesi insanlardır; “ben çektim, başkalarına aynı eziyeti yaşatmam” der.

Gelelim şu ezilme, haksızlığa uğrama konusunun gerçekliğine. Evet ilişkilerde genellikle bir taraf daha baskındır. Ama bu baskınlıkta zaman zaman dengeler değişebileceği gibi ast üst ilişkileri dışındaki ilişkilerde hep bir yöneten ve yönetilen olması gerektiğine inanmıyorum. Karşınızda gerçekten kötü bir insan olabilir. Bu arada hep takılmışımdır şu iyi ve kötü kelimelerine. O kadar muğlak kavramlar ki. Neyse konuyu dağıtmayayım. Haksızlığa uğradığınızı, anlaşılmadığınızı, aşağılandığınızı vs. vs. düşünebilirsiniz. Belki haklı olduğunuz noktalar da vardır. Yine de her daim ağlayan ve şikayet eden bir modelseniz haksızlığa uğradığınızı düşündüğünüz konudaki payınız sizin sandığınızdan daha büyüktür. Çözmeyi denediğiniz halde çözemediyseniz size düşen o ilişkiyi başka bir noktaya taşımak ve ezilen olmaktan kurtulmaktır. ( Sosyal zorunluluklar nedeniyle devam etmek zorunda olan ilişkiler bu bağlam dışındadır.) Yürütmek zorunda olduğumuz ilişkilerde de olaya yaklaşım ve bakış açımızı değiştirerek bir farklılık yaratabiliriz.

Unutmayalım ki ilişkiler tek taraflı değil, etki-tepki mantığıyla yürürler. Acaba özeleştiri yapabiliyor musunuz, empati kuruyor musunuz ve tutarlı dimdik bir karakter çizebiliyor musunuz? Kendinizi sorgulama konusunda da başkalarını yargılama konusunda olduğu kadar rahat mısınız? Birine derdinizi anlatırken bakamadığınız açıları görmek mi amacınız yoksa sadece destek almak mı? Bunları yapmazsak ağlama modundan çıkamayız ve sonuçta bu durumun sorumlusu biz oluruz. Üzülerek söylemek zorundayım ki haklı da olsanız haksız da olsanız yaşadıklarınızı hak etmişsinizdir. Belki çok keskin oldu ama benim gerçekliğim bu…

Önemli olan yaşadığımız olaylardan ziyade bizim onları görme ve algılama biçimimizdir. Kurban rolü oynamaya devam etmek ya da kişiliğinizden ödün vermeden ama şefkatle, saygıyla ve önyargısız sağlıklı ilişkiler yaşamak… Seçim sizin…

[justagirl]

teşekkürler engilizce. çok değerli bir paylaşım..